เขาวานให้ผมเป็น 'สายรับ' (เคคู่ผู้รู้รอบฯ) : บทรุกที่ 20: ผัวหาบเมียคอน

บทรุกที่ 20: ผัวหาบเมียคอน

(ผัวหาบเมียคอน : ผัวเมียช่วยกันทำมาหากิน)

ทั้งที่เมื่อคืนเรื่องระหว่างผมกับขนุนเพิ่งจะหวานชื่นเหมือนคืนซ้อมใหญ่ก่อนวันฮันนิมูนไปเองแท้ๆ  แต่เช้าตรู่วันนี้ผมแม่งกลับต้องหอบข้าวของ เมีย และหมาย้ายข้ามรั้วอย่างเสียพะรุงพะรังเต็มอัตรา เพื่อมาอยู่โยงเฝ้าคนที่เมียตัวเองเคยแอบชอบ...เฮ้ออออ ชะตาชีวิตผมแม่งช่างผกผันได้น่าอนาถสุดจะบรรยายดีแท้ๆ

เมื่อเอาของไปเก็บที่ห้องนอนแขกฝั่งตรงข้ามห้องนอนใหญ่เสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินตามขนุนเข้าไปในห้องนอนของเจ้าบ้านที่กำลังนอนซมด้วยพิษไข้ไม่รู้เรื่องหลังจากพี่ปีย์ขึ้นแท็กซี่ออกไป ไอ้พี่ผมแม่งก็สั่งเสียเอาไว้ยกใหญ่ว่าให้ดูแลพี่กานต์อย่าให้ขาดตกบกพร่อง ประหนึ่งจะให้ผมเป็นตัวตายตัวแทน...

ขอเยอะจัดหนักแบบไม่เห็นหัวกันแบบนี้... ยกพี่กานต์ให้เป็นแม่ผมเสียอีกคนไปเลย จะเหมาะกว่าเหอะ...แหม่!!

เอาตรงๆเลยนะฮะ  ผมน่ะ ไม่ได้หนักใจหรือปวดหัวเรื่องที่ต้องมาตื่นเช้า หรือ ยกกระเป๋าโน่นนี่จนหัวหมุนไปหมดหรอกนะฮะ แต่ไอ้ที่มันปวดตุ๊บๆข้างในไปเสียทุกที คือ เมื่อเงยหน้าขึ้น  สีหน้าเป็นห่วงเป็นใยพี่กานต์ของขนุนที่เข้าประจำการบนใบหน้าเล็กๆที่ผมคลั่งไคล้อยู่ตลอดเวลาขณะที่นั่งเฝ้าไข้อยู่ข้างๆเตียงคนป่วยนั่นแหละ ที่ทำเอาผมห่อเหี่ยวจนเจี๊ยวฝ่อ นี่ยังไม่นับการดูแลราวกับญาติผู้ใหญ่ในครอบครัว  ไหนจะคอยเช็ดตัวเช็ดหน้า เอามือไปอังหน้าผากวัดไข้ให้กันอีกล่ะ...

หืยยยย ถึงจะรู้ว่าขนุนแม่งตัดใจจากพี่กานต์ไปแล้วก็เถอะวะ  แต่ผมกับขนุนแม่งก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆจังๆอย่างที่ผมตั้งความหวังเอาไว้  ไอ้ครั้นจะนั่งจิบกาแฟมองขนุนเฝ้าไข้พี่กานต์ชิลๆอย่างสบายใจ...ผมคงยังทำไม่ได้หรอกฮะ

ผมเดินเข้าไปหยุดข้างๆขนุนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้เฝ้าไข้ข้างเตียง แล้วออกปาก “ขนุน...ไปนั่งพักตรงโน้นเถอะฮะ เดี๋ยวน็อตนั่งเฝ้าแล้วก็เช็ดตัวพี่กานต์ให้เอง”

“ไม่เป็นไรหรอกน็อต เดี๋ยวขนุนทำให้ก่อน น็อตน่ะ...ไปนั่งเถอะ เมื่อเช้าก็ตื่นตั้งแต่ตอนฟ้าไม่สางไม่ใช่เหรอ...ไม่ง่วงหรือยังไง?” ขนุนมองหน้าผมนิ่งเพียงไม่นาน แล้วก็หันกลับไปดูพี่กานต์อีกแล้ว...แม่งน่าโมโหว่ะสัด!!

ผมย่อตัวลงแล้วนั่งคุกเข่า เงยหน้าก่อนช้อนสายตามองจ้องคนหน้าแว่นใกล้ๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ...อย่างน้อยมันก็ช่วยเรียกสายตาของขนุนให้กลับมามองที่ผมอีกครั้งล่ะวะ  “น็อตตื่นแล้วตื่นเลยฮะ ตอนนี้ก็ไม่ง่วงแล้วล่ะ...

.

.

...มาให้น็อตช่วยเถอะฮะ ดูซิเนี่ยะ ขนุนเหงื่ออกไปหมดแล้ว” ผมเอามือไปเช็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่ซึมออกมาตามไรผมอ่อนๆตรงหน้าผากเกลี้ยงเกลาของขนุนให้จนแห้ง แต่อยู่ๆมือเรียวเล็กของขนุนก็ยื่นมาคว้ามือของผมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ

เมื่อผมหันกลับไปจ้องตาหลังแว่นทรงป้า ผมก็เจอเข้ากับสายตาคาดคั้นแบบไม่ไว้ชีวิตของขนุนเข้าจนได้ ขนุนพูดด้วยเสียงเบาหวิวเหมือนไม่ต้องการให้ใครได้ยิน ฟังจากน้ำเสียง...ผมเข้าใจได้ทันทีว่าคนพูดไม่ค่อยจะสบายใจนัก “น็อต...บอกขนุนได้ไม๊ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับคุณกานต์กันแน่...ขนุนดูออกนะ ว่าที่คุณกานต์เป็นอยู่นี่ มันคืออาการที่เกิดจากสาเหตุอะไร”

สีหน้าของขนุนดูสงบและจริงจังจนผมแน่ใจว่าผมคงไม่อาจจะเลี่ยงตอบคำถามนี้ของเขาได้ แต่แทนที่ผมจะตอบออกไปตรงๆ ผมก็เกิดเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย แล้วถามอีกคนออกไปแทน “แล้วขนุนเข้าใจว่ายังไงล่ะฮะ?” ผมจ้องหน้าขาวๆนั่นเหมือนจะหยั่งเชิง ดวงตากลมใสที่ก้มมองพื้นกลอกไปมาบอกถึงความลังเลและการครุ่นคิดอย่างหนัก

สักพักขนุนก็เงยหน้ากลับมาสบตาผม พลางทำท่าเหมือนกำลังกลืนก้อนแข็งอะไรบางอย่างลงคอไปอย่างยากลำบาก ก่อนจะพูดออกมาอย่างไม่แน่ใจด้วยน้ำเสียงแผ่วๆ “คุณกานต์ถูกล่วงเกิน...ใช่ไม๊?”

ผมพยักหน้าให้ช้าๆแล้วรับคำสั้นๆเท่าที่ผมพอจะทำได้ “อืมมม...ฮะ แต่น็อตพูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอกฮะ เพราะคนเสียหายคือพี่กานต์”

ขนุนยังไม่ยอมปล่อยมือจากมือผมเพราะเจ้าตัวยังคงสงสัยไม่เลิกรา “น็อตไม่ต้องบอกรายละเอียดกับขนุนก็ได้ ขอแค่ช่วยยืนยันว่า เราไม่ควรเอาเรื่องคนที่ทำแบบนี้กับคุณกานต์ให้ถึงที่สุดแน่ๆใช่ไม๊?”

แค่อยู่ในสถานการณ์ปกติ...ผมว่าผู้ชายส่วนใหญ่ที่ถูกล่วงเกินทางเพศแบบที่พี่กานต์โดน ก็ไม่น่าจะคิดเอาเรื่องผู้กระทำให้ใหญ่โตจนกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวและเสียชื่อเสียงอยู่แล้ว นี่ยิ่งเรื่องแม่งดันมาเกิดกับคู่กรณีคนที่เป็นแฟนเก่า แถมยังเป็นเจ้านายของพวกผมอีก...ผมเดาว่าพี่กานต์กับพี่ปีย์คงไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลายไปถึงสื่อ หรือ ถึงมือผู้พิทักษ์กฏหมายอย่างแน่นอน ผมเลยจำเป็นต้องบอกข้อมูลเท่าที่ทำให้เพื่อให้ขนุนตัดใจไม่คิดเรื่องนี้อีกต่อไป 

“ฮะ...คู่กรณีเป็นแฟนเก่าพี่กานต์น่ะฮะ แล้วอีกอย่าง...เรื่องทั้งหมดก็คงต้องปล่อยให้พี่กานต์เป็นคนตัดสินใจเพียงคนเดียวว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...

.

.

...ส่วนพวกเราคนนอก ก็คงได้แต่ให้กำลังใจ และคอยดูแลพี่กานต์ให้หายดี ทั้งกาย และใจ...เท่านั้นเองแหละฮะ” ผมได้แต่ตอบไปตามความจริงเท่านั้น และผมมั่นใจว่า เพียงเท่านี้ ก็น่าจะทำให้ขนุนเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดีเสียที

ขนุนบีบมือผมเบาๆอีกครั้งเพื่อให้ผมที่ยังนั่งเหม่อคิดเรื่องของพี่กานต์อยู่หันกลับไปหา เมื่อสายตาของเราจับจ้องกัน ขนุนก็เอ่ยช้าๆพลางยิ้มให้ “อืมมม...งั้นขนุนยินดีช่วยน็อตเต็มที่เลยนะ...

.

...ขนุนสงสารคุณกานต์ ไม่อยากให้คุณกานต์ต้องเอาเรื่องแบบนี้เก็บมาคิดให้เสียใจไปเรื่อยๆ  น็อตให้ขนุนช่วยนะ” 

ไอ้น้ำเสียงและท่าทางจริงใจอย่างที่สุดนี่มันก็บอกไม่ได้เลยว่าผมควรคิดอกุศลเรื่องขนุนกับพี่กานต์ต่อไปดี หรือควรจะเบาใจได้แล้วกันแน่... จริงๆมันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หากพี่กานต์ตกล่องปล่องชิ้นกับพี่ปีย์ไปแล้ว... ไม่ก็...ขนุนกลายเป็นคนของผมโดยสมบูรณ์  แต่ในความเป็นจริง...แม่งไม่ใช่อ่ะ มันไม่ช่ายยยย!!...ยิ่งคิด แม่งก็ยิ่งเศร้าว่ะ!!

ความเศร้าในใจเลยพลอยทำให้ผมตอบขนุนด้วยอินเนอร์หมองหม่นเต็มเปี่ยม “อืมมม ก็ได้ฮะ...แต่น็อตไม่อยากให้ขนุนต้องเหนื่อยเลย ให้ตายสิ”

ขนุนยิ้มให้ผมแล้วแกว่งมือผมไปมาคล้ายกับจะปลอบ แล้วพูดออกมาอย่างน่ารัก “เรื่องเล็กน่า... ตอนนี้คุณกานต์ก็เปรียบเหมือนเพื่อนของขนุนคนนึง ถ้าเพื่อนเดือดร้อน เราก็ต้องช่วยอย่างเต็มความสามารถ...ถูกต้องไม๊ล่ะ?”

 “ฮะ...ตามนั้นแหละฮะ“ ผมยิ้มแห้งๆเป็นการตอบรับข้อสรุปของอีกคน แต่ไม่วายที่จะเจ็บในใจแปล๊บๆไม่ได้ เพราะผมแม่งยังไม่วางใจเรื่องความสำคัญของพี่กานต์ที่มีต่อขนุนได้สนิทเสียทีเดียว

สิ่งที่ผมทำได้ในเวลานี้ คงจะเป็นการที่ปล่อยให้ขนุนได้ทำหน้าที่ปรนนิบัตรพัดวีพี่กานต์ต่อหน้าต่อตาไปเรื่อยๆ จนตอนสายๆที่พี่โอ่ง พี่หม่อนและพี่แบม เพื่อนสนิททั้งสามของพี่กานต์มาถึงแล้วนั่นแหละ ผมถึงสามารถพาคนหน้าแว่นออกไปข้างนอกเพื่อหาอะไรกิน และเลือกซื้อของสดกลับมาใส่เอาไว้ในตู้เย็นสำหรับเราทั้งสามคนและหมาอีกหนึ่งตัวได้...

...อย่างน้อยๆ ผมแม่งก็ยังมีเวลาเพื่อพักหายใจหายคอ และไม่ต้องนั่งตาขวางอยู่เป็นบ้าเป็นหลังเพราะอาการหึงหลบในและทำอะไรไม่ได้อยู่อย่างนี้ไปตลอดวันบ้างล่ะวะ....เฮ้อออออ!

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

วงเวียนชีวิตของผม ขนุน และพี่กานต์ตลอดอาทิตย์หลังจากเช้าวันแรกที่พี่กานต์รู้สึกตัวก็วนเวียนไปในทำนองที่ว่า ไม่ผมก็ขนุนนี่แหละที่คอยเปลี่ยนมือมาดูแลพี่กานต์ระหว่างที่พี่กานต์ยังป่วยมากอยู่ในช่วงวันแรกๆ ทั้งตอนก่อนนอน และตอนก่อนตื่นในรุ่งเช้าวันถัดมา  โดยที่ผมมักจะคอยหาช่องเข้าประกบตัวพี่กานต์เอาไว้ตลอด แบบที่ให้แกรู้สึกได้ว่า แกจะมีผมอยู่ในสายตาอยู่เสมอ...เพื่อยืมมือพี่กานต์ให้คอยบอกปัดขนุนให้ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องมาคอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆ และไม่ต้องมาพะเน้าพะนอเอาใจจนเกินเหตุวั  เพราะไอ้หน้าที่เหล่านั้น...ผมแม่งคอยท่าหาโอกาสทำให้พี่กานต์แบบหัวเป็นเกลียวตัวเป็นไอ้น็อตอยู่ตลอดเวลาแล้ว

จะว่าไป...สิ่งที่เราสองคนผลัดกันทำให้พี่กานต์ก็ไม่ได้ใช้พลังงาน และความพยายามอย่างยิ่งยวด หรือหักโหมกายใจจนเกินไปนัก กลับกัน...ผมมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆเบ็ดเตล็ดยิบย่อยเสียมากกว่า  ไม่ว่าจะเป็น คอยเตรียมสำรับยาให้ และคอยเช็คจนแน่ใจว่าพี่กานต์กินยาครบถ้วนตรงตามเวลาที่คุณเน็ตระบุเอาไว้  แล้วก็คอยช่วยประคองช่วงที่แกลุกเดินหรือหย่อนตัวลงนั่งในครั้งแรกๆอยู่ไม่กี่ครั้ง

ซึ่งถ้าผมเห็นพี่กานต์อยากจะลุกขึ้นเดินเมื่อไร ผมแม่งก็แทบจะพุ่งเข้าไปชาร์จตัวพี่กานต์เป็นคนแรกๆ อารมณ์ประมาณนักกีฬารักบี้ที่เห็นลูกหนามเลี๊ยบลอยเด่นอยู่ต่อหน้อต่อตาเป็นไม่ได้ ต้องวิ่งเข้าใส่ อะไรแบบนั้น... และผมแม่งมั่นใจเหลือเกินว่า ผมไม่เคยเสียสถิติเข้าประชิดตัวพี่กานต์ให้ขนุนเลยแม้แต่ครั้งเดียว...

...เรื่องอะไรที่ผมจะปล่อยให้ขนุนได้โดนตัวพี่กานต์บ่อยๆกันล่ะฮะ  เดี๋ยวไอ้ที่คนหน้าแว่นเคยบอกว่าไม่คิดอะไร ไม่คิดอะไรอย่างหนักแน่นเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน จะเปลี่ยนมาเป็น...อยากได้ อยากได้ หลังจากได้ลองมองสบตา เห็นหน้าแบบซูมๆ แถมยังได้โดนเนื้อโดนตัวกันใกล้ๆผ่านการประคอง การอุ้มในแต่ละครั้งนั่นอีกล่ะ...

...ผมไม่เสี่ยงให้เกิดปรากฏการณ์ลมสปาร์คหวนขึ้นมาหรอกนะฮะ

...เพราะถ้าขนุนเปลี่ยนใจกลับไปหาพี่กานต์ที่ยังไม่ตกล่องปล่องชิ้นกับพี่ปีย์เหมือนขี้หักในไม่ยอมจากไปไหนง่ายๆ...

...แล้วความรักอันรุนแรง กับว่าที่เซ็กส์อันเร่าร้อนที่ผมได้ชิมลางไปหมาดๆเมื่อคืนกับขนุน ผมจะหาได้จากที่ไหนอีกล่ะฮะ??

ทุกๆวัน หลังจากเราสามคนตื่นนอนกันโดยพร้อมหน้า  พี่กานต์จะกระวีกระวาดทำอาหารเช้า รวมไปถึงเตรียมของว่าง และอาหารอีกสองมื้อที่เหลือเอาไว้ล่วงหน้า เพื่อรองรับกระเพาะของพวกเราทั้งหลาย โดยมีผมและขนุนคอยเป็นลูกมือหยิบโน่นหั่นนี่ให้... แน่นอน ผมยอมเป็นตัวตั้งตัวตีหลักที่ประกบพี่กานต์ไม่ห่าง ไม่ต่างจากมือขวาข้างที่สองของพี่กานต์อย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่ฝีมือในการครัวของผมแม่งไม่ได้ดีเด่อะไรเท่าไรนัก...

...แต่หากเทียบกับขนุน... ผมว่า ผมแม่งอยู่ในขั้นพอเอาตัวรอดได้ว่ะ เพราะเท่าที่เห็นขนุนหยิบจับอุปกรณ์แต่ละอย่างในครัวตั้งแต่เราเริ่มอยู่ด้วยกันแต่ละที แม่งทำท่าอย่างกับกลัวว่าจะโดนหม้อ โดนกระทะกัดเอาอย่างนั้นแหละ หึ หึ

พูดถึงเรื่องของกินฝีมือพี่กานต์ ก็ถือเป็นโชคดีของทั้งผมและขนุน ที่รอดตายด้วยบรรดาอาหารอร่อยๆทั้งหลายซึ่งเจ้าบ้านขยันสรรหาเมนูใหม่ๆไม่ซ้ำหน้ากันมาทำให้พวกเราได้กิน  แม้จะเป็นอาหารไทยที่ผมกินไม่ค่อยบ่อยนักก็ตามทีก็เถอะ แต่คงจะดีกว่าให้ผมหรือขนุนแสดงฝีมือแน่ๆ... อีกอย่าง ถ้าพี่กานต์นอนซมนานกว่านี้  มีหวังเราสามคนต้องอดตาย เพราะอาหารรสชาติหมาไม่แดกฝีมือผมกับขนุน  ไม่ก็ต้องกลายเป็นทาสอาหารกล่องเซเว่น กับอาหารตามสั่งไปเสียก่อนแน่ๆ

ผมว่าส่วนหนึ่งที่พี่กานต์พยายามแสดงออกเหมือนกับว่าตัวเองไม่เป็นอะไร แล้วคอยหาเรื่องทำโน่นทำนี่ให้ยุ่งอยู่เสมอ เพราะแกคงไม่อยากให้เราเป็นห่วงจนเกินไป  ที่สำคัญ...เวลาที่มีอะไรทำ คงช่วยให้แกไม่ต้องฟุ้งซ่านถึงเรื่องที่เกิดขึ้น  ไม่ต้องคิดหนักเรื่องพี่ปีย์ ที่อยู่ๆก็เกิดจะอยากหายหัวไปอย่างกะทันหันทั้งที่รู้แก่ใจว่าพี่กานต์ป่วยอยู่ทั้งคน  รวมทั้งไม่ต้องเสียเวลาอันมีค่าไปนั่งคิดถึงไอ้เหี้ยแฟนเก่าให้หนักอกหนักใจ  ซึ่งตรงกับจุดประสงค์ที่พี่ปีย์แม่งกำชับผมเอาไว้อย่างดิบดีก่อนจะลี้หน้าไปทำงาน  เพราะพี่ผมแม่งอยากให้ผมคอยอยู่ใกล้ๆพี่กานต์เพื่อหาเรื่องชวนแกคุย หรือทำอะไรก็ได้ให้แกลืมเรื่องที่ผ่านมาให้หมดสิ้น...ทั้งๆที่ผมแม่งโคตรไม่ถนัดงานเจ๊าะแจ๊ะเอาเสียเลย 

แต่งานพิเศษชั่วคราวของผมแม่งก็ง่ายขึ้นทันตาในช่วงท้ายๆวัน เพราะตั้งแต่ช่วงบ่ายของทุกวันตลอดระยะเวลาที่พี่ปีย์ไม่อยู่บ้าน ไอ้น้องแฝดสามตัวข้างๆบ้านจะคอยลากน้องเค้ก และพี่โอ่ง ให้มาประจำการสร้างความบันเทิงและหาเรื่องสนุกๆให้พี่กานต์ได้ทำโดยไม่ปล่อยให้นั่งว่าง 

จะว่าไป ไอ้การได้ใช้เวลาร่วมกับพี่ๆน้องๆแถวบ้านทุกๆวันมันก็ดีอยู่นะฮะ...  เพราะถือเป็นโอกาสอันดีให้ขนุนได้ฝึกการเข้าสังคมผ่านเกม เรื่องตลกต่างๆ และการตอบโต้แบบทันทีทันใดกับน้องๆหรือกระทั่งพี่กานต์และพี่โอ่งเอง แถมผมแม่งยังมีโอกาสได้แอบดูหน้าตา และปฏิกิริยาน่ารักๆของขนุนเวลาอยู่กับคนหมู่มากและต้องทำอะไรที่ไม่เคยทำอีกด้วย...

...แต่อย่างที่เราๆท่านๆรู้ดี ว่าเหรียญมันมีสองด้าน...

...และไอ้การละเล่นเพื่อสร้างความบันเทิงให้คนป่วยนี่ก็ด้วยเหมือนกัน...

หึ!..อย่าให้ผมต้องจาระไนถึงข้อเสียเลยดีกว่าฮะ...เยอะจนเหนื่อยจะเอ่ยเลยว่ะสัด!!

เพราะแม่งทำให้ผมเหลือเวลาได้ใช้ร่วมกับขนุนสองต่อสองน้อยลงไปมากจนแทบไม่มีเลยน่ะสิ   พอตกดึก...หลังจากไอ้เด็กร่าเริงเป็นบ้าเป็นหลัง ราวกับหัวเราะสิบทีแล้วได้ตังค์สองพันพวกนั้นกลับไป และพี่กานต์เริ่มเคลียร์งานประจำวันก่อนเข้านอน แทนที่เราสองคนจะได้จี๋จ๋ากันอย่างที่ผมตั้งความหวังเอาไว้...ขนุนแม่งก็ดันต้องมานั่งเขียนงานอีก

คิดดูแล้วกันฮะ ว่ามันน่าเจ็บปวดหัวใจขนาดไหน...

...บางคืนนะ  ผมก็อุตส่าห์นอนรอขนุนด้วยความตั้งอกตั้งใจ เพราะหวังจะได้ขัดลำกล้องสมานฉันท์ด้วยกันอีกครั้ง  แต่ขนุนแม่งก็นั่งทำงานนานเกิ๊นนน  นานจนผมเผลอหลับไปก่อนจะได้ลงมือทำกิจกรรมเข้าจังหวะสามัคคีทั้งที่วางแผนมาอย่างดิบดีตั้งแต่หัววัน  มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อีกคนปิดไฟแล้วค่อยๆไต่เข้ามานอนอยู่ในอ้อมกอดผมไปแล้วนั่นแหละ...เศร้าสัดอ่ะ!

ที่สำคัญ...ขนุนแม่งไปอัพเลเว่ลการพูดมาจากที่ไหนก็ไม่รู้...

...ผมว่าผมคอยจับผิดขนุนทุกครั้งที่เปิดปากคุยกับทุกคนแล้วนะ ขนุนแม่งยังไม่หลุดพูดจาแปลกๆออกมาเลยสักครั้ง ทั้งที่หลังจากที่เรามาอยู่กับพี่กานต์ที่บ้านนี่...ขนุนแม่งเปิดปากคุยกับคนนั้นคนนี้เยอะขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก...แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่แม่งจะเพลี่ยงพล้ำพูดจาภาษาแปลกๆ หรือว่าไอ้วิธีที่ผมคิดค้นขึ้นมา แม่งจะได้ผลดีจริงๆก็ไม่รู้...

...แล้วอย่างนี้ ไอ้น็อตจะหาเรื่องตอดปากนิ่มๆของขนุนได้อย่างไรล่ะฮะ??? วัยรุ่นเซ็งสัดๆอ้ะ!!

บอกตามความรู้สึกภายในที่แท้จริงแบบไม่หมกเม็ดเลยนะฮะว่า... ตลอดอาทิตย์ที่ผมอยู่ที่บ้านพี่กานต์เพื่อทำหน้าที่พิเศษแทนพี่ปีย์นี่... ผมแม่งงุ่นง่านหนักยิ่งกว่าเก่า เพราะไหนจะต้องปล่อยให้ขนุนคอยทำโน่นทำนี่กับพี่กานต์บ้างล่ะ ปล่อยให้สองคนนั่นได้มีโอกาสนั่งคุยกันอยู่นานสองนานบ้างล่ะ ขนุนไม่มีเวลาให้บ้างล่ะ... ที่หนักหนาไปกว่านั้น คือ ผมแม่งไม่มีโอกาสลงโทษขนุนด้วยการจูบสักแอะให้พอชื่นใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว...

...แล้วพอไม่ได้จูบ  นั่นก็หมายความว่า ความหวังในการต่อยอดความสำเร็จการลวนลามล่วงเกินอีกฝ่าย หลังจากคืนสุดท้ายที่เราได้เรียนเรื่องเล้าโลมกันเอาไว้ก็หายวับไปกับตา... 

...การได้เห็นขนุนเดินลอยชาย ตัวขาวๆปากแดงๆผ่านหน้าไปมา

...การได้เห็นรอยยิ้มสดใสแสนซื่อของเขาส่งให้คนอื่นที่ไม่ใช่ผม

...การได้เห็นเขาหัวเราะเพราะเรื่องตลกของคนอื่น

...แต่ไม่อาจคว้าร่างขาวน่ากินนั่นมาเชยชมได้ จึงกลับกลายเป็นเรื่องน่าขมขื่นอย่างที่สุด

นี่ยังดีนะ...ที่ผมรู้สึกได้ว่าไม่มีใครในที่นี้ที่คิดเกินเลยกับขนุนของผมแม้แต่คนเดียว  ไม่อย่างนั้น...ระเบิดปรมาณูทางอารมณ์ที่ผมกดเก็บเอาไว้อยู่ภายใน  คงได้ถึงคราวออกมาทำลายล้างโลกมนุษย์ให้สูญสลายกลายเป็นจุณไปในชั่วพริบตาแหงๆ

เมื่อเช้าผมแม่งเพิ่งได้คุยกับพี่ปีย์  แกโทรมาสั่งให้ผมนั่งเครื่องไปรับแกวันพรุ่งนี้ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่น นั่นก็แปลว่า...วันมะรืนพี่ปีย์แม่งก็จะกลับมาอยู่บ้านแล้ว... แทนที่ผมจะดีใจที่จะได้รับการปลดปล่อยจากหน้าที่นี้เสียที แถมยังสามารถกันขนุนออกจากพี่กานต์ได้อย่างถาวร  แต่เพราะผมแม่งยังเตรียมความพร้อมของร่างกายขนุนไม่ได้มากไปกว่าการกอดจูบลูบคลำ ที่ไม่ได้ทำอะไรบ่อยๆเสียด้วย... มันเลยทำให้ผมยิ่งอารมณ์เสียไปกันใหญ่... ไอ้ที่ผมฝันเอาไว้ว่าจะใช้สิทธิไฟเขียวของพี่ปีย์ในการมีเซ็กส์กับขนุนทันทีที่แกกลับมา อาจจะต้องกลายเป็นหมัน เพราะเรายังไม่นัดแนะกันแบบตัวต่อตัวให้เข้าใจแผน

ฮึ่ม!! ทำไมว้า...ทำไมเรื่องทั้งหมดแม่งต้องออกมาในอีหรอบนี้ด้วย!!  ผมแม่งอยากซั่มขนุนใจแทบขาดแล้วนะเว่ยเฮ่ย!

หลังจากที่น้องๆและพี่โอ่งกลับบ้านไปแล้ว ช่วงหัวค่ำของคืนวันนั้น... ระหว่างที่ผมนั่งง่วนอยู่ตรงโต๊ะในครัวเพื่อจองตั๋วเครื่องบินทั้งขาไปขากลับให้ตัวเองและพี่ปีย์  อีกทั้งเตรียมรถเช่าและเรื่องจิปาถะห่าเหวสำหรับวันพรุ่งนี้และมะรืนอีกหลายอย่าง ไปพร้อมๆกับทำสรุปรายงานการติดตามไอ้เหี้ยแฟนเก่าพี่กานต์จากบันทึกที่ไอ้กอล์ฟทยอยส่งให้ในแต่ละวัน  ผมแม่งก็เอาแต่นั่งถอนหายใจไป รู้สึกหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีเหมือนผู้ชายปวดท้องเมนส์ไป...

ผมขอยอมรับแบบแมนๆเลยว่า ไอ้อาการจิตหงุดเงี๊ยวนี่แม่งทรมานเอาเรื่องอยู่นะฮะ...

...ไอ้คนที่ไม่เคยเป็นแบบผมเนี่ยะ ก็เพิ่งจะซาบซึ้งถึงใจเอาหลังจากคิดจริงจังกับขนุนนี่แหละ เพราะเมื่อก่อนมีแต่ใช้จนกระสุนหมด แตกสดน้ำก็ไม่ไหล... แต่นี่มันไม่ใช่!! น้ำนองท่วมตัวจนจะไหลออกปาก กลับไม่มีโอกาสได้ระบายน้ำเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ถึงอย่างนั้น  ถ้าจะให้ผมออกไปหิ้วหญิงมาเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจ  ผมแม่งชักเริ่มกลัวว่าน้องชายจะไม่ซู่ซ่า  เพราะวินาทีนี้... คนเดียวที่เอาน็อตน้อยได้อยู่หมัดเหมือนหมองูที่ใช้แค่ปี่เป่าเบาๆ น็อตน้อยก็พร้อมจะชูคอขู่ฟ่อๆเข้าประจำการ คือ คนหน้าแว่นหอมกลิ่นวนิลา ที่เพิ่งเดินผ่านหน้าผมไปเพื่อนั่งคุยกับพี่กานต์ตรงโซฟาหน้าทีวีโน่นแหน่ะฮะ

วันนี้ทั้งวัน...ทั้งที่ผมแม่งทำท่าฮึดฮัดขัดใจเล่นใหญ่กว่าที่เคยทำมาในครั้งไหนๆ ขนุนแม่งก็ทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ก็ทำเมินๆเฉยๆ ไม่สนใจผมที่นั่งหน้าบึ้งเป็นคนถ่ายไม่ออกมาหลายวันอยู่เกือบตลอดเวลา แถมยังดูจะสนอกสนใจพี่กานต์ออกหน้าออกตามากเป็นพิเศษอีกตังหาก

เฮ๊ยยย!! ขนุน!!...ไอ้ที่คุยกันไป แตะมือแตะแขนชี้ชวนกันคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้กันไปนั่นหมายความว่าอะไรฮะ???...

...หาเศษหาเลย หรือเป็นแค่ท่าทางในการพูดคุยกันธรรมดา???...

...ทำไมทีกับผม ขนุนแม่งไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวผมตอนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้มาก่อนเลยวะ...ฮึ่ย!! หงุดหงิดเว่ย!! 

สิ่งเดียวที่ผมแม่งพอจะทำได้ตอนนี้ คือการประสานงานดำเนินเรื่องต่างๆ และทำรายงานประจำอาทิตย์ส่งพี่ปีย์ให้เสร็จลุล่วงไปเสีย แล้วค่อยไปคิดบัญชีทบต้นทบดอกกับขนุนในคืนนี้ก่อนที่เราจะไม่ได้นอนด้วยกันหนึ่งคืน  เอาวะ!!..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ต่อให้ไฟไหม้บ้านชิบหายวายวอด  พรีเดเตอร์นัดกับเอเลี่ยนมาบุกโลก น้ำท่วมกรุงเทพสูงสามเมตรจนพารากอนกลายเป็นตลาดน้ำติดแอร์ ผมก็จะยึดมั่นกับความตั้งใจในครั้งนี้อย่างไม่มีหวั่นไหว และจะไม่ปล่อยให้ขนุนลอยนวลไปไหนได้โดยไม่หลั่งน้ำในร่างกายออกมาแน่ๆ

คืนนี้...ทั้งผมและขนุนแม่งต้องน้ำแตกก่อนเราจะแยกกันนอนเป็นครั้งแรก...เอากับไอ้น็อตสิวะ ฮึ่ยยยย!!

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

‘พิศาล – ตบจูบ / แสดงด้านที่อ่อนแอให้อีกฝ่ายใจอ่อน / ทำหน้ามึนดับเครื่องชนจู่โจมแม่งซึ่งซึ่งหน้าไปเลย...จะเลือกใช้วิธีไหนในการหว่านล้อมขนุนคืนนี้ดีวะ? เอางี้ถ้าคำสุดท้ายไปตกที่อันไหน...ถือว่าวิธีนั้นตกรอบไป...

.

...ไก่จิกเฎ็กฏายเด็กตายบนปากโอ่ง...ไก่จิกเฎ็กฏายเด็กตายบนปากโอ่ง  โอเค! ตกลงว่าแผนแรกนำร่องของคืนนี้คือยอมทำตัวอ่อนแอให้ขนุนแม่งเห็นใจก็แล้วกันนะ ถ้าไม่เวิร์คค่อยขุดเอาแผนอื่นขี้นมาใช้อีกที’

ในที่สุดผมแม่งก็สรุปความคิดได้ทันก่อนประตูห้องที่ผมกับขนุนนอนด้วยกันปิดลง หภายหลังจากส่งพี่กานต์กลับเข้าห้องนอนไปแล้ว  ยังไม่ทันที่ขนุนจะได้เดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานข้างๆเตียงอย่างที่เจ้าตัวมักจะทำเป็นประจำทุกๆคืนก่อนนอน ผมก็คว้าข้อมือเล็กๆของขนุนเอาไว้ทันที แล้วกึ่งจูงกึ่งลากให้คนตัวเล็กกว่าเดินตามมานั่งบนเตียงด้วยกัน

เพื่อไม่ได้ขนุนทำหน้างงนานไปกว่านี้ ผมเลยเปิดบทสนทนาระหว่างเราทันที  ผมเอ่ยถามด้วยเสียงอ่อน...อันนี้ไม่ได้แสร้งทำตามแผนหรอกฮะ แต่แค่เห็นหน้านิ่งๆของขนุนที่เอาแต่เหลือบมองคอมเป็นพักๆ ผมแม่งก็อดออดอ้อนออกมาไม่ได้จริงๆ “คืนนี้ไม่ต้องทำงานได้ไม๊ฮะ?”

ขนุนหันกลับมาจ้องหน้าผมอยู่พักใหญ่ แล้วถามออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ทำไมล่ะ? น็อตมีอะไรจะให้ขนุนทำเหรอ?...หรือว่าเราจะเรียนสปท.กัน?”

น่านนนนไงล่ะ...ปลากำลังจะฮุบเหยื่อแล้วว้อยยย!!  ผมเลยแกล้งหลบตาขนุนแล้วก้มมองต่ำแล้วพูดเบาๆ “จะว่าอย่างนั้นก็ได้ฮะ......คืนพรุ่งนี้น็อตจะไม่อยู่ ต้องไปค้างที่ขอนแก่นเพราะต้องไปช่วยพี่ปีย์เก็บของและพาพี่ปีย์กลับมาบ้าน...”

.

.

ผมทำท่าเหมือนกำลังไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังจะพูดออกไป แต่สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าจนสำเร็จ แล้วก็อธิบายเพิ่มเติม...

 “...คืองี้ฮะ  ตอนพี่ปีย์ไปทำงานน่ะ  เกิดไปมีเรื่องกับนักเลงเจ้าถิ่นเข้า ตอนนี้นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลที่โน่น...โชคดีที่งานเสร็จพอดี แกเลยโทรมาเรียกให้น็อตไปรับกลับบ้านวันพรุ่งนี้น่ะฮะ...

.

...น็อตก็เลยอยากให้เราได้ทบทวนความรู้ที่เราได้ร่ำเรียนด้วยกันมาทั้งหมด ก่อนที่น็อตจะไม่อยู่หนึ่งคืนน่ะฮะ”

คนฟังหน้านิ่งและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆตามปกติ “ถึงได้ว่า เมื่อตอนเย็นเห็นน็อตนั่งทำโน่นทำนี่วุ่นไปหมด...

.

...แล้วคุณปีย์เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”

“พี่ปีย์ปลอดภัยแล้วฮะ หมอเลยยอมปล่อยตัวให้กลับมาพักฟื้นที่บ้านได้...

...แต่น็อตไม่นึกเลย...ว่า...ขนุน จะสังเกตอาการ ของน็อต...ด้วย...  น็อตนึกว่า น็อตไม่เคย...ไม่เคยอยู่ในสายตาของขนุน ตั้งแต่เราย้ายมา นอนที่นี่กันแล้วซะอีก” ผมชะม้ายชายตามองขนุนที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วก็รีบหลบสายตาทันที

เคล็ดไม่ลับของการเล่นบทอ่อนแอแต่เต็มไปด้วยอารมณ์ให้ดูสมจริงสมจัง คือ ก่อนอื่น...ให้คิดซะว่าเรากำลังอยู่ในอารมณ์เอาเรื่องไม่ดีไม่งาม หรือเรื่องลับๆของคนอื่นมาเล่าให้อีกคนฟัง  ต้องใช้เสียงพูดที่เบากว่าปกติจนเกือบฟังคล้ายกับกระซิบ  คอยดึงเช็งจังหวะในการพูดให้ช้าลงกว่าปกติ แล้วก็เว้นวรรคกับถอนหายใจให้แหลกลาญ รวมทั้งพยายามไม่มองหน้า เลี่ยงสายตาของคู่สนทนาอารมณ์น้องๆกระสือกระหังกันไปเลยฮะ รับรองเลยว่า ถ้าเอาเคล็ดนี้ไปใช้ ใครๆก็ต้องเชื่อทั้งนั้นแหละฮะ ว่าเรากำลังเผยด้านที่ไม่อยากให้มีใครรู้ออกมา...ทั้งๆที่แม่งเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ หึ หึ 

“หึ หึ...น็อตรู้สึกอย่างนั้นเหรอ?”

จนถึงตอนนี้ผมแม่งก็เริ่มจะอึดอัดหน่อยๆแล้วฮะ เพราะผมแม่งไม่ได้มองหน้าและดูอาการของขนุนเลยแม้แต่นิดเดียว เลยไม่รู้ว่า ไอ้ที่ขนุนหัวเราะในลำคอเมื่อตะกี๊ มันหมายความว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีหรือว่ากำลังจับไต๋ผมได้กันแน่ แต่ก็เอาเถอะฮะ...เพื่อความสุขตลอดทั้งค่ำคืน ขอผมฝืนไม่มองหน้าเมียสักพักก็แล้วกันนะฮะ 

ผมเหลือบมองสบตาขนุนแค่ชั่วเดี๋ยวเดียว สลับกับมองพื้นมั้ง มองโน่นนี่มั่งพลางพูดต่อ “ก็...ก็น็อตเห็นขนุนคอยอยู่ข้างๆพี่กานต์ไม่ห่าง แถมยังชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้กันอยู่ตลอดเวลา...ไหนจะท่าทางดูมีความสุขเวลาอยู่กับพี่กานต์..........และน้องๆคนอื่นนั่นอีกล่ะ... ทีกับน็อตนะ ขนุนแทบไม่มีเวลาให้เลย  ว่างก็เอาแต่ทำงาน  แทบจะไม่มาฝึกซ้อม หรือทบทวนความรู้เรื่องที่เรียนไปบ้างเลย”

“น็อตพูดเหมือนน็อตกำลังน้อยใจขนุนเลยนะ” บิงโก!! ในที่สุดความพยายามตามแผนก็สัมฤทธิ์ผลจนได้...ไอ้ที่เมื่อยหน้าเมื่อยตา ขากรรไกรแข็งเพราะเอาแต่พูดเสียงเล็กเสียงน้อยอยู่นี่ มันตอบแทนผมเข้าให้อย่างงามเสียแล้วสิ!!  หึ หึ...เหลือแค่ต้อนเหยื่อให้เดินเข้าไปตรงกลางกับดักเพื่อจะจับให้มั่น ก่อนจะคั้นเอาน้ำขนุนมากินให้หนำใจเท่านั้นเอง กรั่ก กรั่ก กรั่ก

“ฮะ...ก็ค่อนข้างจะน้อยใจมากอยู่แหละฮะ...เพราะขนุนไม่ค่อยจะสนใจใยดีอะไรน็อตเลยนี่ฮะ” ผมปล่อยมือขนุนที่กุมเอาไว้ ตามด้วยการหันหน้าไปมองผนังห้องฝั่งตรงข้ามกับที่ขนุนกำลังนั่งอยู่...นี่ล่ะฮะ หมัดเด็ดส่งท้าย...ทำทีเหมือนจะไม่อยากโดนตัว ไม่อยากหายใจร่วมกัน แล้วก็ทิ้งให้อีกฝ่ายรู้สึกว่ากำลังไม่เป็นที่ต้องการของเรา 

แต่ว่าก็ว่าเถอะว่ะ...ผมฟังตัวเองพูดแล้วยังรู้สึกทุเรศตัวเองอยู่ไม่น้อย เพราะถ้าไม่หงี่ไม่งุ่นง่าน...ผมคงไม่ลงทุนทำตัวดัดจริตได้โล่ห์จนชักจะเริ่มกลัวใจตัวเองอยู่แบบนี้แน่ๆฮะ สาบาน!

ขนุนกระเถิบมาใกล้ผมแล้วเอามือมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจ “น้อยใจเหรอ? น็อตไม่เห็นต้องน้อยใจขนุนเลยนี่...เพราะ...” อยู่ๆขนุนก็หยุดพูดไปเสียเฉยๆ ผมเลยหันกลับไปจ้องหน้าขาวๆนั่นไม่วางตา เพราะอยู่ๆเจ้าตัวก็เกิดจะนิ่งไป ไม่พูดอะไรเสียที

ระหว่างรอประโยคที่ขาดหายของคนหน้าแว่น ผมก็ส่งสายตาเต็มไปด้วยคำถามเพื่อเร่งเร้าให้อีกฝ่ายยอมปริปาก แต่ขนุนแม่งก็ยังนิ่งเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆ แต่กลับนึกไม่ออก หลังจากเวลาผ่านไปหลายนาที...ผมเลยตัดสินใจจะจี้ถามเพื่อให้รู้ข้อความที่ยังตกหล่น  แต่คนตัวเล็กกว่าก็พูดสวนออกมาจนได้ “ขนุนก็ปฏิบัติตัวตามปรกติทุกประการมิมีผิดแผกไปจากเดิมเลยนี่ครับ” คนพูดยักคิ้วข้างหนึ่งให้ผมเหมือนจะบอกใบ้อะไรบางอย่าง...

...เอ๊ะ!! ไอ้เมื่อกี๊ที่ขนุนแม่งพูด ฟังแปร่งๆหูมากอยู่นี่หว่า...

...หรือว่า???!!

.

.

.

...หึ หึ...เมียผมแม่งยอมเล่นด้วยแล้ว...ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ขนุนเป็นใจกับไอ้น็อตเหลือเกินฮะ!!  ผมยิ้มร้ายๆให้ขนุนที่นั่งจ้องหน้าผมไม่วางตา “เมื่อกี๊ขนุนรู้ตัวไม๊ฮะ ว่าพูดอะไรออกมา?”

ว่าที่เมียผมแม่งก็ยังตอกย้ำจุดยืนความร่วมมือร่วมใจให้โอกาสผมได้ทำการล่วงเกินตัวเขาได้อีกครั้ง “อืม...ขนุนระลึกรู้และมีอนุสติครบทุกประการนะครับ ว่าขนุนปฏิสันฐานกับน็อตด้วยวาจาแบบใด” เมื่อพูดจบ ขนุนก็เม้มปากแน่นจนลักยิ้มข้างแก้มทั้งสองข้างลอยเด่นขึ้นมาให้เห็นง่ายๆ

“หึ หึ...งั้นน็อตขอลงโทษขนุนที่พูดจาด้วยภาษาทางการออกมาตอนนี้เลยได้ไม๊ฮะ?” เพื่อให้แน่ใจว่าเมียยินยอมอย่างแท้จริง สามีที่ดีอย่างผมก็ต้องบอกกล่าวให้อีกฝ่ายได้รู้เนื้อรู้ตัวถึงเรื่องน่าระทึกใจที่กำลังจะเกิดขึ้นเสียหน่อย

แต่สิ่งที่ขนุนตอบ มันดียิ่งกว่าคำตอบที่ผมนึกเอาไว้ในใจเป็นล้านๆเท่า “ขนุนว่าจะไปชำระร่างกายในห้องน้ำเสียหน่อย...

.

.

.

...ถ้าน็อตอยากจะลงโทษความผิดประการใดของขนุน เชิญตามเข้าไปลงโทษด้านในห้องน้ำระหว่างนั้น จะเป็นการประหยัดเวลากว่า หรือไม่ครับ?” เมียผมแม่งลีลาเหนือชั้นว่ะ...ไอ้ที่ยั่วยวนชวนเชิญด้วยคำพูดน่ะยังไม่เท่ากับสายตาเซ็กซี่ที่แม่งทอดส่งมาให้ผมตอนพูดจบเมื่อกี๊ ที่ทำเอาริ้วความสยิวแล่นผ่านหน้าท้องผมจนร้อนวูบวาบไปหมด

ผมเลยลุกขึ้นจากเตียง ยื่นมือไปให้อีกคนจับแล้วดึงเจ้าของร่างอ้อนแอ้นแขนอ่อนให้ลุกตามมาด้วยกันก่อนจะกระซิบเบาๆตรงข้างหูขนุนด้วยเสียงเบาๆหากแต่ใจความหนักแน่น  “ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับผม”

ผมแม่งชักไม่แน่ใจว่าคนที่โหยหาการสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายจะมีเพียงผมแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้วว่ะ...

...เพราะพอเราได้ข้อสรุปถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้เป็นที่เรียบร้อย  ผมก็เดินจูงมืออีกฝ่ายเดินไปหยุดตรงหน้าประตูห้องน้ำ  จากนั้นก็เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรสักอย่างที่ทำให้ร่างของเราประกบเข้าหากันทันที 

หลังจากเราสองคนโผเข้าสวมกอดกันและกันเอาไว้อย่างแนบแน่นเพียงไม่นาน  ร่างกายของผมก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยแรงขับจากความต้องการที่โหมอยู่ภายใน  มือผมง่วนกับการถอดแว่นออกจากหน้าเล็กๆของอีกฝ่าย ก่อนเอี้ยวตัวเอาสองตากรอบหนาทรงป้าของขนุนไปวางทิ้งไว้ตรงโต๊ะเครื่องแป้งไม่ห่างจากประตูห้องน้ำนัก  ส่วนอีกคนที่อยู่ในโหมดเร่งรีบไม่แพ้กัน ก็จัดการถอดเสื้อยืดของผมออก แล้วจึงหันไปจัดการกับกางเกงขาสั้นของตัวเองเป็นลำดับถัดมา

ผมแม่งโคตรชอบเลยว่ะ...ที่ขนุนแม่งอำนวยความสะดวกเบิกลู่ทางให้ผมเป็นอย่างดี  เพราะเวลาหน้ามืดๆอย่างนี้ กางเกงนักเรียนแม่งถอดยากกว่าเสื้อเป็นไหนๆ ส่วนไอ้กางเกงลิงตัวเล็กๆที่ปิดบังท่อนล่างของขนุนอยู่นั่น...ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลยสำหรับนักถอดมือฉมังอย่างผม  เมื่อประเมินหน้างานจนพอใจ...ผมก็รีบกระตุกเลิกชายเสื้อยืดของขนุนขึ้นอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด  ซึ่งคนใส่ผู้แสนจะอารีก็ยกแขนทั้งสองข้างชูขึ้นในอากาศทันที เพื่อให้การปอกเปลือกขนุนเป็นไปอย่างง่ายดาย

เมื่อผมสลัดเสื้อของอีกคนในครอบครองลงพื้นไป ผมก็คว้าร่างบางๆขาวจั๊วน่าเจี๊ยะที่เหลือแค่กางเกงชั้นในตัวจิ๋วบดบังส่วนลับซ่อนเร้นเข้ามาประเคนจูบล้ำลึกอัดแน่นไปด้วยความปรารถนาและราคะโดยทันที  ริมฝีปากของเราทั้งสองบดขยี้ห้ำหั่นกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ลิ้นชุ่มโชกหอมหวานราวเคลือบน้ำตาลของขนุนพลิ้วส่ายสอดรับทุกๆการเคลื่อนไหวของลิ้นผม ด้วยความเมามันในรสจูบอันเร่าร้อนลุกลามรวดเร็วเหมือนเปลวไฟ ผมเลยดูดทุกส่วนสัมผัสอย่างเน้นๆแต่เว้นจังหวะ สลับกับขบทึ้งริมฝีปากนุ่มนิ่มทั้งบนทั้งล่างอย่างหยอกล้อ เพื่อให้พอคลี่คลายอาการหมั่นเขี้ยวคนในอ้อมอกที่มันเอ่อล้นจนเกือบควบคุมตัวเองไม่ไหว

ระหว่างนั้น...มือทั้งสองข้างก็ล่วงหน้าลงลูบไล้ไปตามสัดส่วนอ้อนแอ้นเปลือยเปล่าที่เพิ่งกระชากสายตาผมไปเมื่อครู่... อาห์!!....ผิวสัมผัสแบบนี้แหละ ที่ผมแม่งเฝ้านับถอยหลังรอจะได้จับต้องแบบเนื้อเน้นๆมานานแล้ว    อีกฝ่ายก็ไม่ยอมน้อยหน้า เพราะแม้จะขยับเขยี้อนร่างกายไม่ได้ถนัดนัก แต่มือเรียวๆทั้งสองที่ถูกแขนผมรวบเอาไว้ข้างในพร้อมกับร่างผอมเพรียวก็กำลังวุ่นอยู่กับการปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมลงทีละเม็ด ทีละเม็ดอย่างมุ่งมั่นไม่มีสั่นคลอน... 

...มันก็มีบ้างเหมือนกันแหละฮะ  ที่มือเล็กๆเงอะๆงะๆของขนุนจะเผลอแตะเปะปะไปตะปบโดนน้องชายผมเข้า...

...แต่ผมกลับชอบเหลือเกินว่ะ เพราะไอ้การสัมผัสแบบมะงุมมะงาหราไม่ตั้งใจเนี่ยะ กระตุ้นความอยากได้ชะงัดดีแท้ หึ หึ...ไม่ต้องให้ผมบอก ก็น่าจะเดาออกใช่ไหมล่ะฮะ ว่าตอนนี้...ความหงี่ของผมนี่ปริ่มจนจะออกปากมาอยู่แล้ว

หลังจากศึกบิ้ริมฝีปากสร่างซา...ก็ถึงเวลาที่ลิ้นของเราจะได้สำเริงสำราญ ผมส่งลิ้นลงควานหาลิ้นเล็กๆที่กำลังเล่นซ่อนหาอยู่มุมใดมุมหนึ่งของปากหอมๆไปพลาง ก็แวะพักทักทายไปรอบๆปากหวานๆอย่างสุขสมไปด้วย สุดท้ายลิ้นของเราทั้งสองก็หวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง แล้วทั้งคู่ต่างค่อยๆกระหวัดพันเกี่ยวหลอมรวมเป็นเนื้อเดียว ลำนำจุมพิตอันเร่าร้อนระหว่างเราดังระงมไปทั้งห้อง เสียงครางอู้อี้ในลำคอของขนุนกระตุ้นให้ผมยิ่งรัวลิ้นให้เร็วไปกว่าครั้งไหนๆ

ไม่ต่างกัน..ผมรู้สึกเหมือนว่า เมื่อไรก็ตามที่ขนุนได้ยินเสียงต่ำๆในลำคอของผมบ้าง เขาก็ยิ่งตอบโต้ผมอย่างร้อนแรงผ่านลิ้นที่เริ่มจะช่ำชองขึ้นเรื่อยๆของเขา  ผมยอมรับเลยนะฮะ...ว่าบางจังหวะที่โดนลิ้นขนุนควงสว่านในโพรงปากเข้าจังจัง ผมแม่งก็มีเปลี้ยเพราะความสยิวไปเหมือนกัน...เทคนิคการใช้ลิ้นแม่งดีเยี่ยมอย่างนี้ ถึงได้ว่า...อีตอนใช้ปากให้ผมคืนนั้น ขนุนแม่งอย่างกับนางฟ้าหนังเอวีหล่นจากสวรรค์ลงมาโปรดน้องชายของผมเข้าให้

ที่สุดแล้ว มือเรียวเล็กนั่นก็ปลดปราการยีนส์เนื้อหนาหนักลงพ้นไปจากร่างกายของผมในคราวเดียวกันกับบ็อกเซอร์  ผมเลยสอดนิ้วลงกระตุกกางเกงในตัวจิ๋วของอีกฝ่ายซึ่งถือเป็นสิ่งแปลกปลอมชิ้นสุดท้ายให้หล่นตามเพื่อนๆของมันไปในทันที ซึ่งการกระทำทั้งหมดที่ว่ามานั้น เกิดขึ้นในระหว่างที่ปากของเรายังไม่คลายสัมผัสไปจากกันเลยแม้แค่เพียงองศาเดียว กลับกัน...มันยิ่งปลุกปั่นให้การลงลิ้นของเราทั้งสองคนรุนแรงและหนักหน่วงราวกับจะสูดกลืนจิตวิญญาณอีกฝ่ายเข้าร่างกายตัวเองไปเสียให้ได้อย่างไรอย่างนั้น

ผมสอดมือทั้งคู่ไว้ใต้แก้มก้นเปล่าๆเด้งสู้มือทั้งสอง แล้วยกช้อนให้ลำตัวของอีกคนลอยขึ้นเหนือพื้น เพื่ออุ้มคนร่างบางกว่าในท่าอุ้มแรกที่เราเคยทำกันเมื่อหลายวันก่อน  ขนุนที่รู้ความต้องการของผมเป็นอย่างดี ก็เอามือทั้งสองข้างคล้องคอผมไว้ พร้อมๆกับปล่อยตัวไปตามแรงยกสวนทางแรงดึงดูดโลกของผม  ขาเรียวๆที่สุดแห่งยอดความเนียนทั้งสองข้างถูกส่งมากอดเกี่ยวรอบๆเอวผมไว้อย่างแน่นหนา เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ผมก็ค่อยๆอุ้มร่างบางๆนั่นมุ่งหน้าเข้าห้องน้ำไป

ขนุนผละหน้าถอนปากออกจากจูบผมชั่วคราว แล้วพูดทั้งที่ยังหอบหายใจ “..ฮ่าห์....น็อต...ฮ่าห์....ที่นี่บ้านคุณกานต์... ห้ามเข้าข้างในนะ” เมื่อพูดจบ ขนุนก็ซบหน้าลงบนหัวไหล่ผมทันทีเหมือนต้องการจะหลบสายตา... ผมฟัง ผมแม่งยังเขินแทนเลยว่ะ เมียผมแม่งบทจะพูดตรง ก็ล่อเสียกลางปล้องกันเลยทีเดียว

ผมอดยิ้มอย่างพอใจออกมาไม่ได้จริงๆ หลังจากเข้าใจความหมายของสิ่งที่ขนุนต้องการจะขอ เพราะผมเอง ก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ที่นี่จะไม่ใช่ที่ๆเรามีเซ็กส์กันครั้งแรกอย่างแน่นอน...หึ หึ

ไม่ใช่อะไรหรอกฮะ เพราะบ้านนี้ไม่มีห้องเก็บเสียงน่ะฮะ...แต่แม่งดันเสือกเก็บภาพกีฬามันๆแบบอัตโนมัติด้วยฝีมือของกล้องตัวจิ๋ว ที่ผมเคยแอบเอามาติดซ่อนเอาไว้ทั่วทั้งบ้านนั่นปะไร  จริงอยู่...แม้ผมจะมีความคิดเรื่องสร้างคอลเลคชันส่วนตัวสะสมภาพเคลื่อนไหวระหว่างมีเซ็กส์กับขนุนเอาไว้ให้ดูย้อนตอนว่างๆ... แต่ถ้าต้องให้ลำบากไปตามไล่ลบไฟล์บนเซิร์ฟเวอร์ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นลีลาความแจ่มเหลือล้นของเมียหน้าแว่นคนนี้  ผมไม่เอาด้วยหรอกว่ะ...ยอมรับแมนๆแม่งตรงนี้เลยฮะว่า...หวงเมีย!! 

อีกอย่าง ผมก็ไม่อยากให้พี่กานต์ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต้องพลอยนอนสะดุ้งไปทั้งคืนเนื่องจากเสียงครวญครางน็อนสต็อปของทั้งผมและขนุน  “น็อตสัญญาฮะคนเก่ง มาให้น็อตลงโทษต่อนะฮะ /......ฮื้มมม.........ฮื่อออออ...................อืมมมม....” 

สิ้นคำ...หน้าของเราสองคนก็พุ่งกลับเข้ามาประกบกันโดยมีปากเป็นจุดนัดพบแลกเปลี่ยนความวาบหวามให้อีกฝ่าย แต่คราวนี้ ไม่ใช่แค่ลิ้นเท่านั้นที่กำลังพล่านไปตามความรู้สึกที่กำลังเพริด เพราะขนุนเปลี่ยนมาใช้แขนข้างเดียวเหนี่ยวคอของผมเอาไว้ แล้วปล่อยให้มืออีกข้างลูบไล้หนักๆขึ้นลงตรงต้นคอลามไปถึงไรผมตรงบริเวณที่ถูกไถรอบๆหัว...

.

.

...ซึ่งผมอยากจะบอกเหลือเกินว่า ผมแม่งชอบสัดๆอ่ะ...

จะว่าไป...ไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะฮะ เพราะไม่มีสักครั้งที่ผมจะเกิดรู้สึกถูกใจใครมากเสียจนอยากบอกความชอบส่วนตัวของผมข้อนี้ให้รู้เอาไว้   อีกอย่าง...สันดานผมแม่งก็ไม่เคยทำให้คบผู้หญิงคนไหนได้ยืดยาวพอที่จะมีใครกล้ามายุ่งกับหัวผม...ทั้งที่ผมไม่เคยออกปากห้าม  แต่ขนุนแม่งกลับไปแตะโดนกลไกเปิดขุมทรัพย์ทางอารมณ์ของไอ้น็อตเข้าโดยบังเอิญเสียแล้วสิ... การรักษาความตั้งใจเดิมและสัญญาที่เพิ่งรับปากขนุนไป ได้กลายเป็นความท้าทายครั้งใหม่ที่ผมต้องทำให้สำเร็จ แหม่...ภารกิจคืนนี้มันช่างหนักหน่วงทะลวงหัวใจดีแท้ๆเชียว

ผมรีบเดินอุ้มร่างเปลือยเปล่าอ้อนแอ้นของขนุนมาหยุดอยู่ตรงมุมห้องข้างๆฝักบัวอาบน้ำ ยังดีที่เราเพิ่งเปิดแอร์ ทำให้กำแพงกระเบื้องข้างฝายังไม่เย็นสักเท่าไร  ขนุนเลยไม่ต้องร้องจ๊ากด้วยความทรมานเมื่อแผ่นหลังขาวๆของเขาถูกผมวางพาดทาบลงผนังที่เย็นเกินไปเพื่อใช้ช่วยผ่อนน้ำหนักตัว ผมยอมปล่อยให้ริมฝีปากของขนุนเป็นอิสระเพียงครู่หนึ่ง เพราะอยากจะก้มลงไปสูดดมความหอมของผิวกายอีกฝ่ายเต็มที

แต่แทนที่ขนุนแม่งจะยอมปล่อยให้ผมเดินหน้าทำตามใจ...เขากลับค่อยๆเลื่อนไถลตัวลงหลบสัมผัสของผมเพื่อยืนด้วยตัวเองอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปเปิดน้ำในฝักบัวรดลงบนตัวของเราทันทีโดยไม่บอกไม่กล่าว เสียงเล็กๆเอ่ยตอบคำถามในแววตางงเป็นไก่ตาแตกของผมแบบเฉียบขาด “อาบน้ำให้เสร็จก่อน ขนุนชวนมาอาบน้ำด้วยกัน...ไม่ใช่แค่เข้ามานัวเนีย”

ผมยิ้มมุมปากอย่างเลือดเย็นส่งให้อีกคน... เพราะได้เวลาเข้าโหมดทำหน้ามึนดับเครื่องชนเสียแล้วสิ ความหื่นนี่แม่งไม่เคยปรานีใครจริงๆด้วย หึ หึ  “ขนุนอย่าลืมสิฮะ ว่าครั้งนี้น็อตเป็นฝ่ายลงโทษ เพราะฉะนั้น...หลังจากนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของน็อตดีกว่านะฮะคนดี”

พอพูดจบ ผมก็พลิกร่างเล็กกว่าให้หันหน้ากลับมาหา ก่อนเดินเข้าชาร์จเพื่อบังคับให้อีกฝ่ายถอยหลังร่นไปจนหลังติดผนัง ผมฝังหน้าลงตรงซอกคอขาวๆที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าทันทีโดยแบบไม่มีการแจ้งเตือนหรือเอื้อนเอ่ยคำใด  มือข้างหนึ่งโอบรอบๆเอวบางๆเอาไว้ไม่ไห้ขยับหนีไปไหนได้ ส่วนมืออีกข้าง...ผมก็ส่งลงไปคว้าเอามือเล็กๆนุ่มๆของขนุนที่ยังไม่มีหน้าที่ประจำให้มากอบกุมน้องชายของตัวเองที่ตั้งลำเรียบร้อยแล้วเอาไว้ “ทำให้น็อตหน่อยนะฮะ” ผมไม่ได้รอคำตอบเพราะเมื่อปล่อยมือจากมือขนุน ผมก็ย้ายมือตัวเองไปตรงกลางลำตัวของอีกฝ่ายเพื่อจับตัวประกันตัวเล็กๆสีชมพูน่ารักเอาไว้เพื่อกันไม่ให้ขนุนกล้าหือ

“อย่าน็อต...ฮื่อออ.....ขนุนตัวเหม็น.......อาห์....” ยิ่งขนุนขัดขืนก็เหมือนยิ่งยุให้ผมเน้นสัมผัสทั้งสองทางให้รุนแรงยิ่งขึ้น

ผมคัดค้านคำพูดของคนในอ้อมกอดด้วยจูบซ้ำๆถี่ๆไล่ไปตามลำคอเพรียว “ฮื่มมมม...ขนุนตัวหอมออกฮะ...น็อตชอบดมจะตายไป...

.

...ฮ่าห์...ไหนขนุนลองบอกให้น็อตชื่นใจหน่อยซิฮะ...อืมมม...ว่าที่เราเข้ามาในห้องน้ำด้วยกันนี่ เรามาทำอะไรกันฮะ?” ผมเลื่อนหน้าจากใบหูที่ผมกระซิบคำใส่เพื่อซุกไซ้ดูดเลียหนักๆไปยังทุกๆพื้นที่รอบๆต้นคอ มือที่กุมชะตาชีวิตของตัวประกันเอาไว้ก็ดำเนินการข่มขู่ให้เหยื่ออยู่ในโอวาทอย่างเร็วรี่จนขนุนเริ่มจะหอบหายใจแรง ก่อนจะครางออกมาไม่ได้ขาด สุดท้าย ร่างทั้งร่างก็เริ่มเหลวและไหลราวกับไร้เรี่ยวแรงมันเสียดื้อๆ  แข้งขาบางๆทั้งสองข้างก็อ่อนเอนจนเกือบจะนั่งลงบนเข่าข้างหนึ่งของผมที่ยันพิงผนังเอาไว้

“ตอบน็อตสิฮะคนเก่ง...ฮื่มมม...” ผมลงเขี้ยวไปตามกระดูกอ่อนๆด้านบนของใบหูแล้วขยี้ฟันสบกันอย่างหมั่นเขี้ยวตรงปลายติ่งแบบย้ำๆ แถมกระหน่ำชักมือรูดขึ้นลงรอบๆลำของตัวประกันอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย ทำเอาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของขนุนทรุดลงนั่งบนหน้าขาของผมเข้าจริงๆในหนนี้เอง

“ฮ๊าหหห์...น็อต....ขนุนเสียว!!........เสียว....ฮ่าห์....อ้าห์.....” ลำตัวขาวผ่องของขนุนกลายเป็นสีขมพูระเรื่อเพราะความร้อนจากกิจกรรมที่เราทำกันอย่างต่อเนื่อง และเพราะละอองน้ำอุ่นที่ไหลลงมากระทบตัวเราทั้งสองอย่างไม่ขาดสาย ด้วยการสัมผัสอันหนักหน่วงเน้นการโจมตีเฉพาะจุดสุดยอดความสยิว คนตัวเล็กเลยตอบสนองด้วยการเกร็งร่างนิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะคลายและกระตุกเบาๆหลายๆครั้ง ในระหว่างนั้น...ตัวประกันของผมก็ร้องไห้จ้าออกมาด้วยความตื่นเต้นเมื่อโดนกักกันตัวเอาไว้ด้วยความโหดเหี้ยมของดัชนีทั้งห้าและฝ่ามืออรหันต์

ไอ้ผมก็ได้แต่ยิ้มอย่างชอบอกชอบใจที่ทำให้อีกฝ่ายยอมจำนนอย่างไร้ทางสู้ได้ในเวลาไม่นาน เพราะหลังจากนี้ ถึงเวลาที่ผมจะได้ลงเล่นอย่างเอาจริงเอาจังเสียที... หากแต่ต้องหยุดยิ้มทันทีเมื่อนึกได้ว่าน้องชายตัวเองยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมายตามขนุนไปเลยแม้แต่เศษเสี้ยวของอารมณ์ ผมเลยยิ่งต้องทำหน้ามึนออกฤทธิ์ออกเดชเอาแต่ใจให้เรื่องของเราในห้องน้ำนี่จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งเสียหน่อย “ขนุนฮะ...ขนุนจะปล่อยให้น็อตค้างอยู่อย่างนี้ไม่ได้นะฮะ ไม่งั้นน็อตไม่ยอมปล่อยให้ขนุนออกจากห้องน้ำไปแน่ๆ”

และแล้วเรื่องน่าตื่นเต้นก็เกิดขึ้นกับผมทันทีหลังจากคำขอของผมสิ้นสุดลง ขนุนค่อยๆขยับลุกขึ้นจากหน้าขาผมแล้วนั่งคุกเข่าลงบนพื้นกระเบื้องห้องน้ำต่อหน้าต่อตา แล้วมอบของขวัญสุดพิเศษให้ผมอีกครั้ง...หลังจากเมื่อคืนวันนั้น  แต่บอกได้คำเดียวว่าความรู้สึกเสียวแม่งผิดกันคนละเรื่อง

เพราะเมื่อคืนก่อนที่ขนุนใช้ปากขับกล่อมน้องชายผมให้ยอมทำตัวสงบเสงี่ยมเป็นเด็กดี...ผมไม่ได้เห็นภาพกีฬามันๆแบบริงค์ไซด์ใกล้ชิดแบบที่กำลังเป็นอยู่นี่... ไอ้การที่คนที่เราชอบนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเพื่อทำอะไรแบบนี้ให้นี่แม่งดีกว่าหนังเอวีไตรภาคเรื่องไหนๆที่ผมเคยดูและบูชาแบบเทียบกันไม่ติดฝุ่น  แล้วไอ้สายตาที่ช้อนขึ้นมามองหน้าผมอยู่ตลอดเวลาที่ทำการขับกล่อมน้องชายผมอีกล่ะ.... แค่ได้จ้องจะจะ ผมแม่งยังละลาย แต่นี่มาพร้อมกับความรู้สึกสยิวตั้งแต่ข้อต่อกระดูกสันหลังชิ้นล่างสุดยันปลายเท้า ผมแม่งก็ฟินเท่านั้นสิฮะ

“ฮื่มมม......อย่างนั้นแหละฮะคนเก่ง......ซี๊ดดดดดส์.......ฮ่าหหหห์.....” พอได้ยินสิ่งที่ผมพูด ขนุนแม่งก็เปลี่ยนมาหยอกล้อ เล่นหัวน้องชายผมด้วยปลายลิ้นตวัดไปมาอย่างรวดเร็ว ทำเอาผมอยากจะย้ายสำมะโนครัวเข้าย่านบางจะเกร็งเต็มแก่ “.........ฮื่อออออ.............อาห์...........” ไอ้ที่เกร็งน่ะไม่เท่าไรหรอกฮะ แต่ไอ้ที่เสียวเนี่ยะแม่งก็เสียวเกิ๊นนนน...ลิ้นขนุนแม่งจะทำผมเสียอาการหมดหล่อก็ตอนนี้เอง ไหนๆก็เอาแต่ใจมาแล้วแต่ต้น ผมเลยเอาแต่ใจแม่งให้ถึงที่สุด

ผมเอามือทั้งสองข้างประคองท้ายทอยขนุนเพื่อปิดบัญชีเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนเราทั้งสองคนจะกลายเป็นปอดบวมกันไปเสียก่อน ขนุนเองก็เหมือนจะรู้จังหวะเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้โพรงปากนุ่มนิ่มชื่นฉ่ำที่ผมตกอยู่ในมนต์เสน่ห์ก็เปลี่ยนมาโอบอุ้มลำตัวน้องชายของผมเอาไว้แล้วดูดเป็นจังหวะๆพอให้กระปรี้กระเปร่าจนเข่าอ่อน 

ผมสบตาขนุนที่มองขึ้นมาจ้องตาผมอยู่ตลอดเวลา...สายตาเชื่อมหวานที่สื่อความต้องการอย่างไม่มีการปิดบังนั้น ก็ทำเอาผมได้ใจกดอัดสะโพกหนักๆเข้าใกล้ใบหน้าเล็กๆนั่นถี่ขึ้น...ถี่ขึ้นตามเพดานความสยิวที่ไต่สูงขึ้นฟ้าไม่มีลดละ เสียงประกอบการเคลื่อนไหวของเราทั้งสองอันแสนหยาบโลนกับกลิ่นเหงื่อและละอองความร้อนเริ่มจะทำให้ผมตาพร่าเลือน

สัมผัสที่โอบล้อมพร้อมดูดกลืนแก่นกายของผมอย่างหนักหน่วงเร่งจังหวะและความถี่มากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากการขยับบั้นท้ายของผมที่ตอบสนองคู่คี่เป็นอย่างดีแบบออโต้  วินาทีนั้น...ใจผมนี่หวังอยากจะให้บางสิ่งบางอย่างในร่างกายที่กำลังอัดอั้น จนใกล้จะล้นทะลักไหลบ่าออกมาแทนที่ความคิดซึ่งพันกันยุ่งเหยิงไปหมดอยู่ภายในสมอง 

ใบหน้าของขนุนที่ผมรัก...

ริมฝีปากบวมแดงที่เปิดรับน้องชายผม...

ดวงตากลมใสสีดำขลับเหมือนตากวางที่เคลือบด้วยน้ำตาที่เริ่มจะไหลเป็นทางลงไปตามพวงแก้มแดงก่ำ...

กลิ่นหอมประจำตัวของขนุนที่ผมขาดไม่ได้....

และส่วนประกอบอื่นๆทั้งหลายทั้งมวล ได้ผสมผเสเปปนกับความวาบหวาม ตื่นเต้นและตื้นตันจากการหยิบยื่นของคนตรงหน้า ทำเอาผมเริ่มจะล่องลอยสูงขึ้นเรื่อยๆเหมือนกำลังถูกเหวี่ยงขึ้นสู่ฟากฟ้าไกล และเมื่อถึงจุดหนึ่งท่ามกลางความอ้างว้างว่างเปล่า... ทั้งร่างก็พลันรับรู้ได้ถึงความเสียดเสียวอย่างสุดกลั้นจนทำให้ผมครางสุดเสียงราวกับต้องการปลดปล่อย กระสันที่จะตอบรับความรู้สึกของการได้ไปยืนอยู่ตรงจุดสุดยอดอีกครั้ง และกระหายที่จะได้ถ่ายทอดความรู้สึกเหนือคำบรรยายต่างๆนานาที่มีต่ออีกคนหนึ่งซึ่งกำลังดูดกลืนส่วนหนึ่งของตัวตนผมลงไปอยู่ในเวลานี้  “.........อ้าาาาาาาห์!!.........”  

เมื่ออาการเกร็งและเสียวจนหัวไม่สั่งการเริ่มคลาย ผมก็คว้าตัวขนุนที่กำลังนั่งอย่างหมดแรงอยู่บนพื้นห้องน้ำขึ้นมากอดเอาไว้แล้วพรมจูบเรียกสติไปทั้ง หู ตา หน้า ปาก แก้มเกิ้มอะไรทั่วไปหมด แต่ดูเหมือนว่าวิญญาณของขนุนแม่งยังไม่กลับเข้าร่าง... หรือว่าแม่งจะโดนเหวี่ยงออกนอกโลกไปพร้อมๆผมเมื่อครู่นี้กันวะ???

...เพื่อปลุกให้อีกคนกลับมามีชีวิตชีวาก่อนจะเริ่มการละเล่นยกใหม่  ผมจึงตัดสินใจว่า จะยอมเสียเวลาในห้องน้ำเพิ่มอีกสักนิดหน่อย และยอมถอยหนึ่งก้าวทำตามคำขอที่อีกคนได้เปรยไว้ตั้งแต่จะสติล่องลอยเมื่อครู่

...เอาวะ เริ่มออกสตาร์ทกันใหม่อีกรอบก็แล้วกัน เพื่อความมันส์อันยาวนานของค่ำคืนนี้ หึ หึ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐