เขาวานให้ผมเป็น 'สายรับ' (เคคู่ผู้รู้รอบฯ) : บทรุกที่ 10: ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว

บทรุกที่ 10: ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว

(ดักลอบต้องหมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องหมั่นเกี้ยว :  รู้จักเอาใจใส่ ขยันหมั่นเพียรในสิ่งที่ทำ แล้วความสำเร็จจะตามมา)

“เคยช่วยตัวเองไม๊?...

.

.

...นี่ใช่คำถามของน็อตเมื่อกี๊รึเปล่านะ?....ที่ถามอีกที เพราะขนุนอยากจะแน่ใจว่าหูไม่ฝาดน่ะ” ขนุนหยิบน้ำแข็งหลอดก้อนใหม่ในแก้วที่ถืออยู่ขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วสวมนิ้วชี้เอาไว้เหมือนกับใส่แหวน

“ฮะ น็อตถามตามนั้นแหละฮะ... ที่ถามน่ะ เพราะขนุนเคยบอกว่าตั้งแต่เกิดมา ก็ยังเคยมีแฟนเลยซักคน ทำให้ขนุนไม่มีประสบการณ์ในการเขียนฉากร่วมรักของตัวละครในนิยายของตัวเอง...

.

.

...น็อตเลยสงสัยว่า ลำพังช่วยตัวเองตามประสาผู้ชายทั่วไป...ขนุนเคยทำบ้างรึเปล่าล่ะฮะ?” ระหว่างที่ผมกำลังอธิบายเหตุผลของคำถามเจาะลึก ผมแม่งแทบจะควักลูกตาตัวเองออกมาจ้องขนุนให้ชัดๆ เพราะผมดันเหลือบหันไปเห็นว่าขนุนกำลังครอบปากลงไปบนนิ้วชี้ที่ใส่แหวนน้ำแข็งหลอดเอาไว้อย่างช้าๆ  ริมฝีปากเล็กๆสีแดงสดนั้นกำลังรูดก้อนน้ำแข็งขึ้นมาเพื่ออมเอาไว้จนตอนนี้แก้มใสๆพองตุ่ย

แต่ไอ้ที่ทำให้ผมแม่งลุ้นตามจนเยี่ยวเหนียวเห็นจะเป็นตอนที่ก้อนน้ำแข็งแม่งเกือบจะหลุดออกจากนิ้วชี้เข้ามาในปาก...เพราะคนฟังหน้าโมเอ้เพียงหนึ่งเดียวของผมปฏิบัติหน้าที่ผู้บริโภคอย่างมีมารยาทสูงสุด ด้วยการไม่ลืมดูดน้ำที่ละลายออกจากก้อนน้ำแข็งซึ่งหยดไหลเป็นทางตามง่ามนิ้วมือแรงๆ จนแก้มขาวๆทั้งสองข้างตอบเป็นเบ้าขนมครก ก่อนจะถอนปากออกมาจากนิ้วชี้นั้นทันทีจนเสียงดัง “เป๊าะ”

...เหี้ย เหี้ย เหี้ย เหี้ย เหี้ย!!!!!  สัญญาณชี้วัดความรุนแรงของภาพกระตุ้นการทำงานของอวัยวะสืบพันธ์กำลังร้องระงมเมื่อได้เห็นการจำลองขั้นตอนการกิน ‘โจ๊กน่าหมู’ ของขนุนเข้าแบบจะแจ้งเห็นจริงต่อหน้าต่อตา...นี่ถ้าไม่รู้ว่าไม่ประสาเรื่องอย่างว่ามาก่อน ผมแม่งต้องคิดว่าขนุนแม่งกำลังยั่วผมให้ตบะแตกอยู่แหงๆ

ผมเคยโดนยั่วมาหลายแบบมาก...เรียกว่าเห็นตอนตั้งท่าก็เดาได้ว่าคนยั่วจะมาไม้ไหน... แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทั้งตื่นเต้น และเริ่มจะตื่นตัวแบบจัดหนักขนาดนี้...

แค่ได้เห็นคนยั่วที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องอย่างว่า แถมยังรู้ว่าคนยั่วไม่มีความตั้งใจจะโหมเชื้อเพลิงกิเลสใครแม้แต่น้อย แต่กลับได้มาเห็นเขาทำท่าท่างใกล้เคียงกับสุดยอดกระบวนท่าที่ผู้ชายหลายๆคนคลั่งไคล้ให้ดูใกล้ๆ  ด้วยใบหน้าและสายตาเชื่อมๆอย่างที่เห็นอยู่นี่......

...ต้องให้ผมร้องว่าเหี้ยสักกี่ทีแม่งถึงจะสาสมกับความรู้สึกอยากจะกดคนหน้าขาวๆคนนี้ให้หลังกระแทกฟูกเหลือเกิน

...คำถามที่ผมมีในหัวตอนนี้ก็คือ... ผมจะปล่อยให้ขนุนแม่งดูดน้ำแข็งหลอดต่อ เพื่อจะฟินที่ตาแต่เจ็บตุงกางเกง หรือผมควรจะหยุด ก่อนที่ไอ้ลูกรักผมแม่งจะโด่จนเห็นได้จากในระยะไกลดี?!!!

“หืมมมมม... ช่วยตัวเองเหรอ? ก็เคยนะ แต่นับครั้งได้เลยล่ะ เพราะขนุนไม่ค่อยมีเวลาน่ะ ถามทำไมเหรอ?” คนพูดช้อนสายตามองมาทางผมแล้วค่อยๆเขยิบเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ๆผมเรื่อยๆ จนตอนนี้ขาอ่อนเรียวๆขาวๆ กับขาหุ้มกางเกงยีนส์ของผมสอดเข้าหากันแบบสับหว่างจนปลายเข่าผมเกือบจวนจะชนขนุนน้อยอยู่รอมร่อ เมื่อขยับที่นั่งเสร็จ...ขนุนก็ยกนิ้วชี้ขึ้นมาเพื่อจะเริ่มพิธีกรรมอมน้ำแข็งอีกครั้ง จนผมต้องยื่นมือไปจับเอามือนิ่มๆข้างนั้นเอาไว้แล้วรีบพูด

“เมื่อกี๊ตอนขยับที่นั่ง น็อตเห็นขนุนเอามือไปจับพนักเก้าอี้...ขนุนอย่ากินน้ำแข็งด้วยมืออีกเลยนะฮะ...

...เอาไว้เราไปล้างมือกันก่อน แล้วค่อยกินน้ำแข็งหลอดกันใหม่... ตกลงนะฮะคนเก่ง...

.

.

...ส่วนที่น็อตถามคำถามเมื่อกี๊น่ะก็เพราะ ถ้าขนุนได้ช่วยตัวเองบ้าง...อย่างน้อยๆ ไอ้ความรู้สึกต่างๆที่มันเกิดขึ้นระหว่างช่วยตัวเอง...มันน่าจะพอช่วยให้ขนุนเขียนบรรยายความรู้สึกเวลาที่สุขสมอารมณ์หมายลงไปได้บ้างไงฮะ”

เพราะความเนียนนุ่มของมือที่ผมกุมอยู่ ทำให้ผมเผลอลูบมือข้างนั้นเบาๆตลอดเวลาที่เราคุยกัน... เพลินสัดๆฮะ บอกตรงๆ ตอนนี้ผมแม่งเริ่มเข้าใจความรู้สึกของพวกรุ่นพี่บางคนที่แม่งชอบนั่งลูบ นั่งถูส่วนต่างๆของร่างกายเมียออกสื่อให้น้องๆนั่งมองกันตาปริบๆนั่น ว่ามันเป็นเพราะอะไร

“อืมมม ก็ไม่รู้สินะ...เพราะขนุนก็ไม่เคยเขียนฉากมาสเตอร์เบทของตัวละครเหมือนกัน...

.

.

...แต่ขนุนว่ามันไม่เหมือนกันหรอก ไอ้ความรู้สึกเสียวแค่ประเดี๋ยวประด๋าวตอนสาวน้องชายตัวเองน่ะ ไม่ว่ายังไง...มันคงไม่มีทางเท่ากับตอนที่เราได้มีอะไรกับคนรักของเราจริงๆหรอก...ใช่ไม๊ล่ะน็อต?...”

นั่นมันก็จริงฮะขนุน ถ้าสาวเจี๊ยวหวานแล้วมันส์พะยะค่ะไร้เทียมทาน สัญชาตญาณและธรรมชาติของสัตว์โลกอย่างเราคงไม่สร้างความสุขสัดๆเพราะสลัดผ้าปี้เอาไว้ให้เปล่าประโยชน์ไปหรอกฮะ แต่ไม่ทันที่ผมจะตอบรับความคิดของขนุน อีกคนก็ร้องอ้อนออกมาทันที  “น็อตตต....เมื่อกี๊ตอนที่น็อตดื่มช็อตที่แล้วน่ะ น็อตเอาเกลือทาไว้ที่มือเหรอ? ขนุนอยากลองทำแบบนั้นบ้างจังเลยอ่ะ น็อตทำให้หน่อยสิ นะ นะ!!”

แม้ผมจะรู้ว่า วินาทีนี้ผมไร้เรี่ยวแรงจะต่อกรกับความโมเอ้บวกความอ้อนระดับมหาเทพของขนุนได้ ผมก็ยังจะลองห้ามดูอีกครั้ง “จะดีเหรอฮะ ขนุนกินไปเยอะแล้วนะฮะ”

“เยอะอะไรกัน นี่เพิ่งแก้วที่สามเองนะน็อต...

.

...เห็นมะ ถ้าขนุนเมา ขนุนคงจำไม่ได้หรอกว่ากินไปแล้วกี่แก้ว....เนอะ” ขนุนยิ้มหวานส่งมาให้ไม่พอ ยังกระแทกตากระแทกใจอ่อนๆของผมด้วยการโหมกระพือตาวิ๊งๆใส่ จนผมชักจะไปไม่เป็นขึ้นมาเอาดื้อๆ

....ไงล่ะไอ้น็อต...โดนท่าไม้ตายโมเอ้ โออิชิ อิไต๊ อิไต๊ไปอีกดอก...ง่อยเพราะความอูมามิของขนุนไปเลยอ่ะเด่ะ...

“อ่ะ อ่ะ ก็ได้ฮะ......... ขนุนเอามือมาสิฮะ จะผมจะได้ทาเกลือให้” ผมทำท่าจะคว้ามือที่ผมกุมเอาไว้มาใกล้ๆ แต่อีกฝ่ายกลับตวัดฝ่ามือพลิกหนีแล้วเปลี่ยนมาเป็นคนกุมมือของผมเอาไว้แทน

 “ไม่ต้องหรอก น็อตรินเหล้าเถอะ เดี๋ยวที่เหลือ...ขนุนจัดการเอง” ผมไม่รู้ว่าถุงเกลือมาอยู่ในมือของขนุนตั้งแต่เมื่อไร... คนสายตาสั้นขนาดนั้น แม่งยังจะมองเห็นว่าอะไรอยู่ตรงไหนทั้งที่ไม่ใส่แว่นได้ยังไงกันวะ???........แม้จะงง มือของผมข้างที่ไม่ได้อยู่กับขนุนก็ยังตั้งหน้าตั้งตาเตรียมเหล้าและมะนาวให้พร้อมตามคำบัญชาของเขาแต่โดยดี

...แต่ความงงของผมมีอันต้องสะดุดอย่างฉับพลัน เมื่อผมรู้สึกว่าหลังมือของผมเย็นวาบขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล “เฮ่ยยยยย!!” ผมร้องเสียงหลงออกมาทันทีเมื่อเห็นขนุนกำลังเลียหลังมือของผมให้เปียก ปิดท้ายด้วยการเทเกลือลงบนมือที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายของเจ้าตัวดี

เมื่อได้ยินเสียงผม ขนุนก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วทำท่าขู่ไม่ให้ผมทำเสียงดัง ก่อนกระซิบเบาๆพอให้ผมได้ยิน “ชู่วววว์ เบาๆสิน็อต อยู่ๆก็ตะโกนออกมาซะเสียงดังเชียว ดูซิเนี่ยะ...ขนุนตกใจหมดแล้ว!!”

“ขนุน!!!!! ทำอะไรฮะ?” ผมร้องออกมาอีกครั้งอย่างตกใจ แต่ก็ไม่ทัน......เพราะดูเหมือนว่าผมจะออกตัวช้าไปกว่าอีกคนหนึ่งก้าวเสมอ

ขนุนคว้าช็อตที่ผมถือเอาไว้ในมือไปและเทลงคอทันที ก่อนจะเลียเกลือที่หลังมือผมอย่างช้าๆ แล้วดูดมะนาวฝานตามลงไปเพื่อปิดท้าย “ฮ่าห์..............กินแบบนี้อร่อยกว่าจริงๆด้วยล่ะ น็อตลองมั่งไม๊อ่ะ?.....

.

.

...ว๊า แต่มือน็อตเปื้อนไปหมดแล้ว งั้นเอามือขนุนไปแทนไม๊ล่ะ อ่ะ...ขนุนให้ยืม” คนมีน้ำใจชูมือของตัวเองไปมาตรงหน้าผมประกอบการนำเสนอ

ตอนนี้ผมเหวอสัดๆ รู้สึกเหมือนสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอย่างที่ควรจะเป็น เพราะจากที่คิดว่าจะเป็นฝ่ายต้อนให้อีกฝ่ายเสียอาการ ทำตัวโมเอ้ห่าเหวอะไรก็ได้ ไม่ก็หาเรื่องลวนลามขนุนบ้างเป็นพักๆ... กลับกลายเป็นว่า คนเมาแม่งออกตัวล้อฟรีทำทุกอย่างที่อยู่เหนือความคาดหมายของผม เพื่อทำให้ผมใจเต้นเป็นบ้าเป็นหลังอย่างควบคุมไม่ได้ 

ยิ่งไปกว่านั้น...ผมแม่งโคตรถูกใจความไม่มีแบบแผนในการยั่วอย่างไม่ตั้งใจยั่วของขนุนมาก...แม้มันจะมาพร้อมๆกับความตกใจไม่น้อยก็เถอะ

แล้วนี่อะไร...เที่ยวมาเสนอหลังมือให้ผมใช้ทาเกลือเพื่อแกล้มเหล้า... ไม่ต้องทาเกลือหรอกมั้ง เดี๋ยวผมกินเพียวๆแล้วจูบหลังมือแกล้มเหล้าแทนก็ได้... แต่ก็ห่วงอย่างเดียวน่ะแหละ ว่ามันจะทำให้ผมเมารักเพราะความหวานที่มันติดมากับหลังมือเนียนๆที่ผมชอบลูบ...ก็เท่านั้นเอง

“เดี๋ยวก่อนก็ได้ฮะขนุน เอาไว้อีกซักพักแล้วกันนะฮะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะตกใจว่าเราเล่นอะไรกัน” ผมบอกปฏิเสธไปอย่างสุภาพ แม้ในหัวจะกำลังนึกภาพที่ออกอากาศไม่ได้เอาไว้มากมาย

“หนายยยยยยย คนอื่นอยู่ที่หนายยย ขนุนไม่เห็นใครซ๊ากกกกกกคน เนี่ยะก็เห็นแต่น็อตนั่งอยู่ตรงเนี้ยะคนเดียวรางๆนี่แหละ ฮั่นแน่!!! น็อตอำขนุนอีกแล้วใช่ม่า...ร้ายกาจนักนะเราเนี่ยะ เดี๋ยวขนุนก็จับมาลงโทษซะเลยหนิ...

.

...เออช่ายยย  ไอ้ตอนเมื่อกี๊นี้ก็เหมือนกัน ที่น็อตตะโกนจนขนุนตกอกตกใจ ขนุนยังไม่ได้ลงโทษน็อตเลยนะ...

...เอาอย่างนี้ ขนุนให้น็อตเลือกแล้วกัน ว่าจะรับโทษอะไร ระหว่างยอมตอบคำถามขนุนข้อนึง กับกินเหล้าสามช็อตรวด แต่มีข้อแม้นะ ว่าน็อตต้องเลียเกลือที่มือขนุนเท่านั้น น็อตจะเลือกข้อไหน?“ ขนุนเปลี่ยนอารมณ์ในทันที ตอนนี้เขากำลังทำท่าเหมือนต้องการเอาเรื่องผมอยู่

“แล้วทำไมน็อตต้องเลือกด้วยล่ะฮะ ก็ตอนนั้นน็อตตกใจเพราะขนุนน่ะแหละเล่นอะไรก็ไม่รู้...แล้วอย่างนี้ จะบอกว่าน็อตผิดตรงไหน ยังไงกันล่ะฮะ?”

.

.

.

.

“เฮ้อออ...อย่างนี้ขนุนคงต้องเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับน็อตใหม่แล้วแหล่ะ  ขนุนไม่นึกเลยนะ...ว่าคนมาดแมนอย่างน็อตเนี่ยะ จะเป็นคนขวัญอ่อนขนาดโดนขนุนเลียมือแค่ครั้งเดียว ก็ร้องซะเสียงหลง... แถมยังป๊อดไม่ยอมรับความผิดของตัวเองอีกตะหาก... แค่รับการลงโทษเพราะทำขนุนตกใจ ยังไม่กล้าเลย...

.

...หมดแล้วล่ะ ความน่าเชื่อถือในตัวน็อตที่ขนุนเคยมีให้”... อ่ะโห เล่นมาดูถูกกันอย่างนี้ ผมก็ขึ้นเลยสิฮะ... คนอย่างไอ้น็อต ฆ่าได้ หยามไม่ได้นะเฟ่ยขนุน คิดว่าพูดจาสวยๆแบบนี้แล้วไอ้น็อตจะไม่กล้ารับคำท้าอย่างนั้นเหรอ.... ได้!!! จัดมาทั้งสองเลยก็ยังไหว!!

“โห ขนุนฮะ ไม่ต้องพูดถึงขนาดนั้นก็ได้ฮะ...อ่ะ อ่ะ ผมยอมแล้ว งั้นผมไม่เลือกเลยดีกว่า เพราะคนอย่างผมน่ะ เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ...ผมยอมรับการลงโทษของขนุนมันทุกแบบเลยแล้วกันฮะ”

“นี่ไงถึงจะสมเป็นน็อตเวอร์ชันที่ขนุนคิดเอาไว้!!!...

.

...แต่ก็นะ...จริงๆ แค่น็อตยอมขนุนง่ายๆไปซะตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ไม่เห็นต้องให้ขนุนพูดจาหว่านล้อมอยู่ได้ตั้งนานสองนานเลยนะ น็อตนี่...ดื้อจริงเชียว!!”

.

.

เหยดดดดด ขนุนแม่งทำหน้าหมั่นเขี้ยวได้น่าฝังริมฝีปากดูดลงบนต้นคอขาวๆนั่นให้หนังกำพร้าหลุดติดออกมาสัดๆอ่ะ...คือแม่งน่ารักบอกไม่ถูกจริงๆ รู้แต่อยากจะนอนอยู่แทบเท้าแล้วให้ขนุนที่ใส่ชุดหนังรัดติ้วไปทั้งตัวใช้แส้เฆี่ยน เอาเทียนลนผม ก่อนสาดโซ่แส้กุญแจมือตามส่วนต่างๆของร่างกายผมแรงๆเหลือเกิน...ฮู๊ยยยยย คนอะไร จะมีหลายบุคลิก...เหมาะกับการละเล่นในฉากอย่างว่าไปซะทุกประเภท!!!

.

.

“...น็อตเคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนไม๊.... เคยอยากลองมีอะไรกับผู้ชายไม๊? และเพราะอะไร?”

“ข้อแรก...ไม่เคยฮะ  ส่วนข้อสอง...อยากจะมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันรึเปล่าน่ะเหรอฮะ...

.

...ผมคงจะเลือกพิศวาสเป็นคนๆไปมากกว่า......คือ....ถ้าไม่ใช่คนที่อยากมีอะไรด้วย ผมก็คงไม่ได้คิดจะเดินไปหาผู้ชายคนไหนก็ได้แน่ๆแหล่ะฮะ...

.

.

...ที่อยากลองมีอะไรกับผู้ชายคนนั้น... น่าจะเป็นเพราะเห็นว่าเค้าน่ารัก น่ากอด น่าทำอะไรๆมากกว่าแค่มองด้วยล่ะมั้งฮะ ไม่มีเหตุผลอื่นจริงๆฮะ” แหม่...ผมละก็อยากให้ขนุนรู้ใจของผมในเวลานี้เสียเหลือเกิน ว่าไอ้คนที่ผมกำลังตั้งใจพูดถึงอยู่นี่ มันคือตัวเขาชัดๆเลยว่ะ

“ดีจังเลยเนอะ ที่น็อตเองก็ไม่ได้รังเกียจเรื่องแบบนี้ ถ้าอย่างนั้น...เราก็คุยกันได้ยาวเลยล่ะทีนี้...

.

.

...จริงๆที่ถามน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก...เพราะตั้งแต่ที่ขนุนเห็นหน้าน็อตแว๊บแรก...ก็เผลอคิดสงสัยไปเองคนเดียวว่า น็อตจะเป็นเหมือนผู้ชายส่วนใหญ่รึเปล่า ที่พอพูดถึงเรื่องแบบนี้แล้วตั้งท่ารังเกียจ ว่าสาดเสียเทเสีย หรือไม่ก็ใช้กำลังกับคนที่มีรสนิยมทางเพศแตกต่างไปจากตัวเอง......จนทำให้ จากคนที่เคยเป็นเพื่อนกันมาอยู่ดีๆ กลับกลายต้องมาเป็นคนที่เข้าหน้ากันไม่ติดเพราะมารู้เรื่องว่าเพื่อนอีกคนเป็นเกย์น่ะ”

“ขนุนพูดเหมือนเคยเจอมากับตัวเลยนะฮะ”...ขนุนแม่งเคยมีประสบการณ์อะไรที่ไม่ดีมาก่อนหรือเปล่าวะ ถึงได้ดึงเข้าโหมดดราม่าได้ทันทีแบบนี้... หรือว่ามีใครแม่งทำร้ายจิตใจขนุนเพราะรู้ว่าขนุนแม่งชอบผู้ชาย!?! ...อย่าให้รู้นะว่าไอ้คนนั้นแม่งอยู่ที่ไหน ผมจะตามไปเอาเรื่องแม่งให้ไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป โทษฐานทำให้เมียผมต้องเจ็บปวด!!

“บ้าหรอ!! นี่มันเป็นพล็อตเรื่องนิยายของขนุนเองน่ะ ที่เล่าได้เป็นฉากๆเนี่ยะ เพราะว่าเขียนแล้วคนอ่านอิ๊นอินน่ะ... ขนุนเก่งใช่ไม๊ล่า? ฮิ ฮิ” คนพูดทำหน้าตาภูมิใจกับตัวเองจนออกนอกหน้า

ผมถึงกับต้องยิ้มอย่างอ่อนใจส่งไปให้คนเมา “ฮะ ขนุนเก่งมากเลยฮะ...

.

...เอาล่ะ ไหนๆขนุนก็ถามผมมาแล้ว งั้นผมถามขนุนมั่งดีกว่า........บทรักของขนุนเนี่ยะ ขนุนจะเป็นฝ่ายรุก หรือฝ่ายรับฮะ?” มันต้องลองดึงเข้าเรื่องสำคัญกันดูเสียหน่อย... ผมน่ะรู้ดีว่าขนุนแม่งมองตัวเองอย่างไร แต่ในช่วงแรกๆ...การเจรจาตะล่อมให้ขนุนลองเปลี่ยนความคิดเรื่องบทบาทบนเตียง ก่อนการใข้กำลังยึดอำนาจฝ่ายรุก...น่าจะเป็นการทำความตกลงอย่างละมุนละม่อม และเมตตาอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย

“รุกสิ...ขนุนต้องรุกเท่านั้น!!!” โหหหหห อะไรจะตอบไวปานสายฟ้าฟาดได้ขนาดนั้น ผมไม่มีคะแนนจิตพิสัยเพิ่มให้สำหรับการตอบเร็วหรอกนะฮะ....

...แต่ก่อนตอบ ช่วยดูหนังหน้าตัวเองเสียหน่อย...แล้วลองตอบใหม่ไม่ดีกว่าหรอกเหรอฮะขนุน ยิ่งโดยเฉพาะในเวลานี้ ที่ปอยผมเผ้าตกลงมาประหน้า ระต้นคอเพื่อช่วยตัดกับสีผิวที่ขาว ให้ยิ่งดูขาวไปกันใหญ่ หน้าตาที่เมื่อมองไปนานๆ ก็พาลให้คิดไปถึงหน้าตาระหว่างเวลาโดนกระตุ้นจุดกระสัน แถมเสียงเล็กๆเหมือนการ์ตูนที่เริ่มอ้อแอ้นี่อีกล่ะ...

...ไม่ต้องให้หมอดูที่ไหนมาฟันธงหรือคอนเฟิร์มให้เสียเวลา ผมเองยังบอกได้เลยว่า โหงวเฮ้งอย่างขนุนน่ะ....เกิดมาเพื่อเป็นฝ่ายรับ......และรับได้แค่ผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ฟันเฟิร์ม!!!

“ไม่เคยคิดอยากจะเป็นฝ่ายรับเลยเหรอฮะ?

.

.

...คือน็อตมองในฐานะคนนอก เท่าที่เห็นผ่านตามา น็อตเข้าใจว่ามันน่าจะมีอะไรดีอยู่พอสมควรนะฮะ ไม่อย่างนั้นเค้าจะเป็นกันเยอะแยะเต็มไปหมดอย่างนี้เหรอ...ใช่ไม๊ฮะ?”

จริงๆผมแม่งก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางห่าเหวอะไรเกี่ยวกับวงการโลกสีม่วงสักเท่าไรหรอกนะฮะ แต่เท่าที่ไปเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ หรือไปตามที่ต่างๆ...ผมว่าผมเจอผู้ชายที่เลเว่ลความสะดิ้งเกินหน้าเพศแม่บางคนเยอะขึ้นมาก จนผมเริ่มไม่แน่ใจว่า...ประชากรในกลุ่มนี้เติบโตด้วยการแบ่งเซลล์แบบทวีคูณหรืออย่างไร

“อืออออ ไม่รู้อ่ะ ไม่เคยคิด...อีกอย่าง ขนุนก็กลัวเจ็บด้วยอ่ะ เพราะอ่านในเว็บ เค้าบอกว่าครั้งแรกน่ะ คนที่เป็นฝ่ายรับจะเจ็บมากกกกก แบบว่าเดินไม่ได้ เข้าห้องน้ำแล้วถ่ายเจ็บไปอีกหลายวัน แถมเค้าบอกว่าไม่เห็นสนุกอย่างที่คิดเลยน่ะ...

.

...ขนุนเลยคิดว่า เป็นรุกน่าจะดีกว่า แล้วส่วนใหญ่ คนที่ขนุนชอบ...เค้าก็แบบ ตัวเล็กน่ารักไง...

.

.

...น็อตลองนึกภาพตามดูสิ ว่าถ้าเราถูกคนตัวเล็กกว่ากดเอาน่ะ มันไม่แปลกๆเหรอ?...

...แล้วเวลาเสร็จกิจแล้วอ่ะ ใครจะนอนกอดใคร? คนตัวใหญ่ถูกคนตัวเล็กนอนกอดน่ะเหรอ?... มันไม่ได้ฟีลลิ่งหรือเปล่าล่ะน็อต?” ผมน่ะเห็นด้วยทุกประการเลยฮะขนุน และถ้าขนุนยึดมั่นกับหลักการนี้...ระหว่างเรา ขนุนก็ต้องกลายเป็นฝ่ายรับนะฮะ เพราะว่าขนุนน่ะ ตัวเล็ก...น่ารักน่ากอดยังไงล่ะฮะ หึ หึ หึ

“เออ เรื่องนั้นน็อตเห็นด้วย ว่าถ้าเราถูกคนตัวเล็กกว่ากอดเนี่ยะ มันชวนให้เสียศักดิ์ศรีความเป็นผู้นำของเรามาก...

.

.

...แต่น็อตว่าครั้งแรกไม่น่าจะเจ็บหรอกฮะ เพราะมันน่าจะมีวิธีที่ทำให้เจ็บน้อยที่สุด ไม่ก็...คนที่ทำให้ฝ่ายรับเจ็บ แม่งต้องไม่เก่งแน่ๆอ่ะ เชื่อน็อตเหอะ”

...เชื่อมือเถอะ รับรองว่าน็อตจะหาเวลาศึกษาหาความรู้มาให้เต็มเปี่ยม...

...ก่อนที่เราสองคนจะมีอะไรกัน เพื่อให้ครั้งแรกของขนุนเจ็บน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เลยฮะ...

...เพราะรักนะเนี่ยะ... ไม่อย่างนั้น ถ้าต้องอดใจรอไม่ทำเรื่องอย่างว่านานๆ...น็อตจะไม่ทน!!!

“ฮ่าๆๆๆ ไม่คุยแล้ว ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว....ดื่มดีกว่า!!”

เฮ๊ย...นี่เฉไฉได้กระทั่งเวลาเมาเลยเหรอ? เอากับขนุนสิวะ...สกิลแบบนี้ เราๆท่านๆคงไม่อาจเรียกการดริฟท์เปลี่ยนเรื่องอันร้ายกาจของคนหน้าแว่นว่าเป็นระดับปุถุชนคนธรรมดาได้อีกต่อไปแล้ว... อย่างพี่เค้า เราต้องยกให้เป็นเทพเท่านั้น!!!  เพราะเมื่อไรก็ตามที่มีการเปิดประเด็นถึงเรื่องที่ขัดแย้งกับความคิดของตัวเองแล้ว งานเฉไฉบ่ายเบี่ยงเป็นต้องมา... หัวแข็งจริงๆเลยนะขนุน...ยิ่งดื้อ ยิ่งน่าเอาชนะว่ะ หึ หึ

.

.

.

“...มา!! น็อตเอามือมา................นี่ เอาน้ำลายทาก่อน แล้วค่อยโรยเกลือลงไป...” ขนุนสำเร็จโทษเลียมือผมแล้วสาดเกลือทับลงไปอีกแล้วฮะ แต่การเลียคราวนี้...เจ้าตัวจ้องตาท้าทายผมด้วย  แหม่...ไอ้ผมรึก็อยากจะเปลี่ยนที่ทาเกลือแกล้มเหล้าขึ้นมาเสียให้ไว เพราะอยากจะเห็นเหลือเกินว่า หน้าโมเอ้รั้นๆแบบนี้...เวลาเลียที่อื่นๆบนตัวผมแม่งจะเร้าอารมณ์ได้มากขนาดไหน........แสรดดดดด คิดแล้วขึ้น!!!

.

.

.

.........เอามะนาวมาใกล้ๆมือซีกนึง แล้วก็เหล้า..........น็อตตตตตต ขอเหล้าด้วยคับพ้ม!!!........................(อึก อึก – เสียงขนุนกลืนเหล้าลงคอ)...” พอผมเห็นว่าน้ำใสๆในแก้วช็อตกำลังไหลลงคอของขนุนจนใกล้จะหมด ผมก็ค่อยๆหดมือที่โรยเกลือเอาไว้แล้วเข้าหาลำตัวอย่างช้าๆ โดยไม่ทำให้คนเมาผิดสังเกตเพื่อจะหาจังหวะลวนลามตอนที่เราอยู่ใกล้ๆกันให้หายอยาก 

เมื่อขนุนคว่ำแก้วลงบนโต๊ะ ก็รีบโน้มตัวตามมือข้างนั้นของผมเพื่อหวังจะปิดช็อตด้วยเกลือและมะนาวที่เตรียมเอาไว้ แต่เขาหารู้ไม่ว่า...องศาที่ขนุนเผลอเอนตามมือผมมานั้น มันทำให้เราทั้งคู่เอนลงใกล้กับพื้นดินเกินกว่าที่ขาเก้าอี้เพียงสองข้างของเราจะทรงตัวเอาไว้ได้อีกต่อไป

 “....ฮ๊า.........หย่อยยยยย.....อ๊า!!!!!!!!”  ยังไมทันขาดคำ ร่างของขนุนก็ไหลลงมากองทับบนตัวผม ก่อนที่เราทั้งคู่จะหงายหลังลงไปนอนกองรวมกันอยู่บนพื้น พร้อมส่งเสียงดังเรียกความสนใจจากคนอื่นๆได้เป็นอย่างดี

-----------------------------------------------------((โครม!!)) ------------------------------------------------------

ขนุนล้มลงมานอนอยู่เหนือตัวผม เจ้าตัวไม่ได้มีสีหน้าตกอกตกใจอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น ตรงข้าม...ขนุนก้มหน้าซบลงบนหน้าอกของผมเพื่อกลั้นหัวเราะจนตัวไหว เมื่อตัวเองไหลตกเก้าอี้ลงมาเพราะโน้มตัวเข้ามาหาผมมากเกินไปเมื่อสักครู่  ถึงอย่างนั้น...กลับไม่มีวี่แววว่าเจ้าตัวจะลุกขึ้นออกไปจากตัวผมง่ายๆ  ผมมีเวลาเพลิดเพลินกับสีหน้าน่ารักๆของขนุนแค่เพียงไม่นาน เพราะผมเริ่มรู้สึกว่าเสียงคุยรอบๆตัวก่อนหน้านี้ถูกแทนที่ด้วยความเงียบไปเสียแล้ว

อารามตกใจ...ผมรีบเงยหน้าขึ้นมอง แล้วผมก็เห็นว่าพี่ๆคนอื่นๆกำลังจ้องมองมาที่ผมกับขนุนอย่างงงๆ บางคนนี่รีบขยับเข้ามาเพื่อช่วยเราสองคนให้ลุกยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง ผมแม่งก็รีบโบกไม้โบกมือห้ามปรามไม่ให้ใครต้องลำบากเข้ามาช่วยหิ้วปีกขนุนและผม...

...ตัวเบาๆ ร่างบางๆเท่านี้  ต่อให้นอนทับตัวผมเอาไว้ทั้งคืน ผมก็ยังว่าตัวเองทนไหวชัวร์ๆ...

...ที่สำคัญ...ผมไม่มีทางยอมให้ใครหน้าไหน มาแตะตัวขนุนที่อ่อนยวบนุ่มนิ่มน่ากอดอย่างในเวลานี้แน่ๆ  เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม ผมจึงรีบประคองร่างผอมๆบนลำตัวให้ค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ จนในที่สุดผมก็ยืนขึ้นได้อีกครั้ง   แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นในเวลานี้...ชักจะไม่ใช่เรื่องที่เรากินเหล้าเมาจนล้มแล้วขายหน้าคนทั้งหมดอีกต่อไป แม่งดันเป็นอย่างอื่น ที่เข้ามาจู่โจมผมโดยไม่ทันตั้งตัว

ทันทีที่ผมเอาขนุนแขวนเอาไว้ที่ไหล่ของตัวเองได้ในแนวดิ่ง คนตัวหอมก็เอาหน้านิ่มๆถูไถตามซอกคอของผมราวกับหิวกระหาย  เท่านั้นยังไม่พอ...เจ้าตัวยังปล่อยให้มือทั้งสองข้างล้วงเข้ามาในเสื้อของผมแล้วลูบไล้ไปทั่ว จนขนทั้งตัวผมลุกเกรียวอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ผมรีบรวบมือทั้งสองข้างที่อยู่ใต้เสื้อเอาไว้ แล้วบอกลาทุกคนเพื่อเก็บเอาขนุนกลับไปเริงร่ากับร่างกายผมต่อที่ห้องแบบสองต่อสอง เพราะผมเองชักจะเริ่มทนไม่ไหวกับสัมผัสที่ปลุกเร้าความเป็นชายของผมที่โดนกระทำอย่างต่อเนื่องด้วยมือของโมเอ้คุงอยู่ในตอนนี้

เมื่อเดินพ้นออกมาจากรั้วหน้าบ้าน X1 ได้ ขนุนก็ร้องออกมาทันที “....ตัวเองจับมือเค้าไว้ทำไม... เค้าอยากลูบอีกอ่า ลูบอีกด้ายยยยยป่ะ” ทีนี้มือทั้งสองข้างที่ผมกุมอยู่ก็เริ่มจะไต่เบาๆไปตามเนื้อตัวส่วนต่างๆในร่มผ้าเหนือเข็มขัดของผมอย่างซุกซน แต่นั่นก็ไม่ได้แย่เท่าเสียงตะโกนโหวกเหวกที่เจ้าตัวเผลอทำระหว่างที่เล่นสนุกอยู่กับตัวผม “คืนนี้หะหนุกดีเน้ออออออออ เย่ เย่”

“ชู่ววววว์!!!......ขนุนฮะ เบาๆสิฮะ ตอนนี้มันดึกแล้ว เดี๋ยวข้างบ้านเค้าจะว่าเอาได้นะฮะ” ผมไม่ได้อยากจะห้ามอะไรนักหนาหรอกฮะ ทั้งมือ...ทั้งเสียง แต่ผมแค่ไม่อยากให้มีใครมาขัดขวางความสุขของผมที่แม่งไหลบ่าล้นทะลักออกมาแทบจะท่วมหัวท่วมหูผมจนเกือบจะหายใจหายคอไม่ออก เพราะคนที่ซบซอกคอผมอยู่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการทำความรู้จักกับอนาโตมีอันน่าหลงใหลของผมอย่างตั้งอกตั้งใจ

หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ผมพูด คนฟังก็หยุดมือทั้งสองข้าง แล้วกระซิบออกมาเบาๆข้างๆหูผม ทำเอาผมชักจะเสียว “ฮ๊า....หรอ เค้าทำเสียงดังเหรอ?” ผมพยักหน้าให้ขนุนแทนการยืนยันคำตอบ อีกฝ่ายก็ได้แต่ทำหน้าเศร้า..

...แต่แล้ว แม่งก็ตะโกนใส่หูผมจนหูผมโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ทันตั้งตัว “เค้าขอโทษน้าคุณเพื่อนบ้านนนนนนนน!!!!  แอ้วอ๊อตอาอิดอากเอ๊าไอ๊อำไออ่า อ่อยยยยยยย!!!! (แล้วน็อตมาปิดปากเค้าไว้ทำไมอ่ะ ปล่อยยย)” ผมเอามือปิดปากขนุนเอาไว้แทบไม่ทัน เพราะไม่คิดว่าโมเอ้คุงแม่งจะห่ามขนาดตะโกนเรียกให้เพื่อนบ้านออกมาเป็นสักชีพยานนั่งดูหนังสดซีนเมื่อครู่ระหว่างเราสองคนอย่างนี้

“มานี่เลย!! เมาแล้วทำตัวแบบนี้ใช่ไม๊? เดี๋ยวน็อตพากลับทำเสียงดังในห้องเราแล้วกันนะฮะ!!!” ผมรีบช้อนหลังและขาของอีกคนขึ้นแล้วอุ้มร่างเหลวๆนั่นกลับเข้าบ้านไปทันที

ส่วนคนที่โดนอุ้มก็กำลังหัวเราะกิ๊วก๊าวอย่างสนุกสนานที่อยู่ดีๆก็ได้ลอยตัวคว้างอยู่ในอากาศ “ ง๊าวววววววว เค้าช๊อบชอบให้อุ้มอุ้มล่ะ หะหนุกดี หะหนุกดี!!!”

...นี่เรารู้ตัวบ้างไม๊? ว่าเราน่ะเป็นคนแรกที่ถูกน็อตอุ้มเลยนะ...

...ผู้หญิงน่ารักกุ๊กกิ๊กก็ไม่ใช่ แถมยังห่างไกลจากอิมเมจนั้นมาตั้งเยอะ...

.

.

...แต่ผมแม่งโคตรมีความสุข กับทุกอย่างที่เกิดขึ้น จนไม่กล้าจะยอมรับออกมาตรงๆเลยว่ะ หึ หึ...

พอถึงที่หมายที่ตั้งใจเอาไว้...ผมก็รีบวางร่างขยุกขยิกไปมาของขนุนลงบนเตียงอย่างเบามือ แต่อีกฝายกลับรู้สึกตัวจนร้องด้วยเสียงไม่พอใจออกมาว่า “อ้าวว!! ถึงแล้วเหรอ  เค้านึกว่าจะได้เล่นอุ้มอุ้มนานกว่านี้ซ้าอีก....เค้าช๊อบชอบอ่ะ หะหนุกดี”

“ถึงแล้วฮะ นี่คือห้องนอนของเราสองคนคืนนี้ น็อตว่าขนุนไปอาบน้ำก่อนดีไม๊ฮะ จะได้นอนสบายๆ” ผมตอบขนุนโดยพยายามกลั้นยิ้มเอ็นดูให้กับท่าทางเหมือนเด็กๆของเขา เมาแล้วทำตัวเป็นลูกหมีโคอาล่า เที่ยวไล่ป่ายไล่ปีนตามตัวคนอื่น  เท่านั้นยังไม่พอ...หน้าตา ท่าทางตอนเมาแม่งยังโคตรยั่วกิเลสผมดีจริงๆ และที่สุดของที่สุด...ขนุนยังพูดจาน่ารักแบบที่คุยกับพี่ๆน้องๆอีก... แม่งยิ่งดูยิ่งน่ากดน่ากอดว่ะ

“ม่ายอาววววอ่ะ เค้ายังอยากกินเหล้าอยู่เลยยยยย ไหนบอกว่าคืนนี้จะเมาให้เละปายยยเลยงายยย”

“คืนนี้พอเถอะฮะ...ขนุนน่ะเมามากจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะฮะ” ผมที่หันไปเตรียมผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนให้คนเมา ก็ต้องรีบหมุนตัวกลับไปดูขนุนที่เตียงทันที เพราะอยู่ๆเสียงง๊องแง๊งแง๊วๆเมื่อกี๊ที่เพิ่งเถียงผมอยู่ฉอดๆดันเงียบไปเสียดื้อๆ เหมือนใครเดินไปเตะปลั๊กจนสายไฟต่อเข้าลำโพงหลุด

ตอนนี้ร่างกึ่งเปลือยอกแดงแจ๋ที่ท่อนล่างค้างอยู่ในท่านั่งขัดสมาธิได้คว่ำหน้าลงโดยพับเอาลำตัวส่วนบนแตะลงบนฟูกปล่อยให้ทั้งใบหน้ากลายเป็นจุดสัมผัส ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนนอนทั้งที่ยังนั่งอยู่ได้ แถมยังไม่กระดุกกระดิกอีกตะหาก... จะไขลานต่ออีกสักหน่อยพอให้ทันจัดท่านอนสบายๆก่อนจะหลับยาวรึ...ก็ไม่มี แล้วไงล่ะ...เลยต้องมานอนท่าฤาษีดัดตนแปลกๆอยู่แบบนี้เอง เฮ้อ...ขนุนแม่งเทพกระทั่งท่านอนเลยเว้ย...

...นี่ถ้าแปลกมากกว่านี้อีกนิด ผมควรต้องเริ่มคิดให้ดีแล้วล่ะฮะ ว่าผมตัดสินใจเลือกถูกคนหรือเปล่า หึ หึ

.

.

.

.

.

ตอนที่ผมเดินเข้าไปหาเพื่อจะจัดท่าให้คนเมานอนได้สบายตัวกว่านี้ อยู่ๆขนุนก็เด้งตัวส่วนบนกลับขึ้นมาตั้งฉากกับพื้นโดยไม่บอกไม่กล่าว เขามองจ้องมาทางที่ผมยืนอยู่แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “คุณกานต์..... ทำไมคุณกานต์ถึงได้ไปชอบคนอื่นได้ล่ะค๊าบบบ เค้าไม่ดีตรงหนายยย....ทำไมไม่ชอบเค้า ทามมายยย?”

“อ่าว เฮ๊ย...นี่เข้าโหมดรำพึงรำพันแล้วเหรอวะเนี่ยะ เปลี่ยนฉากนี่ไม่คิดบอกกล่าวเพื่อนก่อนเลยนะเฮ่ยขนุน!!....เอ้า  เอ้า แล้วนี่จะนอน หรือจะทำอะไรกันล่ะนั่น?” ขนุนยืดตัวขึ้นจากเตียง แล้วเอนตัวลงเพื่อเอาใบหน้าไถไปกับฟูกโดยที่สองขาคุกเข่าปล่อยให้ก้นลอยโด่ง

“ทำไมคุณกานต์ถึงม่ายชอบเค้า.............ทามมายยยยยยยยยยยยยย?”...แล้วนี่จะตะโกนเพื่อ?????????

ฮ่วย!!! พูดก็ไม่รู้เรื่อง แถมยังดื้ออีก นี่ถ้าไม่ตอบ จะไม่ยอมไปทำอย่างอื่นใช่ไหมห๊ะขนุน????....” ผมถึงกับต้องเอาสองมือขึ้นมาเกาหัว...ใจจริงนี่อยากจะทึ้งผมออกมาสักสองสามช่อ ให้สมกับความเกรียนไม่รู้จักเวล่ำเวลาของโมเอ้คุง

...โอเค ถ้ายอมเล่นด้วยตานี้ พอถึงตาน็อต ขนุนต้องเล่นทุกอย่างที่น็อตต้องการนะ หึ หึ หึ...

ผมเลยตอบสิ่งที่ขนุนถามออกไปเมื่อเห็นว่าคนเมากำลังจ้องเพื่อรอคำตอบ “น็อตก็ไม่รู้เหมือนกันฮะ ว่ามันเป็นเพราะอะไร แต่น็อตรู้อย่างเดียวว่า... ถ้าพี่กานต์เค้าไม่เห็นค่าความรักของขนุน มันคงถึงเวลาแล้วล่ะฮะ ที่ขนุนควรจะตัดใจ และถอยออกมาเพื่อหันกลับมาให้ความรักกับตัวเองเสียที”

“แต่คุณกานต์ค๊าบ.......ขนุนยังมีอะไรที่ไม่ได้อยากทำร่วมกับคุณกานต์เยอะแยะเลยนะค๊าบบ แล้วต่อจากนี้...หลังจากที่ไม่มีคุณกานต์แล้ว ขนุนจะไปทำอะไรแบบนั้นกับใครได้ล่ะค๊าบ?” อ่าว...นี่เมาจนนึกว่ากำลังคุยกับพี่กานต์อยู่เลยเหรอวะเนี่ยะ... ชักจะเรื้อนขึ้นเรื่อยๆแล้วเว้ยเฮ้ย!!

“แล้วไอ้อะไรที่ว่านั่น...มันคืออะไรบ้างหรือฮะ? ไหนลองบอกมาซิ”

“ขนุนยังไม่ได้จับมือ โอบไหล่ โอบเอว หอม จูบ ลูบ กอด และโอโบ๊ะจามาะ...และก็อะไรๆอีกตั้งมากมายที่ต้องทำกับคุณกานต์คนเดียวน่ะค๊าบบบ...

.

.

.

...ถ้าต่อจากนี้ไป ขนุนไม่เหลือคุณกานต์เอาไว้เป็นแรงบันดาลใจให้ฝันใฝ่และใช้เป็นเป้าหมายแล้ว ชีวิตของขนุนก็คงหมดสิ้นแล้วทุกอย่างอ่ะค๊าบบบบบ แล้วขนุนจะไปเรียนรู้เรื่องโอโบ๊ะจามะจากใครกันล่ะค๊าบบบบบ...

.

.

...หมดกัน!!! ความรักก็ไม่มี งานก็ต้องปิ๋วแน่ๆ  งื๊ออออออออออออออออออออ” ...โธ่ ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็ห่วงเรื่องงานนี่เอง

ไหนๆก็ไหนแล้ว...เปิดการเจรจารอบที่สองแม่งเสียเลย เพื่อเป็นการปูทางให้กับวาระแห่งชาติที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป “ซะที่ไหนกันล่ะฮะ ใครบอกกันว่าอกหักแล้วเราจะหมดสิ้นทุกอย่าง...ขนุนก็แค่ไปทำอะไรพวกนี้กับคนอื่นแทนไงฮะ ไม่เห็นจะยากอะไรเลย”

“น่านนนนนนแหละที่ยากมากกกกกกก ก็ใครล่ะจะอยากมาทำอะไรพวกนี้กับเค้า...

.

.

...ก็เค้าน่ะเป็นคนไม่น่าฉนใจเอามากๆแบบนี้น่ะฉิ คุณกานต์เข้าใจเค้าใช่ไม๊ค๊าบบบ?” คนพูดเอามือชี้เข้าที่หน้าอกเหมือนอยากจะย้ำให้รู้ถึงปมของตัวเอง

โอเคๆ พล่ามมานานจนปากจะเปื่อยแล้ว เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่ได้นอนกันพอดี... เอาอย่างนี้แล้วกัน คืนนี้ผมจะยอมเล่นเป็นพี่กานต์ให้ก็ได้ เรื่องแม่งจะได้จบๆ “คุณขนุน...นี่กานต์เองนะฮะ กานต์อยากให้คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะใช้ด้วยกัน เพราะฉะนั้น...กานต์อนุญาตให้คุณขนุนทำอะไรพวกนั้นที่คุณว่ามากับกานต์ได้ตลอดทั้งคืนลยดีไม๊ฮะ...

.

.

...เราสองคนจะได้จากกันด้วยดี ไม่มีเรื่องติดค้างใจ...

...แล้วพอถึงวันพรุ่งนี้ เราสองคนจะได้เริ่มต้นใหม่กับคนที่เรารัก เพื่อสร้างชีวิตใหม่และหาเป้าหมายใหม่ๆกันซะที”

คนฟังตบมือเปาะแปะชอบใจ แล้วพูดรับคำผม “คุณกานต์ค๊าบบบ ขนุนดีใจจังเลยค๊าบบ...

.

.

...ถ้าอย่างนั้น ขนุนขอเลยนะค๊าบบบบบ...” คนเมายันตัวลุกขึ้นแล้วชะโงกหน้าเข้ามาหาผมที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง ร่างอ้อนแอ้นพิงเข้ากับลำตัวท่อนบนของผม ขนุนเอามือทั้งสองมาบีบแก้มผมจนยู่เข้าหากัน ก่อนจะประกบปากลงมาหาปากผมที่ขยับหนีไปไหนไม่ได้  “...........อืมมมมมมมมมมมม....................งืมมมมมมม..................แจ๊บ........แจ๊บ..................จ๊วบ.................จ๊วบบบบบบบบ.................// เฮ่ยยยยยยยยย!!!!!!!  อุ๊บบบบบบบบ!!!!!.....................................................................................

ริมฝีปากเล็กๆสีแดงๆที่ผมเอาแต่คอยแอบมองมานาน...นุ่มและหอมกลิ่นพีชจางๆ ประกบลงบนปากของผมแบบพอดิบพอดี ความรู้สึกแรกที่ผมรับรู้จากการสัมผัสคือ ความเสียวแปล๊บๆไปทั่วทั้งตัวเหมือนถูกกระแสไฟช็อตอ่อนๆ แบบที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อนตอนที่จูบกับคนอื่น

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบโต้การรุกรานจากอีกฝ่าย ขนุนก็เปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่ในการจูบ.......

.

.

.

......เป็นการไถหว่าน ดำนา ปักกล้าลงบนหน้าผม!!!

สัมผัสถัดมาต่างจากประสบการณ์ครั้งแรกโดยไม่เหลือเค้าเดิม เพราะแม่งไม่ได้ทำให้ผมฝันหวานและเกิดอาการดึ๋งดั๋งตั้งเด่อย่างที่ควรจะเป็น แต่กลับให้ความรู้สึกคล้ายๆว่าหน้าผมกลายเป็นผนังบ่อน้ำ  และอีกฝ่ายเลยแปลงร่างกลายเป็นปลาซักเกอร์ไล่ไถบดดูดเลียตะไคร่ไปทั่วทุกตารางมิลลิเมตรจนเยิ้มแหยะไปหมดทั้งหน้า

...และที่เทพหนักไปกว่านั้น...คือปลาซักเกอร์แม่งดูดผมไม่ยอมปล่อยง่ายๆสมชื่อจริงๆ จนผมต้องเอามือทั้งสองข้างของตัวเองมาไล่แกะมือนิ่มๆของอีกฝ่ายออกจากใบหน้า แล้วจึงสะบัดตัวเองให้หลุดออกจากการทำกสิกรรมอย่างเมามันของขนุน  และจังหวะที่ผมแกะตัวเองออกมาจากอีกคนได้...ร่างเพรียวบางนั่นก็หงายเงิบทิ้งลงบนที่นอนเหมือนถ่านหมด

 “..........................................................แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก.....ขนุน!! ขนุน!! ขนุนฮะ!!!!!!....

...เอ๊า ยังไม่ทันถึงตอนที่สนุกที่สุด ก็ดันชิงหลับไปซะแล้ว เฮ้ออออออ....ขนุนนะขนุน ไอ้อ่อนเอ๊ยยยย!! หึ หึ...

.

...แล้วเมื่อกี๊มันอะไรวะ? จูบเหรอ?....จูบประเทศไหนวะที่แม่งจะทำให้เปียกไปทั้งหน้าได้อย่างนี้กัน!?!...

...ไอ้ที่เลียวนไปทั่วอย่างที่ทำเมื่อกี้ กำลังฝันว่ากินไอติมโคนอยู่รึไง ถึงได้เลียหน้าน็อตซะรัวเหมือนกลัวไอติมละลายยังไงยังงั้น.... นี่คงจะไม่เคยจูบกับใครที่ไหนเลยสินะเนี่ยะ...

.

.

...เฮ้อ ไม่ไหวนะ อย่างนี้ต้องสอนกันใหม่หมดเลยล่ะมั้งเนี่ยะ...

...มีแฟนซิงไม่รู้ประสีประสานี่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ หึ หึ หึ”

ผมอุ้มช้อนร่างที่เมาหลับไม่รู้เรื่องเข้าไปนั่งพิงอยู่บนโถส้วมระหว่างรองน้ำอุ่นใส่อ่าง แล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของคนเมาออกทีละชิ้น จนสุดท้าย...ร่างผอมเพรียวที่ผมเคยเห็นจากหน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นประจำทุกเช้าเย็น ก็ได้มาโชว์ความขาวเนียนราวกับไข่ปอกและไร้ซึ่งสิ่งใดๆปกปิดอยู่ตรงหน้าผมนี่แล้ว

ผมจ้องมองร่างผอมๆตรงหน้าอย่างไม่คิดกระพริบตาด้วยความหลงใหลอยู่นาน แม้ร่างกายที่ผมเห็นจะไม่มีส่วนโค้งส่วนเว้าหรือเนินนูนนุ่มนิ่มอย่างที่ผมเห็นเจนตามาตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา แต่โครงร่างของผู้ชายตัวบางๆที่พอมีกล้ามเนื้อน้อยๆนี่ก็น่ามองไปอีกแบบ ไหนจะผิวขาวผ่องเป็นยองใยกับขาเรียวๆคู่นี้ที่ดึงดูดสายตาผมได้ทุกเวลาอีกล่ะ...

ผมต้องหยุดการสำรวจร่างกายอันน่าพิศวาสของขนุนทันทีเมื่อได้ยินเขาจามออกมาเบาๆ ผมก็ค่อยๆอุ้มคนผิวเนียนไปที่อ่างน้ำอุ่นด้วยความนุ่มนวล

“ไม่ต้องรอแช่น้ำอุ่นแม่งแล้ว...อาบน้ำก่อนเลยแล้วกัน ขืนรอน้ำนานอีกนิดเดียว...เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี”

ผมนั่งบนขอบอ่างคร่อมร่างกายท่อนบนของขนุนเอาไว้ ขาสองข้างล็อคเข้ากับสีข้างของอีกฝ่ายเพื่อกันไม่ให้ตัวเหลวๆไหลไปไหลมา ก่อนเปิดน้ำเบาๆเพื่อสระผมให้คนเมาที่นอนกอดขาข้างหนึ่งของผมเอาไว้แน่น

“ฮื่ออออออ / ขนุนฮะ อยู่นิ่งๆสิฮะ เดี๋ยวคืนนี้ก็ได้นอนในห้องน้ำกันทั้งสองคนหรอก” ผมพูดพลางก็เอานิ้วมือสางและนวดเส้นผมหยักศกสีดำปลายทองกะร่องกะแร่งที่นิ่มอย่างไม่น่าเชื่อไปจนทั่วระหว่างล้างผมให้สะอาด ทุกครั้งที่ผมลงน้ำหนักนวดไปตามส่วนต่างๆ อีกคนก็หลับตาพริ้มแล้วส่งเสียงครางยาวๆออกมาอย่างพอใจ...

...พอได้ยินเสียงอะไรแบบนี้ทำเอาผมแทบจะทนไม่ไหว  ใจนี่อยากจะทำให้ขนุนครางเพราะอย่างอื่นของผมที่ไม่ใช่มือเหลือเกินว่ะ แต่เห็นกับอาการเมาแหกโค้งและความเศร้าเพราะอกหักหรอกนะ  ผมถึงยังไม่คิดหักหาญน้ำใจทำอะไรอย่างที่อยาก...

...อีกอย่าง ผมแม่งก็ไม่ชอบบังคับใครให้ทำเรื่องแบบนี้ด้วยเสียหน่อย... แม่งเสียเชิงชายและชื่อเสียงว่ะ... 

...ใครแม่งจะปากหมาหาว่าผมแม่งคร่ำครึดึกดำบรรพ์ผมก็ไม่แคร์หรอกว่ะ เพราะผมถือคติว่า ถ้าผมจะนอนกับใคร...แม่งต้องแฮปปี้และยินยอมพร้อมใจด้วยกันทั้งคู่เท่านั้น... ถ้าจะแค่เอากันมันๆเพราะเงี่ยนเพียงชั่ววูบชั่วยาม แม่งไม่คุ้มกับดราม่าหลังรู้สึกตัวกันทั้งคู่หรอกว่ะ ดีไม่ดี...เกิดโลกแม่งกลม ทำให้ต้องมาเจอกันอีกที จะพลอยเข้าหน้ากันไม่ติดไปเปล่าๆ

“เอาล่ะ....สระผมเสร็จแล้ว ทีนี้ก็อาบน้ำล่ะนะฮะ....คนเมาต้องทำตัวดีๆ เชื่อฟังน็อตนะฮะ เดี๋ยวน็อตจะให้รางวัลนะฮะ”

ผมพยุงร่างอ้อนแอ้นเหลวเป็นขี้ผึ้งลนไฟให้ยืนขึ้น แล้วพาดตัวเขาเอาไว้กับตัวผม ไม่ก็ฝาผนังในบางท่า  ก่อนจะค่อยๆอาบน้ำให้อย่างช้าๆ เมื่อทำความสะอาดทั้งตัวขาวๆเนียนๆเสร็จเรียบร้อย ผมจึงเอี้ยวตัวหันหลังไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่เตรียมเอาไว้เพื่อจะมาซับน้ำให้ตัวหอมๆสะอาดๆของขนุนแห้ง

“อาบน้ำเสร็จแล้ว....ทีนี้เรามาเช็ดตัวกันนะฮะคนดี ไหน....คนเก่งยื่นแขนมาซิฮ............../ อุ๊บบบบบบบ......โอ้กกกกกกกกก...........”    อืมมมมมม....กูนี่ก็จังหวะดีเกิ๊น หันกลับมาจะเช็ดตัวให้แม่งก็พรมน้ำมนตร์ใส่เสียแล้วไหมล่ะ ยังดีนะ...ที่ไม่อ๊วกตอนอยู่ในห้อง ไม่งั้นคืนนี้ไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่ๆ

ผมเห็นท่าทางสงบของอีกคน ที่ขัดแย้งกับอาการไม่มีอะไรจะเสียของตัวเอง ผมเลยกล้าท้าทายขนุนซึ่งๆหน้า เพราะไม่คิดว่าจะมีก็อกสอง...แต่ผมไม่รู้ว่า การท้าทายก็ไม่ต่างอะไรกับการลูบหลังอย่างตั้งใจให้อีกฝ่ายปลดปล่อย   “มา!!! ปล่อยมาให้เต็มที่เลยฮะขนุน จะได้หมดเรื่องหมดราวไปซะที   ไหนๆก็เปียกทั้งตัวอยู่แล้ว.........กูไม่กลัวหรอกเว่ยยยยย  มาเล๊ยยยยยย!! / ฮึก ฮึก........ฮึ.......โฮ๊วววววว.........../เหี้ย!!!  หันไปทางอื่นซี่ขนูนนนนนนนนน!!!!!”

...หมดกัน เสื้อตัวเก่งของผม... ต้องซักกี่น้ำวะ กว่าจะหอมเหมือนเดิม...

...แล้วคืนนี้ เมื่อไรจะได้นอนวะ เฮ้ออออออออ

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐