[เรื่องสั้นจบในตอน] ตือมโน...โอ่เค๊???? :: หมูกระทะ

หมูกระทะ 

‘หิวแล้วว่ะ’...นั่นล่ะที่รู้สึก

พอนอนดึกปากน้อยๆพลอยขยับ

ห่าเมื่อกี๊ที่ยัดไป ตือไม่นับ

ท้องยังรับได้มั่นๆ ไม่พรั่นพรึง 

ขอพื้นที่สื่อให้ตือได้บอกกล่าว

แก้เรื่องราวให้เข้าใจได้นิดหนึ่ง

ห้องเป็นยุ้ง มุ่งยัดห่า น่าตะลึง

ปีๆหนึ่ง ตือเป็นบ้าง แค่บางวัน 

และวันนั้น ก็ดันเป็นคืนนี้                     

เป็นคืนที่...มีงานใหญ่มาให้ปั่น

อาจารย์สั่งงานเพิ่มแต่เริ่มวัน

บอกสั้นๆ...งานนี้น่ะ เก็บคะแนน 

ให้เดดไลน์ส่งงานไม่นานมาก

แม่งยิ่งยากหากจะทำให้ถึงแก่น

เอกภาษา ต้องมาคิด ‘Business Plan’

กูล่ะแค้น...ไอ้เพื่อนบ้าลากมาเรียน!! 

เทอมหนึ่ง’จารย์แม่งปล่อยเอ...เฮทั้งห้อง

ไหงเทอมสองเสือกเรียนหนัก จนชักเลี่ยน

ถ้าไม่ติด’จารย์หล่อล่ำ ผิวดำเนียน

ทำตือเสี้ยน ย้ายเอกมา...บริ - หารน่าทำ 

เพื่อเอาใจพ่อเนื้อแน่น’จารย์แมนสรวง

ตือยอมควงล่วงเวลามาทั้งค่ำ

นั่งเทียนเขียนได้สิบหน้า...

.

.

...อาห์...ระยำ!!

ยังต้องจ้ำอีกห้าหน้า....แม่งบ้าจริง! 

ท้องเจ้ากรรมเกิดกู่ก้องร้อง ‘จ๊อกกกก...จ่อก’

คล้ายจะบอกให้วางมือจากทุกสิ่ง

ถึงเวลาออกล่าไล่...ไม่ประวิง

กินไม่ทิ้งแม่งสักอย่างที่ขวางตือ

รู้ตัวดีว่าคืนนี้ต้องจัดหนัก

ไม่คิดกั๊กเรื่องของกินให้สิ้นชื่อ

ตุ๊ดสายแข็งแย่งเพื่อนแดก...จนแตกฮือ

คนเลื่องลือ...ตือตุ๊ดอิงค์ ติ่ง(อาหาร)สายพาน 

มีหมูกระทะเปิดใหม่ไม่ไกลนัก

คงต้องพักสายตาหาของหวาน

ส่งท้ายคืนฟ้าพร่างดาวอันยาวนาน

หมูสี่จาน งานเครื่องในต้องไม่ลืม!! 

ปั่นจักรยานมาพอเมื่อยเหนื่อยนิดหน่อย

น้ำลายย้อยพลางนึกไปให้ใจปลื้ม

หมูสามชั้น มันเยิ้มย้อย...อาหย่อย อืมมม!!

ตามด้วยดื่ม โค๊กอึกใหญ่ให้ชุ่มคอ 

ปั่นมาถึงก็บึ่งปรี่หาที่นั่ง

บังเอิญจัง...ฝั่งนี้มีที่หล่อๆ

เอ้ย! ที่ว่าง!!...

.

...คนนั่งข้างน่าเคลียคลอ

แหม...ก็พ่อกล้ามปูนั่งอยู่พอดี 

ตือรีบเดินไปเสียบเทียบที่ว่าง

ต้องคอยสร้างแลนด์มาร์คอย่างเร็วรี่

ไหนจะต้องเฝ้าระวังนังชะนี

ที่ชอบรี่สีผู้ชายไม่อายคน 

เมื่อจับจองที่นั่งได้ดั่งจิต

พร้อมหมู่มิตร...หมูไก่หมี่ ไม่มีตกหล่น

ตือกินพลาง วางตาจ้อง...มองหน้ามน

หล่อเหลือทน...คนรึเปล่า พ่อเจ้าประคุณ??? 

กินคนเดียวจะเปลี่ยวใจหรือไม่หนอ?

หรือเธอรอเจอเนื้อคู่ผู้คอยหนุน

คนทางขวา น่ะว่างอยู่...รู้ไม๊คุณ?

ไม่ต้องลุ้น...เพราะตือพร้อม ยอมทันที

“แง๊...แง....แง๊.....แม่ฉ๋าาาาาาแม่ ฮึก..แง๊....ฮื่ออออ!!!”

.

.

โอ๊ยยยย!! อีตือคงต้องตายอยู่ที่นี่

เลือกที่นั่ง ยังส่องย้ำ...อยู่หลายที

ขอไม่มี...เด็กอยู่ใกล้ ให้ต้องเซ็ง 

ถูกต้องค่ะ!!...ก็ตือน่ะ ไม่รักเด็ก

ยิ่งเล็กๆ เอาแต่ร้อง...แถมจ้องเป๋ง

พูดไม่ฟัง เสียงดังจ้า...ปากอ้าเกร็ง

ตะโกนเบ่ง...เร่งร้องแรกแหกกระเฌอ 

เหมือนตัวเล็ก โต๊ะขวา เพิ่งมาใหม่

หน้างอใส่ ไม่เลิกรา...

.

.

...หาเรื่องเหรอ???

แม่มาแล้ว......ฝากเอาไว้ อย่าให้เจอ

ถ้าแม่เผลอ เมื่อไหร่...ไฝ้ว์ตัวๆ 

พอโลกสงบ...ตุ๊ดก็สุข สนุกย่าง

หันมองทาง ซ้ายอีกที...ว่าที่ผัว (กรี๊ดดด!!  >////<)

คนอาไร๊...ผิวเปล่งปลั่ง ไปทั้งตัว

แม่งรวยชัวร์... เพราะผิวดี ดูมีตังค์ 

มีออร่า...จนอยากจับ มาออรั่ล

อยากตรึงเอา...ตัวพี่ผึ่ง ขึงผนัง

ตือจะครอบ รอบด้ามดูด...รูดดังๆ

ให้พี่คลั่งน้ำหลั่งนองน้องเปรมปรีดิ์ 

กล้ามแน่นนั่น พลันให้น้องอยากลองมาก

เล่นท่ายากลากน้องห้อยซอยถี่ๆ

ลิงอุ้มแตง...พี่เป็นลิง นะคนดี

ส่วนแตงนี้...ปล่อยอีตือ ถือบทนำ 

เราจะตำซั่มกันไปจนร่างแหลก

พี่ชำแรก...ถ้ำทอง น้องถลำ

ดุ้นแด่นเด้า เร้ารื่นร่าน ละลานลำ

จากคืนค่ำ...ย่ำรุ่งสาง สว่างคารู 

อุ๊ย!! พี่จ้อง ตือทำไม...ให้ไหวหวาม

หรือคิดลาม(ก)...ปามเกินกว่า เพื่อนกินหมู(กระทะ)

ตือแสร้งเคี้ยว เกี๊ยวชืดเย็น น่าเอ็นดู

เพื่อให้ดู...กรอบกรุบกริบ น่าหยิบกิน 

พี่เปิดปากอยากเอื้อนเอ่ยเปรยปราศัย

แต่เปลี่ยนใจ ไม่พูดจา...

.

.

...อาห์ จบสิ้น!!

หรือว่าน้อง ต้องลองอ่อย เพื่อสอยวิน

จะได้ฟินเพราะกล้ามพี่สักทีไง 

ตือหันกลับไปจ้องมองหน้าพี่

พ่อคนดี...พี่หันหน้า มายิ้มให้

ยังไม่ทันที่น้องจะพูดอะไร

“แม่ไปไหน...ม่ายยยยอาว....ฮื่ออ ฮื๊อออ ฮือ แง!!!”

เพื่อทำให้ ดูดีเว่อร์ ดูเลอค่า

น่าสอยมาเพื่อเป็นเมียและเป็นแม่

ตือหันปรี่ รี่ไปกล่อม จอมงอแง

ทำตัวแคร์...แลรักเด็ก สเปคเลย!!! 

ปล่อย “จ๊ะเอ๋!!”........มุขประจำทำเด็กนิ่ง

เด็กผีสิง!! เสือกไม่มอง...ร้องไห้เฉย
แม่เด็กนี่  ก็หนีแน่บ หายแว่บเบย

ทิ้งกระเทย ให้กู้โลก โศกลำพัง 

หันไปมองพี่กล้ามใหญ่ให้ใจชื้น

พี่เค้ายืนขึ้นแล้วเดินมาลงนั่ง

ตรงหน้าตือ....อู๊ยยย อยากกรี๊ดหวีดดังๆ

ให้โลกฟังว่าผู้ชายเค้าหมายกู!! 

พ่อรูปหล่อ ยื่นมือส่ง ตรงหน้าเด็ก

ส่ายเล็กๆ จนเด็กมอง หยุดร้องขู่

ในมือเปิดภาพเคลื่อนไหวให้น้องดู

โอ้ ไอ้หนู!!...แพ้มือถือ........ทำตืองง 

พอเด็กนิ่ง ดิ่งกลับมา เลยนะแม่

เพิ่งจะแร่ แห่มานั่ง...หรือนางหลง(ทาง)???

เด็กเวรนี่...ก็เสือกเงียบ เรียบบรรจง

กระเทยปลง...ช่างเด็กมัน พอกันที!! 

แล้วเงยหน้าขึ้นมองพี่...ที่หน้าผ่อง

พ่อเนื้อทอง...จ้องบ่อยเกิน เขินนะนี่

อยากกินน้อง...แค่จ้องตา ไม่พาที

แล้วชาตินี้ตอนปีไหน...จะได้กัน??? 

ลูกผู้หญิงสมัยใหม่...ต้องใจกล้า

ต้องเข้าหาผู้ชายได้ไม่ไหวหวั่น

กระแอมนิด บิดเสียงหน่อย แล้วอ่อยพลัน

“แอพฯอันนั้น...เมื่อกี๊ มีชื่อว่า’ไร?” 

.

.

.

.

.

“อ๋อ...อยากได้เหมือนกันเหรอคะขุ่นน้อง...

...ถึงได้จ้อง มือถือพี่อย่างสงสัย...

...อ่ะ! มันชื่อแอพฯ___นะ โหลดเก็บไว้...

...เผื่อต้องใช้ จะได้เริ่ดดดดดด ประเสริฐจริง” 

“ขอบคุณค่ะขุ่นพี่”...คือ ที่เอ่ย

“แหมน้องเอ๋ย...เรื่องแค่นี้ ไม่กี่สิ่ง...

.

.

.

...ไปนะคะ” นางโบกมือ เป็นระวิง

นางงามสิง...ร่างเดอะฮัล์ค ตือหนักใจ 

เกือบได้เบี้ยน เพราะเสี้ยนกล้าม...ทำงามหน้า

ยังดีว่า...ตือถนัด อัชฌาศัย

ก่อนหลวมตัวรัวรวมร่าง...นางเอะใจ

ถามออกไป...ไม่อย่างนั้น มันส์ล่ะมึง!!  

ไม่อยากคิดหากหลงผิดและพลาดท่า

นัวขึ้นมา...ปากก็ว่า มือก็ถึง

ตอนจะเอา...ด้ายเข้าเข็ม เล็มยอดลึงค์

อาจมีอึ้ง เพราะต้องแย่ง...ไม่แทงกัน (แสรดดด!! ) 

ลิงอุ้มแตง...คงจะแย่งกันถูกอุ้ม

ตือคงกลุ้มต้องแปลงกายเป็น...ชายมั่น

เสียอธิปไตย...ให้เดอะฮัล์คฟัค ‘อันอัน’...

...โจ๊ะตือนั้น...พลันหมองมัวกลั้วราคี 

หันกลับมาสนใจในกระทะ...

จริงด้วยว่ะ...ที่ถ่อมา ถึงร้านนี่

เพราะความหิวซึ่งกระเพาะ ไม่ปราณี

ใช่หิวกี่...เสียหน่อยหนา อย่าเศร้าเลย 

ก้มหน้ากินหมูไก่กุ้ง...อย่างมุ่งมั่น

จนอิ่มนั่นแหละจึงหยุดนั่งเฉยๆ

ลูบกระเป๋า...ร้อง...‘งานเข้าล่ะกระเทย!!’

อีโง่เอ๋ย!!! ลืมได้ไง...ไหนล่ะตังค์???!! 

.

.

.

.

...แล้วคืนนี้จะได้กลับบ้านไม๊ล่ะอีตือ....ฮืออออ!!! ◘ END