เขาวานให้ผมเป็น 'สายรับ' (เคคู่ผู้รู้รอบฯ) : บทรุกที่ 12: เกลือจิ้มเกลือ

บทรุกที่ 12: เกลือจิ้มเกลือ

(เกลือจิ้มเกลือ : เกลือในที่นี้ หมายถึงอุปนิสัย ความเค็ม (ไม่ได้แปลว่า งก แต่หมายถึง ร้าย เข้ม ฉลาดรู้เท่าทันคน) เป็นคนเค็ม เมื่อคนเค็มต่อคนเค็มมาเจอกันหรือมาคบหากัน ต่างก็ฉลาดรู้เท่าทันกัน ไม่มีใครยอมเสียเปรียบใคร)

ผมเปิดประเด็นให้ขนุนฟังด้วยท่าทางจริงจังและน่าเชื่อถือ  “ก่อนที่เราจะเริ่มต้นขั้นตอนทั้งหมด เราต้องเริ่มจากการทำข้อตกลงระหว่างเราสองคนก่อนนะฮะ...

.

...ข้อที่หนึ่ง นับจากวันนี้เป็นต้นไป ขนุนต้องมานอนกับน็อตเป็นการถาวร ขอให้ขนุนจำเอาไว้ว่า...จะไม่มีคืนไหนที่เราสองคนจะไม่ได้นอนด้วยกันอีกต่อไปแล้ว...

...ข้อที่สอง เราต้องใช้เวลาทั้งหมดร่วมกัน  เพื่อที่น็อตจะได้วัดผลความเปลี่ยนแปลงของขนุนได้ตลอดเวลา และหากว่าเราต้องเรียนวิชาสปท.แบบฉุกเฉินขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็จะสามารถทำได้ทันทีโดยไม่มีติดขัด...

...ข้อที่สาม ขนุนต้องทำตามคำขอของน็อตทุกอย่างด้วยความตั้งใจ เต็มใจ ห้ามปฏิเสธ และห้ามมีข้อโต้แย้งใดๆ แต่หากมีข้อสงสัย สามารถถามได้ทุกเมื่อ...

.

.

...ตอนนี้เอาเป็นแค่นี้ก่อนแล้วกันฮะ และถ้าต่อไป เกิดมีข้อตกลงอื่นๆเพิ่มขึ้นมา น็อตจะบอกให้ขนุนรู้อีกทีนะฮะ  ขอโทษจริงๆที่ต้องมาบอกให้ขนุนทำอะไรฉุกละหุกแบบนี้... 

...แต่มันเป็นเพราะน็อตอยากให้เราเริ่มลงมือทำทุกอย่างโดยเร็วที่สุด เพื่อให้ทันระยะเวลาสามเดือนที่พี่เมี่ยงกำหนดมา...มันก็ต้องมีอะไรๆซึ่งยังไม่เรียบร้อยกันบ้างเป็นธรรมดาแหละนะฮะ” ผมยิ้มหวานให้อีกฝ่าย เผื่อว่าขนุนเห็นยิ้มผมแล้วจะทำเป็นลืมๆแล้วปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่มีข้อโต้แย้ง...

...ก็แหงสิฮะ เพราะไอ้ที่ผมพูดมาทั้งหมดก่อนหน้า  แม่งเป็นการมัดมือชกขนุนแบบเอาประโยชน์เข้าตัวผมอย่างหน้าด้านๆที่สุด และแน่นอน...คนที่เสียหายและน่าจะเม้งแตกได้ง่ายๆ คงไม่พ้นขนุนหนึ่งเดียวคนนี้นี่เอง

.

.

.

“น็อตไม่คิดว่ามันจะเกินไปหน่อยเหรอ เรื่องที่ผมต้องมาอยู่ กินนอนที่นี่ตลอดเวลาอย่างนี้น่ะ...

.

.

...บ้านผมก็อยู่แค่นี้เองนะ ผมไปกลับเอาก็ได้ ไม่เห็นจะลำบากอะไรเลย”....ไม่น่าเชื่อว่าเสียงเล็กๆเวลาพูดปกติ จะเปลี่ยนเป็นเสียงเย็นๆได้แบบนี้เวลาออกงิ้ว   ผมล่ะชอบจริงชอบจังของแท้เลยฮะ...เพราะยิ่งฟังแล้วยิ่งสยิวสัดๆอยากจะจัดให้พี่เค้าสักหลายๆดอก

...ทำเสียงได้หลายแบบอย่างนี้ เวลาร้องครางเพราะโดนของดี แม่งต้องแจ่มสัดๆอ่ะ...

...สงสัยว่า เวลาโกรธกัน  ผมแม่งต้องหน้ามืด ก้มหน้าก้มตาเอาขนุนให้เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยแน่ๆเลยว่ะ...

...ไอ้ห่า....ผมจะไม่กลายเป็นคนหงี่ไม่มีขอบเขตไปได้ยังไงกันล่ะวะเนี่ยะ หึ หึ หึ...

ผมหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติก่อนจะเตลิด แล้วพูดช้าๆอย่างใจเย็น “ขนุน... ฟังผมอธิบายรายละเอียดทั้งหมดก่อนนะฮะ เดี๋ยวเราค่อยสรุปเรื่องนี้กัน  โอเคไม๊?”

มาถึงมวยคู่เอกในวันนี้ครับ...คู่นี้ชกกันสามยก

มุมแดงข.ขนุนมวยนั่งตัก ศิษย์ตำหนักเจ้าแม่เมี่ยงคนรักกล้วย  เจ้าของฉายา แว่นจ๋าขาหลบเลี่ยง

มุมน้ำเงิน น.แบดบอย หวังได้ซั่มถั่วดำยิม  เจ้าของฉายา ย้ำไม่มีท่าเซ็ด

คู่นี้กรรมการผู้ชี้ขาดไม่มีนะครับ เพราะว่านักมวยทั้งสองฝ่ายเน้นการโจมตีด้วยฝีปากกันเท่านั้น

น.แบดบอย หวังได้ซั่มถั่วดำยิมเป็นฝ่ายออกหมัดก่อนในต้นยกที่หนึ่งนี้ครับ

ยกที่ 1

รู้น้อยว่ามากรู้       เริงใจ

กลกบเกิดอยู่ใน    สระจ้อย

ไป่เห็นชเลไกล      กลางสมุทร

ชมว่าน้ำบ่อน้อย   มากล้ำลึกเหลือ  ◘ โคลงโลกนิติ

                        (คนที่อยู่ในโลกหรือสังคมที่แคบย่อมคิดว่าสิ่งที่ตนพบเห็นนั้นยิ่งใหญ่)

“โอเค เราพักเรื่องข้อตกลงเอาไว้ก่อนนะฮะ... ตอนนี้เรามาคุยกันเรื่องการแก้ปัญหาเรื่องความรักของขนุนกันคร่าวๆก็แล้วกันนะฮะ แหะ แหะ...” ผมหันไปเห็นหน้าขนุนที่คว่ำเสียจนแม้จะมองไม่เห็นตาชัดๆก็รู้ว่าอีกฝ่ายอยากจะเหวี่ยงมากแค่ไหน ผมเลยทำได้แค่เพียงหัวเราะเฝื่อนๆกลบเกลื่อนเรื่องที่เรายังเถียงกันไม่จบเมื่อตะกี๊

.

.

...ขนุนลองบอกน็อตซิฮะ ว่าทำไมที่ผ่านมาถึงไม่จีบพี่กานต์ให้เป็นเรื่องเป็นราวซะที”

“เอ๊ะ ผมนึกว่าเราไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันแล้วซะอีกนะครับ” ใครจะไปรู้ว่าเนิร์ดๆแบบนี้ วีนทีนี่ก็ไม่ใช่ขี้ๆเหมือนกันนะฮะ...  แต่ผมขอร้องว่าอย่าทำเลยนะฮะขนุน... เพราะผมแม่งโคตรชอบเวลาแฟนพยศหรือทำตัวแรงๆเสียจริงๆ 

คือ...มันรู้สึกแบบว่าอยากจะหาทางปราบให้อยู่หมัดด้วยการตบด้วยปาก กระชากด้วยลิ้น ดูหมิ่นด้วยร่างกายขึ้นมาบัดเดี๋ยวนั้นเลยน่ะฮะ...

“ขนุนฮะ...ขนุนต้องเข้าใจก่อนนะฮะ ว่าน็อตไม่ได้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเพราะต้องการจี้ปมให้ต้องเจ็บปวด...

.

...แต่ถ้าเราไม่เรียนรู้จากความผิดพลาด เราจะรู้ได้ยังไงกันล่ะฮะว่าต้นตอของความล้มเหลวในความรักที่ผ่านมาหลายสิบครั้งของขนุนมันเริ่มมาจากตรงไหน  ทีนี้ขนุนจะตอบน็อตได้รึยังล่ะฮะว่ามันเป็นเพราะอะไร ที่ทำให้ขนุนไม่จีบพี่กานต์แบบจริงๆจังๆ?”

.

.

.

ขนุนถึงกับถอนหายใจยาวก่อนทำหน้าลำบากใจแล้วตอบผมออกมาด้วยเสียงเศร้าสร้อย“เฮ้ออออ.....จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกนะครับ ว่าจะจีบคนที่ชอบได้ยังไง  อีกอย่าง...ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนให้คอยปรึกษาอะไรแบบนี้  ก็เลยต้องพึ่งหนังสือคู่มือต่างๆแทน...

.

.

...ตลอดหลายปืที่ผ่านมา ผมพยายามเสาะหาหนังสือสอนวิธีการจีบคนอื่นที่ดีที่สุดเพื่อเอามาใช้เป็นแนวทาง  จนสุดท้าย ผมก็ได้มาพบกับตำราที่แสนมหัศจรรย์เข้าเล่มนึงน่ะครับ  นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา...ผมก็ทำตามคำแนะนำที่หนังสือเล่มนั้นบอกเอาไว้ทุกๆขั้นตอน เพื่อจะได้เข้าใกล้จักกับบรรดาคนที่ผมเคยแอบชอบน่ะครับ”

ผมถึงกับต้องกุมขมับเมื่อได้ยินคำตอบ แม่เจ้า!!...ผมนึกว่าคนที่อ่านหนังสือคู่มือจีบสาวจีบหนุ่มจะมีแค่เด็กๆวัยละอ่อนรู้ไม่เท่าทันความรักเท่านั้นเสียอีก แต่นี่อะไรฮะ...โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว ยังจะเชื่ออะไรสำหรับเด็กวัยรุ่นแบบนั้นอยู่อีกเหรอ “โอเคฮะ....น็อตซึ้งแล้วฮะ ว่าทำไมขนุนถึงจีบพี่กานต์หรือใครๆก่อนหน้านี้ไม่ติด...

.

...น็อตว่า ไอ้หนังสือเล่มนี้นี่แหละฮะ ที่เป็นตัวการสำคัญ” ผมสรุปความแถมขีดเส้นใต้อย่างชัดเจนในใจ ไอ้การจีบใครสักคนนี่ ถ้ามันทำได้ง่ายแค่อ่านหนังสือคู่มือจบสักเล่มสองเล่ม ป่านนี้เราคงจะเจอคนโสดได้แค่ในพิพิธภัณฑ์เท่านั้นแล้วล่ะฮะ

แต่อีกฝ่ายกลับไม่พอใจเมื่อได้ยินที่ผมบอก ขนุนตอกกลับมาทันทีด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวกว่าปกติ “น็อตพูดอย่างนี้ไม่ได้นะ เพราะน็อตยังไม่เคยได้อ่านหนังสือเล่มนี้เลยซักครั้ง...

.

...โดยส่วนตัวแล้ว ผมว่าเนื้อหาและวิธีต่างๆที่คนเขียนเค้าแนะนำ มันโอเคเลยนะครับ ถ้าไม่นับเรื่องผลสำเร็จในกรณีของผมน่ะนะ....

...เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวผมไปเอามาหนังสือที่ว่ามาให้น็อตอ่านก่อน แล้วเราค่อยลงความเห็นสรุปกันอีกที ว่าเนื้อหามันดีจริงรึเปล่า ตกลงไม๊ล่ะน็อต?” ขนุนลุกขึ้นจากปลายเตียงทำท่าขึงขังเหมือนผมไปเผลอล้อชื่อพ่อแม่เข้าอย่างไรอย่างนั้น...นี่จะอินเนอร์เยอะอะไรนักหนา ทำอย่างกับว่าเป็นเมียคนเขียนอย่างนั้นแหละ

“โอเค...งั้นไปเอามาเลยฮะ แล้วก็ไปเก็บของจำเป็นที่บ้านมาด้วย เพราะนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขนุนต้องมานอนที่นี่ทุกคืน และใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับน็อต” ผมลุกขึ้นจากปลายเตียงทันที แล้วยื่นมือส่งให้อีกคนที่กลับลงไปนั่งกอดอกจุมปุ๊กอยู่ที่เดิม โดยไม่มีทีท่าว่าจะยอมขยับไปไหนเมื่อได้ฟังคำประกาศิตของผม

ขนุนอ้อมแอ้มต่อรอง “แต่...

ผมไม่ยอมเสียโอกาสรวบรัดขนุนให้ยอมทำตามข้อตกลงแรกของเราไปอีกแล้ว ถึงปากขนุนจะบอกว่าไม่... แต่การกระทำต่างหากล่ะที่สำคัญ “ไม่มีแต่ฮะ ไหนขนุนตกลงใจจะลงเรือลำเดียวกันแล้วไม่ใช่เหรอฮะ...น็อตบอกอะไร ขนุนก็ทำตามที่น็อตบอก ก็เท่านั้นเอง.... ไปฮะ เดี๋ยวน็อตไปช่วยขนของ” ผมทำเสียงดุไม่ยอมลงให้บ้าง ให้มันรู้กันไปว่าใครเป็นใคร

...แน่ะ ขู่แล้วก็ยังจะกล้าทำหน้าไม่พอใจแบบนี้ต่อหน้าว่าที่สามีอีกเหรอ?? เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวมาจูบให้ลุกไม่ขึ้นเลยนี่!!...

“อ่ะ อ่ะ เอ้อออ....ไปก็ไป“  ขนุนยื่นมือมาจับมือผม แต่เจ้าตัวยังไม่ลุกขึ้นแถมยังฉุดมือผมเบาๆเพื่อให้ตั้งใจฟัง “เอ่อ...แต่น็อต...”

“แต่อะไรอีกล่ะฮะขนุน ก็น็อตบอกว่าไม่มีแต่แล้วไงฮะ” ผมเอ่ยเสียงแข็ง ....เอ๊ะ...นี่ยังไงนะคุณ ชอบให้ผมมีน้ำโหรึไง เดี๋ยวพ่อก็สอนทางลัดการเป็นฝ่ายรับเสียเลยนี่  หรือว่าอยากให้จัดแบบรุนแรงดิบเถื่อนเป็นการเบิกฤกษ์.... ก็ดีนะ ผมจะได้พาขนุนเข้าห้องของเล่นได้เร็วกว่าที่ผมฝันเอาไว้ หึ หึ

“น็อต..........น็อตไม่ใช้อ่างล้างหน้ากับชั้นวางของในห้องน้ำใช่รึเปล่า?” ขนุนถามอายๆ

“ฮะ ไม่ได้ใช้ฮะ.....

.

...อ๋ออออออ เข้าใจแล้วล่ะฮะ” ผมยิ้มกว้างให้อีกคนอย่างรู้ทัน ที่ลังเลนี่เพราะห่วงว่าจะไม่มีที่วางแผงเครื่องสำอางค์กว่าครึ่งท้องตลาดเองหรอกเหรอ... ท่าจะสำอางค์ผิดกับการแต่งตัวและรูปกายภายนอกจริงๆด้วยสินะ

แต่ผมยอมนะ ถ้าขนุนประโคมไอ้ครีมบ้าบี๋พวกนั้นแล้วหน้าเด้ง ผิวเนียนแบบนี้ ต่อให้ต้องไล่ที่ให้พี่ปีย์ไปนอนที่อื่นเพื่อทำเคาน์เตอร์เครื่องสำอางค์ให้ทั้งบ้าน ผมก็ยอมว่ะ อีกอย่าง...ผมแม่งก็คิดถึงกลิ่นวนิลาประจำตัวขนุนขึ้นมาตงิดๆเสียแล้วสิ

.

.

ผมยิ้มให้ขนุนอย่างเอ็นดูก่อนพูด “น็อตยกที่หน้าอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ รวมทั้งที่อื่นๆในห้องนอนให้ขนุนวางพระคลังส่วนตัวได้อย่างเต็มที่เลยฮะ  น็อตเสียสละไม่ใช้ที่ว่างพวกนั้นฮะ....

.

...สรุปว่า ตอนนี้...ขนุนโอเค ไม่มีแต่แล้วใช่ไม๊ฮะ?” ผมฉุดให้คนหน้าแว่นลุกขึ้นมาจากเตียง อีกฝ่ายยอมยืนขึ้นมาง่ายๆ แล้วพูดเบาๆด้วยเสียงเหมือนปกติเพื่อตอบรับคำ

“อื้ออออ ไม่มีแต่แล้วล่ะ”

ผลการชก:   น.แบดบอย หวังได้ซั่มถั่วดำยิม ฝ่ายน้ำเงินชนะคะแนนไปอย่างฉิวเฉียด   แต่ต้องเสียดินแดนในห้องน้ำและห้องนอนหลายแห่งให้กรุครีมของฝ่ายแดงไปครอง

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ยกที่ 2

อย่าเอื้อมเด็ดดอกฟ้า    มาถนอม

สูงสุดมือมักตรอม         อกไข้

เด็ดแต่ดอกพยอม         ยามยาก ชมนา

สูงก็สอยด้วยไม้            อาจเอื้อมเอาถึง  ◘ โคลงโลกนิติ

                                (รู้จักประมาณตน ใฝ่ฝัน หรือปรารถนาในสิ่งที่เป็นไปได้จะได้ไม่ต้องพบกับความผิดหวังเจ็บปวด)

ผมเดินจูงมือขนุนเข้ามาในศาลดอกพร้อยพร้อมๆกัน  พอได้กลับมาบ้านขนุนครั้งนี้...ผมก็อดแปลกใจตัวเองไม่ได้ เพราะผมแม่งรู้สึกดีใจที่ได้เข้ามาเห็นลายดอกทุกอณูของบ้านหลังนี้อีกทีเสียแล้วสิ จะว่าไป...แม่งก็แต่งได้แนวดีเหมือนกันนะ แต่ถ้าจะให้อยู่...ผมคงไม่ไหวว่ะ

ทันทีที่เราทั้งคู่เข้ามาในห้องนอนของขนุนเป็นที่เรียบร้อย ร่างผอมเพรียวก็ลงมือจัดข้าวของทันที ผมเลยไม่ยอมน้อยหน้า รีบถามขนุนถึงเรื่องถัดไปที่เรายังต้องหาข้อสรุปให้ได้โดยเร็ว “โอเค ทีนี้มาถึงเรื่องสำคัญที่สุดของที่สุดแล้วนะฮะ...

.

.

...เราต้องมากำหนดบทบาทหน้าที่ระหว่างเราสองคนกันก่อน เพื่อความชัดเจน และเราทั้งคู่จะได้เริ่มเรียนวิชาสปท.ได้อย่างถูกทางตั้งแต่เริ่มต้น ดีไม๊ฮะ?”

ขนุนเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วพูดเรียบๆ “อืมมมม....ใช่ ผมก็ว่าจะคุยเรื่องนี้กับน็อตอยู่พอดีเลยล่ะ”

“ถ้าจะให้เราเรียนวิชานี้กันไปแบบตลอดรอดฝั่ง น็อตขอแต่งตั้งให้ตัวเองเป็นฝ่ายรุก และขนุนก็ต้องเป็นฝ่ายรับเท่านั้น เป็นคำตอบสุดท้าย....ไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้นนะฮะ”

คุณป๋า...คุณบี๋!!!  ในชีวิตนี้น็อตไม่เคยทำให้คุณป๋ากับคุณบี๋ต้องเสียใจเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้น ขอให้คุณความดีของน็อตที่เคยทำไว้ในฐานะของลูกกตัญญูดีเด่นของทั้งคุณป๋าและคุณบี๋ ช่วยดลบันดาลให้ขนุนยอมรับเงื่อนไขนี้เถอะฮะ เพื่อความสุขสุดๆของน็อตเลยนะฮะ...น็อตขอร้องล่ะ สาธุ!!!!!

“ง่า....นี่ผมต้องเป็นเคะหรอกหรอ ผมจะไม่ได้เป็นเมะจริงๆใช่ไม๊อ่ะน็อต?” ขนุนถามเสียงอ่อย...

...เอาน่า ฟีดแบ็คของขนุนในตอนนี้แม่งเป็นแค่การถามหยั่งเชิง ซึ่งนับว่าโคตรโอเคมากกว่าโดนด่าตะเพิดเปิดเปิงออกจากบ้าน จนไม่ได้มองหน้าหรือไม่มาเผาผีกันอีกอย่างที่กลัวก็บุญเท่าไรแล้ววะ ใจเย็นลงหน่อยแล้วคอยตะล่อมอีกสักนิด ขนุนก็น่าจะยอมแล้วล่ะ... 

...ไอ้น็อต มึงต้องทำให้สำเร็จนะเว่ย  ถ้ามึงเกิดพลาดเรื่องนี้ขึ้นมา เท่ากับว่ามึงได้ถ่ายโอนอำนาจการดำรงตำแหน่งสามีให้ขนุนไปตลอดชีวิตเลยนะเว้ย!!! 

แต่เมื่อกี๊ขนุนแม่งพูดอะไรนะ เมะ เคะ...แม่งคุ้นๆว่าเคยได้ยินมาก่อนตอนที่คุยกับเฮียห้าวนี่หว่า...แล้วแม่งคืออะไรกันวะ? “เอ่อ....เดี๋ยวก่อนนะฮะ ก่อนที่น็อตจะยืนยันคำตอบของตัวเอง ขนุนช่วยอธิบายให้น็อตฟังหน่อยได้ไม๊ฮะ ว่าไอ้เมะ ไอ้เคะที่ขนุนว่ามาเมื่อกี๊เนี่ยะ มันคืออะไร น็อตไม่เข้าใจอ่ะฮะ”

“มันเป็นศัพท์ที่ผมเอาไว้เรียกแทนฝ่ายรุกและฝ่ายรับน่ะฮะ...  คือมันเป็นอย่างงี้นะ...น็อตจำง่ายๆเลยว่า ถ้าแมนๆและเป็นรุก เราจะเรียกกันว่า ‘เมะ’ ส่วนพวกที่เป็นรับ เราจะเรียกว่า ‘เคะ’ แค่นั้นแหละ”

...เอ่อ ขอกรอกลับไปทำความเข้าใจกับสิ่งที่ขนุนพูดมาเมื่อกี๊แป๊บนึงสิ...

...ขนุนบอกว่าพวกแมนๆเรียกว่าเมะ แล้วที่แม่งร้องครวญครางจะเป็นจะตายก่อนหน้านี้ เพราะแม่งอยากจะเป็นเมะไม่ใช่เหรอวะ?  อย่าบอกนะ ว่าที่ผ่านมาแม่งคิดว่าตัวเองแมนสัดๆเองหรอกเหรอเนี่ยะ ถึงได้ไม่คิดเรื่องจะเป็นฝ่ายรับ... หึ หึ

สงสัยขนุนแม่งต้องไม่เคยส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองดีๆสักครั้ง เลยไม่รู้ว่าตัวเองโคตรเข้าข่ายน่ารักน่าแอ้มเกินหน้าเกินตาผู้หญิงหลายคนเสียอีก   ยิ่งมาได้รู้แบบนี้...ยิ่งอยากจะจับกดเร็วๆเหลือเกิน จะได้รู้ว่าไอ้คนที่คิดว่าตัวเองแมนเกินร้อยไม่ดูหน้าตาอย่างขนุนเนี่ยะ เวลาต้องมาร้องครวญครางเสียงหวานๆอยู่ใต้ตัวผม...แม่งจะน่ารักได้ขนาดไหนกัน

“โอเค เก็ทแล้วฮะ...

.

.

...ส่วนเรื่องการเป็นเคะเป็นเมะของเราที่น็อตบอกไปก่อนหน้านี้...มันเป็นเพราะ น็อตรู้ไง ว่าใจจริงแล้วขนุนน่ะอยากเป็นเมะที่มีเคะน่ารักๆเป็นของตัวเองใช่ป่ะฮะ...

...แต่การที่เราจะเอาอกเอาใจเคะของเราได้ดีที่สุดเวลามีอะไรกัน... มันคือการที่เราเคยผ่านประสบการณ์เดียวกันกับเค้ามาแล้ว...” ผมพูดอธิบายหว่านล้อมขนุนอย่างใจเย็นและมีสติที่สุด ระหว่างนั้นก็ไม่ลืมจะคอยสังเกตอาการของขนุนอย่างไม่วางตา

เฮ้อออ...ว่าก็เถอะ เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ยะ ที่ต้องมาคอยเมะคอยเคะให้ถูกจังหวะ นี่ถ้าผมเกิดเมาน้ำลาย พูดผิดพูดสลับคำกันขึ้นมานิดเดียวนี่ ถึงกับเปลี่ยนหน้าอนาคตสู่หายนะได้อย่างฉับพลันทันทีเลยทีเดียว...โลกสีม่วงของโอตาคุนี่นับว่าอยู่ยากใช่ย่อยแฮะ

.

.

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่คล้อยตามเท่าที่ควร ผมก็เสริมต่อทันที “น็อตจะบอกเอาไว้เลยนะฮะว่า เรื่องบนเตียงระหว่างคนสองคนน่ะ มีความสำคัญและละเอียดอ่อนมากกกก  ถ้าเราได้รู้ว่าคนที่เป็นฝ่ายรับรู้สึกยังไง หรือชอบให้ฝ่ายรุกปฏิบัติกับเราแบบไหน ตอนที่เราเปลี่ยนหน้าที่มาเป็นฝ่ายรุก...เราก็จะเติมเต็มความสุขให้กับคนรักของเราได้ดีมากขึ้นเท่านั้นยังไงล่ะฮะ..

.

.

...การเรียนรู้แบบนี้ ถือเป็นการการเรียนการสอนแบบถึงลูกถึงคน ซึ่งมันจะช่วยให้คนที่ยังไม่ประสีประสาเรื่องอย่างว่าแบบขนุนได้สัมผัสประสบการณ์ของว่าที่แฟนได้อย่างลึกซึ้งถึงอกถึงใจเลยนะฮะ”  ขนุนวางมือจากของที่กำลังจัดอยู่แล้วตั้งใจฟังผมเต็มที่... น่ารักดีว่ะ ทำหน้าอย่างกับฟังเลคเชอร์อยู่อย่างนั้นแหละ เอาสมุดจดกับปากกาไหมฮะคนเก่ง...หึ หึ

“อ้าว แล้วอย่างนี้เวลาที่ผมอยู่กับแฟน...ผมจะทำหน้าที่เมะที่ดีได้เหรอฮะ ในเมื่อผมไม่เคยเป็นเมะมาก่อนน่ะครับ”...แหม่ เรานี่ก็มองการณ์ไกลซะเหลือเกินนะขนุน  คิดเหรอว่าถ้าลองได้มาผ่านมือผมจนเชี่ยวแล้ว ผมจะยอมปล่อยให้ไปหม้อคนอื่นได้ง่ายๆ... 

...บอกเอาไว้เลยว่า ผมไม่ชอบใช้ของๆผมร่วมกับใคร...

...แล้วอีกอย่าง...ไอ้ความคิดที่ว่า เมียเรา...ผัวคนอื่นนี้ยิ่งเพ้อกันไปใหญ่......น็อตจะไม่ทนนะฮะ!!

“โฮ๊ยยยยย ขนุน...การเป็นเมะน่ะมันง่ายยยยยนิดเดียวเองฮะ แค่เตรียมความพร้อมให้ร่างกายของเคะก่อนการมีอะไรกัน เพื่อให้เค้าสามารถรับมือกับอวัยวะของเราได้อย่างเต็มที่ไม่มีเสียอารมณ์... 

...ส่วนรูที่จะใช้งานมันก็มีอยู่แค่รูเดียว...ขอแค่ให้แน่ใจว่าเสียบได้ตรงรูและผ่านเข้าไปข้างในได้เท่านั้นแหละฮะ...

.

...หลังจากนั้น....ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับลีลา ลวดลาย และน้ำอดน้ำทนของแต่ละคนแล้วล่ะฮะ...

...เห็นไม๊ฮะ ไม่เห็นว่าเมะจะต้องทำอะไรมากมายซะหน่อย น็อตเลยว่า มันไม่จำเป็นสำหรับคนหัดเรียนอย่างขนุน” ผมลักไก่ตัดรายละเอียดของฝ่ายรุกออกไปเยอะมาก เพราะผมแม่งไม่อยากให้ขนุนสนใจบทบาทและหน้าที่ในส่วนนี้ขึ้นมาอีกเลย.. เพราะถ้าให้ผมบอกตรงๆ ไอ้หน้าที่ซึ่งผมร่ำร้องอยากจะทำให้ขนุนเพียงคนเดียวเนี่ยะ แม่งต้องเหนื่อยมากกว่าราชินีหลังชนฟูกอย่างขนุนอยู่หลายเท่า

.

.

เมื่อผมมองหน้าขนุนดีๆ ผมแม่งชักจะเริ่มแน่ใจแล้วว่า ความกังวลของขนุนไม่ได้อยู่ที่จะยังไม่ได้เป็นฝ่ายรุกในตอนนี้หรอกว่ะ แต่แม่งน่าจะเป็นที่...ถ้าหากเขาเกิดตกลงปลงใจให้ผมเป็นฝ่ายกระทำแต่เพียงฝ่ายเดียว เขาจะไม่มีวันรู้ว่าคนที่เป็นฝ่ายรุกแม่งรู้สึกอย่างไรเวลาเรามีอะไรกัน และนั่น...ดันเป็นข้อมูลสำคัญที่ขนุนต้องเอาไปใช้ในนิยายของตัวเองแหงๆ  ผมเลยต้องพูดดักคอเอาไว้ก่อน

“แต่ถ้าขนุนอยากรู้ความรู้สึกของเมะระหว่างมีเซ็กส์ น็อตยินดีบรรยายทุกฉากทุกตอน ทุกๆช่วงและท่วงท่าโดยจะเก็บรายละเอียดงานให้เนี้ยบเรียบกริ๊บฟูลเอชดีเป็นกรณีพิเศษสำหรับขนุนโดยเฉพาะเลยนะฮะ....ถือว่าช่วยๆกัน... 

.

.

...ทีนี้ขนุนก็น่าจะสบายใจได้แล้วนะฮะ”

วินาทีนี้...ผมแม่งไม่เหลืออะไรให้ต่อรองแล้วว่ะ เพราะเหตุผลที่มี ผมแม่งก็ใช้ไปจนหมดหน้าตัก...ถ้าขนุนยังขืนไม่ยอมอยู่อีก สงสัยว่าผมแม่งต้องใช้กำลังข่มขืน เอ๊ย!! ข่มขู่ให้เขายอมผมเสียแล้วล่ะ

.

.

.

.

หลังจากประมวลผลอยู่พักใหญ่ๆ สิ่งที่ขนุนตอบผมก็ทำให้ผมยิ้มกว้างจนตาเป็นขีดได้เลยทีเดียว “อ่ะ อ่ะ อื้มมมม เอาอย่างนั้นก็ได้ครับน็อต” คนพูดพูดจบก็เม้มปากเป็นขีดทันที เหมือนกับคนที่กำลังครุ่นคิดเรื่องบางอย่าง

ผลการชก:   ข.ขนุนมวยนั่งตัก ศิษย์เจ้าแม่เมี่ยงตำหนักคนรักกล้วยฝ่ายแดงถูกสอยร่วงลงไปกองด้วยท่าจะมะเห้ฟาดหัวเข้าอย่างจังจนมึนงงไปหมด เลยต้องหลบมานั่งพักให้น้ำอยู่ตรงมุมของตัวเองอย่างสงบ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

ยกที่ 3

พายเถิดพ่ออย่ารั้ง    รอพาย

จวนตะวันจักสาย     ส่องฟ้า

ของสดสิ่งควรขาย    จักขาด ค่าแฮ

ตลาดเลิกแล้วอ้า       บ่นอื้นเอาใคร ◘ โคลงโลกนิติ

                        (สอนให้รู้จักใช้เวลาและโอกาส อย่าปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป)

“ในเมื่อเราสองคนได้ข้อสรุปเรื่องบทบาทหน้าที่ในวิชาสปท.ของเราแล้ว น็อตก็คงต้องอ้างอิงถึงตำราที่จะใช้ในการเรียนการสอนวิชานี้กันซะหน่อย” ผมรีบเสริมต่อทันทีเพื่อให้เรื่องหนักๆระหว่างเราจบลงภายในเย็นวันนี้

“จริงเหรอ? ต้องมีตำราด้วยเหรอ เรียนเรื่องนี้น่ะ...ไม่ได้เป็นสิ่งที่เราเรียนรู้จากประสบการณ์อย่างเดียวหรอกหรอ?” คนพูดถามอย่างทึ่งๆ

“คือ...มันก็ไม่เชิงเป็นตำราอะไรหรอกฮะ มันเป็นประสบการณ์ส่วนตัวของน็อตเองนี่แหละ ที่เอามาเรียบเรียงและเขียนออกมาเป็นขั้นเป็นตอนพอให้ขนุนนึกออกว่าเรื่องที่เราจะเรียนมีอะไรกันบ้าง ขนุนจะได้เตรียมความพร้อมทั้งกายและใจก่อนที่เราจะเริ่มเรียนบทเรียนต่างๆยังไงล่ะฮะ”

ตั้งแต่ผมยอมรับความรู้สึกของตัวเองที่มีให้ขนุนเนี่ยะ ผมแม่งไปนอนคิดมาเลยนะเว่ย ว่าผมแม่งจะเริ่มลวนลามขนุนยังไงไม่ให้ตกใจจนเตลิดเสียสติไปก่อนที่ผมจะได้กินขนุนอย่างหมดไส้หมดพุง ผมแม่งเลยเอาสิ่งที่ผมวางแผนเอาไว้นี่แหละ มาใช้เป็นขั้นตอนในการเผด็จศึกขนุนอย่างมีแบบแผน และน่าเชื่อถือ

“เหรอ? แล้วผลลัพธ์มันจะเชื่อถือได้ใช่ไม๊?....ผมไม่ได้ตั้งใจพูดดูถูกนะครับ แต่เพราะผมไม่รู้ว่ามันต้องวัดผลเรื่องแบบนี้กันยังไง ผมเลยต้องถามเอาไว้ก่อนน่ะ” ขนุนรีบพูดอธิบายออกมาเพื่อไม่ให้ผมเข้าใจผิด...แม่งน่ารักอีกแล้วว่ะ ฮื้ยยยยย!!

“น็อตก็ยังไม่ได้ว่าอะไรขนุนซะหน่อยเลยนี่ฮะ...

.

.

...หึ หึ หึ ส่วนเรื่องการพิสูจน์ผลลัพธ์ เอาไว้ขนุนรอทดสอบผลก่อนซักสามสี่ครั้ง ขนุนก็น่าจะเข้าใจได้แหละฮะ ว่ามันจะดีอย่างที่น็อตว่ารึเปล่า”  ผมล่ะอยากจะบอกขนุนเหลือเกินว่า...ไอ้เรื่องเซ็กส์เนี่ยะ มันวัดผลด้วยอะไรไม่ได้นอกไปจากความพึงพอใจของผู้ใช้งานด้วยร่างกายของตัวเองแล้วเท่านั้น...

....และถ้าแค่ทำให้ขนุนฟินได้เนี่ยะ แม่งไม่น่ายากเกินความสามารถของเจ้าพ่อกามโลกีย์อย่างผมหรอก เพราะร่างกายเราแม่งก็เหมือนๆกัน ผมนี่ว่าวตัวเองมาตั้งแต่ยังเด็ก...ผมรู้หรอกน่า ว่าแม่งต้องว่าวยังไง จังหวะไหน หรือต้องจัดองศาและท่าทางยังไงให้แม่งเสียวสุดๆ  ไอ้ที่เหลือ...ก็แค่ต้องหาส่วนอ่อนไหวที่สุด กับสไตล์ของขนุนให้เจอแล้วโจมตีอย่างต่อเนื่องเท่านั้นแหละ....รับรอง ขนุนแม่งต้องร้องขอต่อรอบแทบไม่ทันแน่ๆ เชื่อขนมกินได้เลยว่ะ

ขนุนไม่ได้หันมองผมตอนที่ผมตอบคำถามเรื่องเซ็กส์ของเขา แต่กลับก้มลงไปหยิบหนังสือปกสีชมพูแปร๊ดขึ้นมาเล่มหนึ่งแล้วส่งให้ผม “อ่ะ...นี่ หนังสือคู่มือที่ผมพูดถึงไปก่อนที่เราจะกลับมาเก็บของยังไงล่ะ”

ผมอ่านชื่อเรื่องบนหน้าปกสีหวานเจี๊ยบที่มาพร้อมรูปการ์ตูนตาหวานและดงดอกกุหลาบยึ่บยั่บด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก “... ‘เปลี่ยนให้หนุ่มหน้าหวานข้างๆกาย ให้กลายเป็นคู่ใจ’......อืมมม... ชื่อมันฟังดูเลี่ยนๆไม่น่าเชื่อถือยังไงก็ไม่รู้นะฮะ อีกอย่าง รูปหน้าปกเนี่ยะ...มันฟ้องชัดๆเลยว่ามันเป็นหนังสือสำหรับให้ผู้หญิงเอาไว้ใช้จีบผู้ชายอ่ะฮะ”

“บ้าเหรอน็อต...พูดอย่างนั้นได้ยังไงกัน!!! น็อตลองอ่านชื่อหนังสือดูใหม่ดีๆอีกครั้งสิครับ แล้วน็อตจะรู้ว่า...มันเป็นหนังสือที่เขียนขึ้นมาเพื่อผมโดยเฉพาะเลยนะ...

.

...คิดดูสิครับ ท่ามกลางหนังสือคู่มือที่มีนับร้อยนับพันในร้านหนังสือต่างๆ มีเพียงเล่มนี้เล่มเดียว...ที่ทั้งชื่อ และเนื้อหาตรงกับชีวิตและสถานการณ์ความรักของผมมากที่สุดแล้ว  ส่วนเรื่องที่น็อตบอกว่ามันเป็นหนังสือสำหรับผู้หญิงน่ะ...ไม่จริงเลยนะครับ เพราะผมโทรไปถามที่สำนักพิมพ์ด้วยตัวเองมาแล้ว เค้าบอกว่ามันเป็นหนังสือที่ผู้หญิงอ่านได้ และผู้ชายอ่านดีน่ะครับ...

.

.

...เพราะอย่างนั้น..มันจึงกลายมาเป็นที่ปรึกษาเวลาที่ผมเผลอไปชอบใครมาโดยตลอดยังไงล่ะครับ” ขนุนพูดอย่างภูมิใจเหมือนกับเป็นนายหน้าหรือเซลล์ขายหนังสือเล่มนี้... นี่ได้ค่าคอมฯหรือเปล่าวะ??!!! เห็นพอพูดถึงแต่ละที ทำท่าอย่างกับมีส่วนได้ส่วนเสียอะไรกับเจ้าของหนังสืออย่างนั้นแหละ

“น็อตว่ามันไม่น่าจะเวิร์คเท่าที่ขนุนบอกหรอกนะฮะ” ทันทีที่ผมพูดจบ หน้าแว่นๆก็หันมาจับจ้องผมอย่างเอาเรื่อง....นี่ถึงขนาดแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยเหรอวะเนี่ยะ ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเสมอไหล่ทำท่ายอมแพ้  “โอเคๆ ผมยังไม่ได้อ่าน ผมยังตัดสินไม่ได้ แต่...เอางี้ไม๊ล่ะฮะ เรามาลองเปรียบเทียบสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ที่ขนุนเอามาใช้ กับความเป็นจริงดูหน่อยไม๊ล่ะ... น็อตว่ามันน่าจะบอกอะไรได้เยอะเหมือนกันนะฮะ”

ดูท่าว่าการท้าทายของผมจะได้ผล เพราะอีกคนทำท่าเหมือนไฟทิฐิกำลังลุกท่วมตัวอยู่ในเวลานี้ “ได้!!! นี่เลยครับ ‘บทที่สิบเอ็ด: พยายามบอกคนที่เราชอบให้รู้ว่าเราคิดถึง’ ในหนังสือบอกว่าเราต้องหมั่นทำให้คนที่เราชอบรับรู้ถึงความรู้สึกคิดถึงของเราผ่านการกระทำของเราเอง ไม่ใช่แค่สักแต่บอกว่าคิดถึงๆ แต่ว่าไม่ได้ทำในสิ่งที่จับต้องได้ซักครั้งเดียว”

ผมที่ก้มลงไปเปิดหาเนื้อหาในหนังสือในมือ และตามอ่านใจความคร่าวๆของบทนั้นถึงกับต้องชมเจ้าของหนังสือหน้าแว่นคนนี้ออกมาด้วยความนับถือจากใจจริง “โอ้โห....นี่ขนุนอ่านหนังสือเล่มนี้ไปกี่รอบกันฮะ ทำไมจำตอนต้นของบทได้แม่นอย่างกะเปิดหนังสืออีกเล่มอ่านอยู่ยังไงยังงั้น”

จนผมเงยหน้าขึ้นมามองขนุนนั่นแหละ ผมถึงได้รู้ว่าแม่งก็กำลังเปิดหนังสือเรื่องเดียวกันแต่อีกเล่มอยู่นี่เอง....ถึงได้ว่า จำได้เป๊ะสัด “อ้าว ก็เปิดอ่านอยู่อ่ะสิ... ผมมีหลายเล่มน่ะ นี่ไง....มีอีกสิบสองเล่ม” ขนุนผายมือเหมือนพวกพริตตี้งานมอเตอร์โชว์ที่ทำท่าประกอบการอธิบายชิ้นส่วนต่างๆของรถใหม่อยู่...  ขาดไปอย่างเดียว  ตรงที่....พริตตี้คนนี้แม่งแต่งตัวมิดชิดเกินไปหน่อย ถ้าชะเวิกชะวากมากกว่านี้อีกสักนิดก็คงจะดี หึ หึ หึ     

นี่ถ้าขนุนแม่งยอมผมทุกอย่างเมื่อไร ผมจะจับใส่กระโปรงดูสักครั้ง... อยากจะเห็นขาสวยๆคู่นั้นโผล่พ้นกระโปรงมาเสียจริงๆ แม่งคงจะยั่วผมได้สุดติ่ง แถมยังใช้เวลาในการเข้าถึงประตูเมืองไม่นานอีกตังหาก.....โอ๊ยย อยากเร่งวันเร่งคืนให้แม่งผ่านไปเร็วๆเสียจริงๆเลยว้อยยยยย!!!

“ห๊ะ แล้วนั่นจะซื้อมาทำไมเยอะแยะล่ะฮะ อ่านก็อ่านอยู่คนเดียว จะเอามาใช้หนุนรองหัวแทนหมอนรึยังไงกัน?”

“เพ้อเจ้อแล้ว ใครเค้าจะไปทำอย่างงั้นกันล่ะ...

...ที่ผมซื้อมาเยอะ ก็เพราะว่าผมน่ะกลัวว่าเล่มที่อ่านอยู่มันจะพังไปซะก่อน แล้วก็หาซื้อไม่ได้อีก ผมก็เลยซื้อมาทีเดียวสองโหล... ที่เหลืออยู่แค่นี้ เพราะว่าไล่แจกให้เจ๊น้า ยัยนิ้ง พ่อ แม่ แล้วก็พี่ๆที่สำนักพิมพ์อ่านด้วยไง...

.

.

...เนี่ยะ... ผมกะว่า ถ้าผมจีบแฟนผมติดด้วยหนังสือเล่มนี้นะ ผมก็จะให้แฟนผมเอาไว้เล่มนึง เพื่อเป็นที่ระลึกในความรักของเราสองคนด้วยไงล่ะ ฮุ ฮุ ฮุ” โห....เสียงหัวเราะโคตรโอตาคุเลยว่ะ แต่ก็นะ...ขนุนทำอะไรแม่งก็น่ารักไปหมดแล้วล่ะว่ะ จนผมอดรนทนไม่ไหวต้องขอชมว่าที่แฟนออกหน้าไมค์ดูสักที

“อ๋ออออ เหรอฮะ....น่ารักดีนะฮะ หึ หึ....

.

.

...โอเค เรามาต่อกันดีกว่า... ขนุนว่าบทนี้ใช่ไม๊ฮะ อ่ะ ไหนขนุนทำอะไรเพื่อบอกคนที่ชอบว่าคิดถึง...

.

...อ่ะ เอาเป็นตอนที่จีบพี่กานต์ก็ได้อ่ะ ขนุนทำอะไรฮะ?”

พอได้ยินที่ผมถาม ขนุนก็ชักสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ “............ผมก็ไปมองหลังคาบ้านเค้าทุกๆวัน ทั้งเช้า ทั้งค่ำไงครับ และวันไหนที่เค้าไม่อยู่...ผมก็จะเอาดอกไม้ไปวางหน้าบ้านเค้า เพื่อแทนความคิดถึงของผม และเมื่อเค้ากลับมา... เค้าก็จะได้เห็นว่า ซากดอกไม้แห้งที่อยูตรงนั้น มันก็เหมือนความรักจากผม ที่มันจะคอยเค้าอยู่ที่เดิมเสมอ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”  เหตุผลแม่งโคตรจะแถ...หรือว่าตรรกะแม่งชำรุดกันวะ ถึงได้คิดอะไรแบบนี้ได้ นี่คนที่ผมเลือกมาให้เป็นแม่ของลูกผมหรือนี่???.... สงสัยถ้าเรามีลูกด้วยกันจริงๆ ผมคงต้องห้ามไม่ให้ขนุนเป็นคนสอนเสียแล้วล่ะ!!

“เอ่อ...แต่สุดท้ายมันก็เหี่ยว กวาดแป๊บเดียวมันก็รวมร่างกับขยะแห้งและเศษใบไม้จนแทบหาความต่างไม่เจอเลยนะฮะ”

“น็อตครับ... น็อตไม่มีวันเข้าใจหรอกครับ ว่ามันไม่ได้อยู่ที่ตอนสุดท้าย แต่มันอยู่ที่เจตนาของเรามากกว่า... ในหนังสือเค้าบอกเอาไว้...... นี่ไงล่ะครับ บรรทัดนี้ไง” ขนุนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมเพื่อจะมองหาใจความในหนังสือที่สนับสนุนความคิดของตัวเองให้ผมอ่าน... แต่ระยะนี้มันใกล้จนผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆออกมาจากผมของอีกฝ่าย ผมเผลอโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆเพื่อจะแอบดมผมสีดำนั้น

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ดมผมขนุนให้ชื่นใจ อีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับที่ผมกำลังจะก้มลงไปพอดี สายตาของเราจึงประสานกันตรงๆใกล้ๆเป็นครั้งแรก.... ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร แต่ผมรู้ว่าผมมองตาใสๆคู่นั่นทะลุเลนส์หนาๆของแว่นทรงป้าเข้าไปจนทำให้ใจของผมเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมา ผมมีโอกาสได้เห็นแก้มขาวๆเด้งๆของขนุนเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อนๆแค่เพียงเดี๋ยวเดียว เพราะเจ้าตัวถอนสายตาออกแล้วเบือนหน้าหนีผมไปทางอื่น ก่อนจะเคาะนิ้วมือเบาๆลงบนหน้าหนังสือที่ผมเปิดค้างเอาไว้เพื่อสั่งกลายๆให้ผมอ่านข้อความ

ผมแก้เก้อด้วยการกวาดสายตาไล่ไปตามย่อหน้าที่นิ้วนั่นแช่อยู่ “เอ่อออออออ....................................แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้องนะฮะ คือ ในหนังสือเนี่ยะ เค้าบอกว่า ให้บอกผ่านเพลง หรือเล่าเรื่องอะไรให้คนที่ตัวเองชอบฟัง ว่าเราน่ะคิดถึงเค้าอย่างนั้นอย่างนี้อะไรแบบนี้น่ะฮะ...

.

.

...แต่ตัวอย่างที่ขนุนยกมา มัน...เอิ่บ.....มันดูไม่ใกล้เคียงเลยอ่ะฮะ”

“โอเค...ถ้างั้น เปลี่ยนเป็น ‘บทที่สอง : สร้างความประทับใจให้กับคนที่เราชอบ’  นี่เลย....ผมไปหาคุณกานต์ทุกวันเวลาบ่ายสามโมงตรงไม่มีขาดไม่มีเกิน แล้วก็ไปนั่งอยู่เป็นเพื่อนคุณกานต์ที่บ้านอย่างน้อยสามสิบนาที เพราะมันจะทำให้คุณกานต์ประทับใจในความสม่ำเสมอ ตรงเวลา และทุ่มเทของผมที่มีต่อคุณกานต์ และมันจะเป็นแบบนี้ไปตลอด หากเราสองคนได้คบกัน... เป็นไงครับ?”

“เอ่อ น็อตสิต้องถามขนุน ว่าทำแล้วผลมันเป็นยังไง?” ....ว่าไง...จะมาไม้ไหนอีกล่ะขนุน???...

“.......”

“หึ... พี่กานต์เค้าเคยเดินมาบอกขนุนรึเปล่าฮะ ว่าเค้าชอบการที่ขนุนมาหาเค้าที่บ้านเวลาเดิมทุกวัน ไม่มีมาสาย ไม่มีมาก่อนเวลา และไม่มีขาดหรือลา?......................ไม่มีใช่ไม๊ล่ะฮะ?...

.

.

.

....โอเค งั้นผมสรุปเอาจากที่ได้ยินมาแล้วกันนะฮะ ผมว่าหนังสือเล่มนี้มันไม่น่าจะช่วยอะไรขนุนในการจีบหนุ่มหน้าหวานคนไหนๆในโลกนี้ได้แน่ๆฮะ เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ใครๆก็รู้กันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก แบบว่า...ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่มีอะไรแปลกใหม่ แถมยังเป็นคำแนะนำที่ไม่น่าสนใจอีกตะหาก” ได้ทีผมจึงรีบถล่มเสริมเพื่อไม่ให้ขนุนเถียงต่อได้

แต่อีกคนก็ยังไม่ยอมลดราวาศอกอยู่ดี “ยังไง....ไหนน็อตลองอธิบายมาซิ”...แหน่ะ สู้ไม่ได้แล้วมาทำขึ้นเสียงใส่ผมเหรอฮะขนุน...เดี๋ยวน็อตทดเอาไว้ก่อนนะฮะ ถึงเวลาได้เสียกันเมื่อไร น็อตจะเอาคืนทีเดียวสามเท่าเลย หึ หึ

“ก็อย่างสร้างความประทับใจอะไรเนี่ยะ....

.

...อ่ะ... เอาตามในหนังสือเป๊ะๆเลยก็ได้ฮะ  ที่เค้าบอกว่าสร้างความประทับใจเกี่ยวกับตัวเราให้คนที่เราชอบอยากทำความรู้จักเรามากขึ้น....

.

.

...ขนุนลองคิดตามสิฮะ ว่าถ้าเราทำตัวถ่อยๆกากๆ แบบตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก แย่งขนมเด็ก รังแกคนท้อง ถ้ำมองหญิง ฉกชิงทรัพย์  อะไรพวกนี้แล้วพี่กานต์จะหันมาสนใจ   ดีไม่ดี....แกอาจจะเรียกตำรวจมาพาเราไปนอนคุกเล่นซักคืนสองคืนก็ได้... เห็นไม๊ฮะ ขนาดน็อตไม่ได้อ่านเนื้อหาจากหนังสือ น็อตยังรู้เลยว่าต้องทำตัวยังไง”

ขนุนทำหน้างอยกมือสองข้างขึ้นมากอดอกอย่างไม่พอใจ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงกระเง้ากระงอด “แต่ถ้าน็อตจะไม่ยอมใช้หนังสือเล่มนี้ในการสอนขนุนจีบหนุ่มหน้าหวานคนอื่น... ผมก็จะไม่ยอมเรียนวิชาสปท.ตามหลักสูตรของน็อตเหมือนกัน”

ผมถึงกับนั่งไม่ติดจนต้องเดินเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็กกว่าแล้วเขย่าแขนอีกฝ่ายเบาๆ “เฮ๊ยยยยย!!! ได้ไงอ่ะฮะขนุน ไหนเราตกลงกันแล้วไงฮะ ว่าขนุนจะทำตามที่น็อตบอกทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ยังไงล่ะฮะ?” ...เสียงผมเวลานี้แม่งบอกได้เลยว่า ผมนี่แทบจะกราบตีนขนุนให้ยอมผมดีๆเสียเถอะ เพราะผมแม่งคงทนไม่ได้ถ้าขนุนจะเปลี่ยนใจไม่ยอมเล่นตามเกมที่ผมวางเอาไว้แน่ๆ

“ไม่รู้ล่ะ...ถ้าน็อตไม่เก่งจริง และไม่สามารถช่วยขนุนให้จีบคนอื่นติดโดยใช้หนังสือเล่มนี้เป็นคู่มือได้...

.

.

...ผมว่า เราเลิกข้อตกลงที่เราทำร่วมกันไปเลยดีไม๊  เพราะถึงน็อตไม่ได้ช่วยเหลืออะไร ผมเองก็ไม่มีอะไรจะเสียไปมากกว่านี้อยู่แล้ว  ดีซะอีก...น็อตจะได้ไม่ต้องมาฝืนใจทำอะไรๆกับผู้ชาย ทั้งที่ชอบผู้หญิง...

.

.

...ใช่ไม๊ล่ะ?”  เรียบร้อยแล้วฮะ...ผมส่งใบสมัครเข้าสมาคมเกลียมัวตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ได้กันนี่แหละฮะ จะได้เป็นตัวอย่างที่ดีให้คุณสามีทั่วโลกได้รู้เอาไว้ว่า เราต้องกล้าที่จะอยู่ในโอวาทของเมียอย่างมีศักดิ์ศรี... ...แหม่ ก็เล่นขู่ผมว่าจะไม่ยอมอย่างนี้ มีหรือที่ผมจะกล้าหือ........หมดกัน ฉายาไอ้เสือที่เฝ้าสั่งสมมานาน  กรรมของกูจริงจิ๊ง...เฮ้ออออ!

“เฮ๊ยยยยยย ขนุน ใครบอกว่าน็อตจะสอนขนุนโดยใช้หนังสือเล่มนี้ไม่ได้กัน... แล้วใครบอกว่าน็อตจะเลิกข้อตกลงกับขนุนง่ายๆกันล่ะฮะ...

.

...เอ้า!! เอาอย่างที่ขนุนว่าก็ได้ฮะ น็อตจะใช้หนังสือสอนการจีบหนุ่มหน้าหวานเล่มนี้เป็นหลัก โดยที่ขนุน...จะต้องเรียนวิชาสปท.ตามคู่มือของน็อตเหมือนกัน...

.

.

.

.

...แล้วก็ เรื่องข้อตกลงของเรา น็อตนึกข้อที่สี่ออกแล้วนะฮะ...

...ห้ามใครคนใดคนหนึ่งยกเลิกข้อตกลงระหว่างเราสองคนเป็นอันขาด จนกว่าขนุนจะจีบหนุ่มหน้าหวานติด เอาเป็นว่า เราตกลงกันตามนี้นะฮะ?” ผมจับมือซ้ายอันนุ่มนิ่มของขนุนมากุมเอาไว้แน่น เอาสิ...ถ้าไม่ตอบตกลง อย่าหวังเลยว่าชาตินี้จะได้มือคืนกลับไปเอาไว้ใช้ล้างตูด

“ก็ถ้าน็อตตกลงเรื่องหนังสือ เรื่องที่เหลือ...ขนุนก็ตกลง” ขนุนพูดเสียงเรียบๆ แต่แก้มทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีแดงไปแล้ว... ต้องใช่แน่ๆ...ขนุนแม่งต้องเขินแน่ๆ เพราะถึงแม้ขนุนแม่งจะชอบทำหน้านิ่งๆ แต่แก้มเนี่ยะ...แม่งแดงทรยศใบหน้าที่เหลือเอามากๆ... สงสัยต้องคอยสังเกตอาการให้มากกว่านี้ จะได้รู้ว่าคิดอะไร...เวลาไหน

“ป่ะ!!! เก็บของเสร็จแล้วเราก็กลับไปบ้านน็อตกันเถอะฮะ จะได้ไปกินข้าวกับพี่ปีย์กันไงฮะ ไปฮะ” มือข้างที่ว่างอยู่ของผมลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ส่วนอีกมือก็ดึงข้อมือซ้ายที่ยังจับไว้ให้เดินตามมา

“น็อตตตต... น็อตลืมอะไรรึเปล่า?” ขนุนขืนตัวไม่ยอมเดินออกประตูตามผมไป จนผมต้องหันกลับไปมองเขางงๆ

.

.

.

.

“อะไรเหรอฮะ?”

“หนังสือในมือนั่นไงล่ะ น็อตยังไม่ได้คืนผมมาเลยนะครับ” ขนุนชี้นิ้วมาที่หนังสือเล่มสีชมพูที่ผมหนีบเอาไว้ใต้วงแขนตัวเอง

“ขอเล่มนี้ให้น็อตนะฮะ น็อตจะได้เอาไว้อ่านเพื่อศึกษาข้อมูลไงฮะ อีกอย่าง เราจะได้ไม่ต้องแย่งกันอ่าน เวลาเราคุยกันเรื่องนี้ยังไงล่ะฮะ” ผมตอบยิ้มๆแล้วทำหน้าประจบเจ้าของหนังสือเสียยกใหญ่

“อื้อออออ เอาอย่างงั้นก็ได้....ผมยกให้เลยแล้วกัน เพราะผมยังมีอยู่อีกเยอะ”

“ฮะ ขอบคุณฮะ”

ขนุนไม่ต้องเอาหนังสือเล่มนี้ให้แฟนคนไหนอีกแล้วนะฮะ...เพราะว่าแฟนขนุนคนนี้ จะเป็นคนเดียว และคนสุดท้ายที่ได้หนังสือเล่มนี้จากขนุน หึ หึ...เล่มที่เหลือ เดี๋ยวค่อยแอบดอดมาเอาไปเผาแม่งซะ จะได้ไม่มีเหลือเผื่อให้ใครได้อีก

ผลการชก:   น.แบดบอย หวังได้ซั่มถั่วดำยิมฝ่ายน้ำเงินถึงกับหื่นขึ้นคอ เพราะเกือบพลาดท่าเสียทีให้กับ ข.ขนุนมวยนั่งตัก ศิษย์เจ้าแม่เมี่ยงตำหนักคนรักกล้วยฝ่ายแดงก่อนเสียงระฆังสิ้นสุดการแข่งขันจะดังขึ้นแค่เส้นยาแดง แต่ถือว่านักมวยหนุ่มน้อยยังโชคดีที่เจ้าตัวอาศัยชั้นเชิงและความช่ำชองออกหมัดได้พลิ้วกว่าอีกฝ่าย ทำให้เอาชนะมาได้อย่างหวุดหวิด

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐