ลิฟท์
กลับจากจตุจักรสะบักจะหลุด
ทั้งลากฉุดยุดยื้อถือของใหญ่
อีเจ่เจ้ตัวดีนี่กระไร
เห็นเป็นน้องแม่งใช้ใหญ่ไม่ใยดี
ตัวเองกลับเมืองไทยมาพักผ่อน
แต่แม่งร่อนว่อนตามผับกลับตีสี่
ตอนกลางวันแม่งก็นอนดูทีวี
มีกูนี่...ต่างเบ๊
เจ๊สั่งจัง
อาทิตย์หน้าแม่งจะกลับชิคาโก
แต่กูเห็นเช็คอินโชว์...โผล่อีกฝั่ง
ไปฟูลมูนปุ๊นกัญชาบ้าพลัง
ไลน์มาสั่งให้ไอ้ตือซื้อของแทน
บอกฝรั่งแม่งกรี๊ดมีดด้ามสลัก
พวกผ้าปักฝ้ายทอและก็แหวน
อีกสร้อยเงินกำไลจะให้แฟน
ไม้แกะแขวนข้างฝาแม่งว่าดี
สิริรวมของฝากกูอยากด่า
ก็บรรดาซูเวอร์เนียร์เนี่ยะล้นปรี่
ทีของฝากน้องอย่างกูกลับไม่มี
อีเจ๊ตี้...อียอดพี่อกตัญญู
พอจะฟ้องป๊าม๊าแม่งก็ขึ้น
‘มึงอย่าซึน...เรื่องเป็นเกย์กูรู้อยู่
มึงเล่นจูบผู้ชายให้เพื่อนดู
คลิปยังอยู่ในยูทูบกูสูบมา
เพราะฉะนั้นมึงอย่าหือ!..ตือน้องรัก
ปล่อยป๊าม๊าพักสักทีดีกว่าหนา
เดี๋ยวกูส่งไอโฟนหกจากเมกา
มาเป็นค่าปิดปากหากช่วยกู
ถ้าไม่ยอมเรื่องมึงถึงหูเตี่ย
ม๊าคงเพลียเสียใจไปสุดกู่
หนุ่มดูดลิ้นไอ้เถื่อนนั่น...รึลูกกู??
มึงอย่าอยู่...ต่อไป...เลย...ไอ้ตือ!! ’
จำต้องยอมอีเจ๊ตี้
อีขาโหด
แม้อยากโดดขาคู่ใส่แม่งออกสื่อ
กรรมของกูจริงๆนะไอ้ตือ
(เอาวะ!!) เพื่อมือถือ เพื่อเงาหัว เพื่อตัวเอง!!
เดินผ่านรั้วเข้ามาเจอหน้าหล่อ
อร๊ายยยส์!! พี่หมอชั้นสิบสาม พี่กล้ามเต่ง
เนื้อตัวแน่นแอ่นด์แฮนซั่มทำตือเกร็ง
นี่ตะเอง...เค้ารักจริง
ขอสิงที
เสนอหน้ายืนรอลิฟท์อยู่ข้างๆ
รู้ซะบ้างพ่อยอดชู้...เค้าอยู่นี่
ถ้าสนเค้า...เอาเบอร์ไป
ให้ฟรีๆ
หากได้พี่...ตือคงปลื้ม
จนลืมตาย
แอบเหล่มองเห็นพี่ยืนก้มหน้า
พี่ประหม่าสายตาน้องจ้องไม่หน่าย
พี่กระแอม
ลูบเสื้อ เพื่อกลบอาย
ตือมั่นหมาย
ชายคนนี้เค้าดีจริง
เสียงลิฟท์ปลุกเราทั้งคู่ให้รู้สึก
ใจตักตึกนึกไกลไม่อ้อยอิ่ง
ได้ขังตัวในลิฟท์แคบแนบแอบอิง
ฝันเป็นจริง...ติ่งน้ำเดินเพลินหัวใจ
“เชิญก่อนครับ”
เสียงนุ่มๆทุ้มๆเอ่ย
ดีจุงเบย...หล่อไม่พอ
พ่อดีใส่
พี่ทำงี้กับตือได้ยังไง???
.
.
.
อ่ะหัวใจ...ตือยกให้
ไม่ขอคืน
น้องลากขาพาถุงพะรุงก้าว
เดินยาวๆเข้าชิดในไม่ขัดขืน
ยังเหลือที่ให้พี่หมอพอได้ยืน
เก็บหน้าหื่นซ่อนเอาไว้อยู่ใต้ยิ้ม
พี่หมอเดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ
นี่มันใช่!!! ไอ้ที่ฝัน พลันปลื้มปริ่ม
อยากเอนลงซบตรงบ่ามองหน้าฮิม
ตือคงอิ่มเอมใจไปหลายปี
พี่สูดลมหนักๆอยู่พักกว่า
แล้วพูดว่า
“ของเยอะ...นะครับนี่
พี่ช่วยถือไปส่งคงเข้าที
...ชั้นสิบสี่ใช่ไหมเรา”
.
.
...เอาแล้วงะ!!!
พี่หมอกดลิฟท์ปุ่มเดียวเลขหนึ่งสี่
โอ้ว!! อย่างนี้คือให้ท่ากันช่ายป่ะ?
อย่าทำดีตะพึดตะพือ...ตือคิดนะ!
หรือพี่กะจะฟันน้องท้องแล้วทิ้ง
ครืดครืดครืด...ปึ่ดปึ๊ก
จึ๊กจึก พลั่ก!!
ลิฟท์ชะงัก
คึ่กๆคั่ก แล้วพักนิ่ง
เฮ๊ย! อ้าวเฮ๊ย! ไอ้ลิฟท์เหี้ย เนี่ยะหยุดจริง
กูอยากวิ่งออกไปกรี๊ดวี๊ดโวยวาย
ไฟแม่งดับ
ลิฟท์เหี้ย...แม่งเลยหยุด
มืดฝุดๆสุดจะอึ้งสะพรึงหลาย
หรือจะเป็นครั้งนี้ที่ต้องตาย??
ซวยชิบหาย
เอาไงดี...ล่ะอีตือ???
“ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกนะครับ”
มือยื่นหมับจับมือผมอย่างไม่ถือ
มึงยังมีพี่หมอนะอีตือ
ผมตอบ
“ฮื่อ...ขอบคุณครับ”
กลับทันที
ขาผมสั่น
กลั้นใจ ไม่คิดหนัก
มันอึกอักทะลักทึ่งอึ้งกิมกี่
ทั้งมืดแคบ
แอบอับ อบอัปรีย์
แม่งคราวนี้มาครบครันนั่นปะไร
หายใจเข้าลึกๆนึกเรื่องสุข
ไปสวนสนุก
บุกบาร์เกย์ เหล่หนุ่มใหญ่
ดู(นัก)ฟุตบอล
นอนนับดาว เที่ยวอ่าวไทย
แต่ทำไมไม่ผ่อนคลายหายบรรเทา???
“พี่ชื่อก้อง
ส่วนน้องชื่อ..อะไรเอ่ย?”
คนถามเปรยด้วยเสียงกระปรี้กระเปร่า
“ว่ายังไง?
ผู้ใหญ่ถามไม่ตอบหรือเรา?...
.
.
.
...กลัวเรอะ......เอ๊า!! กลัวจริงดิ?”...
.
...ชิส์...แล้วไง???
“พี่จับมือไว้แล้วยังกลัวอีกเหรอ?”
“แหมก็เออ...อ่ะดิพี่
แปลกที่ไหน...
...มืดก็มืด
แคบก็แคบ แทบขาดใจ”
“ไม่เป็นไร
พี่อยู่นี่อีกตั้งคน”
“พี่สมมติว่าวันนี้ไฟไม่ติด...
เราเคยคิดทำอะไรดูสักหน
แบบที่มันซ่าๆหรือว่าซน
ไม่ต้องสนใครๆหน้าไหนเลย...
อะไร...อะไรที่ทำได้ในที่นี่
...มีบ้างไหมเรา
ห๊ะ?” ไม่อยากจะเอ่ย
ก็พวกเรื่อง
‘นั้นน่ะ’ ของเคยๆ
แต่พี่เอ๋ย...บอกไม่ได้
น้องอายจัง
“คงไม่มีหรอกมั้งครับพี่ก้อง”
แหมถ้าน้องบอกดีๆพี่คงคลั่ง
ใจตืออยากลอง...ขึ้นก้องแบบจังจัง
น้องจะนั่งคร่อมลำก้องร้องระงม
“แต่พี่มีสิ่งที่อยากทำที่สุด”
มือพี่ฉุดรั้งเร้าเขย่าขย่ม
ทำเอาตือคะมำหน้าเข้าหานม
“พี่ดึงผมมากอดไว้...ทำไมกัน?!!!”
“พี่ชอบเรามานานแล้วรู้รึเปล่า?”
ผมร้อง
“อ้าว...จริงหรือพี่?”
.
.
...หรือนี่ฝัน??
“ถ้างั้น...พี่
ขอพิสูจน์ ก็แล้วกัน
...ปากแดงนั่น
ขอพี่ชิมให้อิ่มที”
ผมเงยหน้าอ้าปากรอพ่อหมอก้อง
อยากจะลองแลกลิ้นเสียเต็มที่
พี่ไม่ขอรอรั้งรักสักนาที
ประกบรี่พี่รัวริ้วพริ้วลิ้นเลีย
โอย...อีตือปรือตาหาสวรรค์
มหัศจรรย์ลิ้นพ่อคุณดุนและเขี่ย
อ่อนระทวยย้วยทั้งกาย...ตายค่ะเฮีย!!
เก่งแบบเนี้ยะ
ตือพลีกายถวายตัว
.
.
.
.
“คุณครับคุณ....รู้สึกตัวหรือยังครับ?”
“......เอ๊ะ????.....เอ่อ....ครับ”
ผมรับรู้........กูมึนหัว
อ้าวแล้วนี่
ทำไม ตาแม่งมัว??
“ผมล่ะกลัวคุณเจ็บมาก...คุณล้มแรง”
ผมถาม
“เอ่อ...แล้วที่นี่ คือที่ไหน?”
“หน้าบันไดชั้นเก้าครับ...” รับคำแปร่ง
“...คือว่าลิฟท์มันเพิ่งเสีย”
เขาแจกแจง
“อ๋อ”
แจ่มแจ้ง แม่งลิฟท์เหี้ย เสียทำไม??!!
“คุณโอเคแล้วหรือยังล่ะครับนี่?”
“รู้สึกดีแล้วครับ”
ผมไหวไหล่
“ขอบคุณมากนะครับ”
รับจากใจ
เขายิ้มให้
แล้วเดินลับกลับห้องพลัน
แล้วที่จูบกับพี่หมอนั่นก็....ว่าว
กูคงเมาขั้นบันไดจนขาสั่น
ลากของฝาก
บากกายา ฝ่าประจัญ
แค่เก้าชั้น...กูสลบพบพระอินทร์
.
.
.
.
...แสรด
เปลี่ยวเก้อเลยอีตือ!!! ◘ END
กร๊ากกกกกกก อ่านแล้วหัวเราะท้องแข็ง โถถถถถ น่าสงสารตือคุง ทำไมละเมอเพ้อพกไปขนาดนั้นลูกก 555555
ReplyDeleteขอบคุณค่ะที่ชอบ...มะลิเขียนเรื่องนี้เพื่อคั่นเวลาเขียนเรื่องหลัก (เคคู่ฯ) โดยเฉพาะที่เขียนไม่ออก...เพราะตือจะเป็นสาวช่างฝันและโลกสวยมากพอสมควร แต่บางเรื่องที่นางไม่เอา นางก็จะจิกกัดออกหน้าไมค์เลยนะคะ พอได้เขียนเรื่องของตือ...ก็ได้ผ่อนคลายไปด้วยน่ะค่ะ ^_^
ReplyDeleteตั้งใจว่าจะเอามาลงทุกๆรอบวันหวยออก เพื่อเป็นการเตือนสติว่า อย่าลืมเช็คดวงของท่าน ฮ่าๆๆๆ (อันนี้โม้นะคะ...คือเขียนกลอนมันต้องอาศัยเวลาและหาเรื่องมาเขียนด้วยน่ะค่ะ แล้วพอเป็นเรื่องสั้นและต้องตลกเนี่ยะ ประเด็นมันต้องมีน่ะค่ะ มะลิเลยต้องรอเวลานิดหนึ่ง)
แต่เห็นคุณนาราชอบ...มะลิก็ดีใจค่ะ
คุ้มค่ากับการเอาน้องตือมาบูชายันดีเหลือเกิน เหอๆๆๆๆ