ดวงใจดวงนี้ช้ำมาครั้งหนึ่ง ความเจ็บยังตรึงเหลือที่จะเอ่ย
ถ้าใครเคยช้ำ ฉันช้ำได้เคย จงมาลงเอยที่ฉันดีกว่า
ซ่อมดวงใจที่แตกเป็นสอง ทุก ๆ ห้องต่อด้วยเหล็กกล้า
คิดเสียว่า ยังมีวันหน้า ยามนิทรา หลับตาได้ลง
หนึ่งเดียวคนนี้ – อัญชลี จงคดีกิจ
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
วันนี้มึงกินข้าวบ้างยัง
เพิ่งกินเสร็จเมื่อกี้ มึงอ่ะ
จะเหลือเรอะ ป่านนี้แล้ว
555
กินอิ่มแล้วก็ดี
มาฟังกูบ่นเดี๋ยวนี้เลย
อีกแล้วเหรอมึง
เออ
แม่งน่ารำคาญฉิบหาย
ชาติก่อนเป็นไก่หรือไง
จิกกูซะร่างจะพรุน!
ขอโทษนะมึง
กูทำให้พวกมึงต้องลำบากอีกแล้ว
คิดมากอีทู!
แต่ถ้ากูไม่โง่หลงคบกับมัน
พวกมึงก็ไม่ต้องโดนมันรังควานใช่ไหมล่ะ
มึงไม่ต้องห่วง
พวกกูโอเค
มึงนั่นแหละ
เป็นไงมั่ง
อยากให้กูกับรุ้งไปหาที่บ้านปะ
จากเดิมที่หลงคิดว่าตัวเองหายดี
แต่พอปรายตาอ่านคำถามของเฟมบนหน้าจอมือถือข้าง ๆ ตัว ผมก็รีบเลื่อนเคอร์เซอร์ไปกดซ่อนหน้าต่างเฟซบุ๊คของแฟนเก่าอย่างคนมีชนักปักหลัง
ก่อนจะพิมพ์ตอบเพื่อนสนิทแทบไม่ทัน
กูไม่เป็นไรแล้ว
อีกอย่างวันนี้บ้านกูอยู่กันครบ
กูไม่เหงาหรอก มึงสบายใจเหอะ
ตอ
“อ้าวมึง คือกูไม่ได้โกหกไง”
ผมเผลอหลุดปากโต้คำตอบของเพื่อนรักด้วยอารมณ์ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะซักฟอกเฟมให้รู้เรื่อง
ฝ่ายนั้นกลับดันชิงโทรเข้าเสียก่อน
“ฮัลโหล”
“หนอยอีทู ที่เมื่อกี๊มึงตอบกูช้าเพราะมัวแต่แอบส่องเฟซของมันอีกแล้วใช่ไหม”
“อะไร?!”
“เสียงสูงไปอีก!”
“กูเปล่านะมึง!”
ความรู้สึกราวกับกายละเอียดของคู่สนทนาโผล่มายืนเท้าเอวส่งสายตาอาฆาตอยู่ใกล้
ๆ ทำผมล่กเสียจนเผลอรัวนิ้วลงบนคีย์บอร์ดแล้วป้อนคำสั่งปิดโปรแกรมทั้งหมดให้จ้าละหวั่น
“ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวกูวิดีโอคอลไปหามึงตอนนี้เลยก็ได้”
“โอเคอีทู
ต่อไปกูจะไม่ห้ามมึงแล้วก็ได้ มึงอยากทรมานตัวเองจนตายก็ตามใจ” เสียงถอนหายใจฟึดฟัดของเพื่อนสนิทไม่ใช่ลางดี
เชื่อสิ อีกไม่กี่อึดใจเฟมมันจะต้องจัดชุดใหญ่ใส่ผมจนจุกแน่ ๆ “แต่ถ้ามึงเผลอร้องไห้คร่ำครวญถึงไอ้เหี้ยนั่นอีกแค่ครั้งเดียว
กูจะจับมึงใส่พานถวายคืนมัน มันจะได้เอามึงกลับไปใช้ไถนาแทนควาย เอาไหมอีทู”
“โห่ มึงอ่ะ”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อย!
มึงลืมไปแล้วเหรอว่ามันทำอะไรกับมึงไว้บ้าง”
“กูเจ็บแล้วจำปะวะเฟม!”
“หึ! จำเหรอ ถ้าจำแล้วมึงจะส่องเฟซมันทำลำไยอะไรอีก...
หาอีทู?”
ผมแทบไม่ทันนับว่ากว่าบทสนทนาหลังจากนั้นผมโดนเฟมด่าไปกี่คำ
ไม่ใช่เพราะเพื่อนผมฝีปากจัดจ้านว่องไว แต่เป็นเพราะผมมัวแต่สืบค้นหาทางแก้ปัญหาคาราคาซังกับคนรักเก่าให้เด็ดขาดอยู่ต่างหาก
แม้สามปีที่ผ่านมาผมจะรักพี่บูมหัวปักหัวปำ
แต่ความผิดครั้งนั้นของเขาไม่ใช่เรื่องที่รอมชอมกันได้ ทันทีที่ตาสว่าง ผมจึงตัดขาดความสัมพันธ์แล้วเดินหายออกจากชีวิตเก่า
ๆ ของเราโดยไม่คิดหวนกลับ
เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์แล้วที่ผมย้ายกลับมาอยู่บ้าน
การได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงและครอบครัวโดยไม่ต้องเห็นหน้าอดีตคนรักช่วยให้ผมทำใจได้ง่ายขึ้น
กระนั้นวีรกรรมการตามง้อขอผมคืนดีที่พี่บูมแสดงออกยามอยู่ต่อหน้าเพื่อนสนิท รวมถึงคนใกล้ชิดที่เลื่องลือจนลอยเข้าหูอยู่เนือง
ๆ ทำให้ผมไม่อยู่กับร่องกับรอยอย่างแรกตั้งใจ
มันจะต้องมีสักวิธีที่ทำให้ผมหลุดจากวงจรอุบาทว์นี้ได้สิน่า
“MateYourDay.com” ผมกดเลือกลิงค์แรกที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอภายหลังป้อนคำค้นหาว่า ‘บริการเพื่อนชายระดับพรีเมียม’ โดยไม่ลังเล
หน้าจอแสดงผลซึ่งมีภาพของชายหนุ่มหลากหลายวัยพร้อมด้วยรายละเอียดปลีกย่อยประกอบเฉพาะรายบุคคลทำให้ผมเหวอจนนั่งอ้าปากค้างอยู่พักใหญ่
แต่เมื่อกวาดตามองตัวเลขสี่หลักและหน่วยเวลาอันจำกัดกำกับอยู่บนรูปถ่ายแต่ละใบ ผมก็อดนับถือความกล้าได้กล้าเสียของบรรดาลูกค้าประจำไม่ได้
ส่วนผม...ขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็เกินพอ
‘สามสิบห้าถึงสี่สิบห้า - Sugar Daddy ผู้อบอุ่น ร้อนแรง และมากด้วยประสบการณ์’
“ถ้าเปลี่ยนเป็นมากด้วยประสบกาม
รูปประกอบจะต้องดึงดูดกว่านี้เป็นล้านเท่าแหง ๆ ” ผมหลุดหัวเราะพลางกดเลือกช่วงอายุของเพื่อนเที่ยวด้วยความว่องไว
เมื่อภาพของหนุ่ม ๆ บนจอเมื่อสักครู่ถูกแทนที่ด้วยใบหน้าและรูปร่างภูมิฐานของกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการ
ผมก็หลับตา ก่อนจะกดเลื่อนหน้าจอลงอย่างรวดเร็วแล้วสุ่มคลิกเลือกชายแปลกหน้า เพื่อนเที่ยวที่ผมจะใช้เป็นแฟนบังหน้าเพื่อทำให้อดีตคนรักยอมปล่อยผมไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเสียที
‘Nowornever’
เพื่อนคุย เพื่อนเที่ยวอย่างเดียว (ไม่รับงานเสริมใด ๆ ทั้งสิ้น)
ช่วงเวลาบริการ 10.00 – 17.00 น. เฉพาะบางเสาร์ – อาทิตย์เท่านั้น
(ควรพูดคุยตกลงเวลารับบริการก่อนการจ่ายเงิน)
ไม่รับงานต่างจังหวัด ต่างประเทศ หรือค้างคืน
หากผู้ให้บริการขัดข้อง ผู้ให้บริการสามารถยกเลิกได้ทุกเมื่อ ทุกกรณี
ไม่มีข้อยกเว้น
“Now
or never... now
or never... now
or never” ชื่อปลอมของเขาคล้ายกับถ้อยคำปลุกใจ ผมพึมพำมันซ้ำไปซ้ำมาพลางนึกถึงสีหน้าพ่ายแพ้จนถอดใจของพี่บูมยามเห็นผมควงแฟนใหม่ไปเปิดตัว
และคงเป็นความรู้สึกสาสมใจนั้นเองที่ทำให้ผมมองข้ามคุณสมบัติต่อท้ายที่ผิดแผกไปจากเพื่อนเที่ยวรุ่นดึกร่วมแคตตาล็อกคนอื่น
ๆ ไปเสียสนิท
••• TBC •••
สวัสดีค่ะ
ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ
หวังว่าคนอ่านทุก ๆ
คนจะสุขสบายดีนะคะ
นิยายเรื่องนี้มีจังหวะช้า
ๆ ถ้าอ่านแล้วชอบหรือไม่ชอบอย่างไร
อย่าลืมทิ้งความเห็นบอกกล่าวกันบ้างนะคะ
สำหรับตอนต่อไป เจอกันวันจันทร์ที่
15 ปีหน้าค่ะ ^^
