«♥» บน บานฯ สาน รัก «♥» Happy Valentine's || 14.02.2016

ฮั่นแน่! เราแอบมาจนได้ค่ะ

ตอนนี้เราเขียนสั้นหน่อยนะคะ... เวลามีน้อย (กลัวตอนหลักจะไม่ทัน ไม่ใช่อะไร)

ขอส่งความสุขตามเทศกาลให้คนอ่านทุก ๆ ท่านได้อิ่มใจกับเหล่าเด็กชายโดยทั่วหน้าค่ะ

สิ่งที่เราอยากจะบอกผ่านเรื่องราวตอนพิเศษตอนนี้ก็คือ การแสดงออกทางความรักในวันพิเศษวันนี้

ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นความรักฉันท์แฟนอย่างเดียวก็ได้เนอะ

รักชอบประการใด... ฝากข้อความแทนใจเอาไว้ได้เลยค่ะ ^^

«♥»------------------------------------------------------------------------------------«♥»

Happy Valentine’s!

(ขอสมมติให้วันนี้เป็นวาเลนไทน์แรกระหว่างที่ทั้งหมดยังเรียนอยู่แล้วกันนะคะ)

เพื่อนสนิทมิตรสหาย

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับทุกคน!

READ 02.15 PM

Shaun:

ปีที่แล้วไม่เห็นจะตื่นเต้น 02.15 PM

Geg:

งี้แหละมึง...

คนเพิ่งเคยโดนก็เห่อเป็นธรรมดา หึ หึ 02.15 PM

เดี๋ยวเหอะนะพี่หมี!

เย็นนี้ผมจะจับบูบู้แต่งหญิงให้สวยนิ้งเลยนิ

READ 02.15 PM

Geg:

ไอ้หนูแนน... อย่าหือ!02.15 PM

ขอขมาผมก่อน!!

READ 02.15 PM

Charles:

แต่งหญิง? ทำไมบ๊วยต้องแต่งหญิง? 02.16 PM

P’Arthur:

นี่มันวันพักผ่อนของครอบครัว พวกมึงจะคุยเล่นกันก็ไปเล่นห้องอื่น!

ห่า! พวกมึงคุยกันแต่ทีแม่งต๊ะดึง ๆ ลั่นห้องกูไปหมดแล้วเนี่ย!02.17 PM

Here Fu:

อะไรของพวกมึง? โวยวายอะไรกัน? 02.17 PM

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับพี่เต๋อ... เฮียฟู!

READ 02.18 PM

Charles:

สรุปว่าไง? ทำไมบ๊วยต้องแต่งหญิงด้วยล่ะแว่น?02.19 PM

Charles:

มาที่ห้องดิแว่น ขี้เกียจพิมพ์02.19 PM

นี่พี่รินนะครับฌาน

ตอนนี้น้องไม่ว่างครับ

คุยกันทางนี้ไปก่อนนะครับ

READ 02.20 PM

Shaun:

*สติกเกอร์ยิ้มชั่ว* 02.20 PM

Geg:

*สติกเกอร์เผือก* 02.21 PM

Here Fu:

*สติกเกอร์พ่นไฟ* 02.21 PM

Here Fu:

เป็นเหี้ยไรกัน? ส่งติกเกอร์หาพ่อง?!! 02.21 PM

Cobra:

ว้าย! ตัวเฮี่ยไม่รู้อะไร ตกขาวที่สึด

โอปป้าเค้ากะลังชำเราเสาไฟฟ้าอยู่ คึ คึ 02.22 PM

P’Duang the Mafia:

อิ๊ก... พิมพ์ให้มันดี  ๆ หน่อยน้อง 02.23 PM

Here Fu:

หึ! นั่งเทียนเต้าข่าวเอาสินะมึง! 02.23 PM

Cobra:

พี่ด้วงครับ ผมตั้งใจพิมพ์ 02.23 PM

Cobra:

เฮอะ! เดี๋ยวตัวเฮี่ยก็ได้นั่ง...

สองแท่งด้วย รูบานแน่! 02.24 PM

P’Arthur:

สรุปกูจะรู้ไหมว่าพวกมึงคุยเรื่องอะไรกัน?!02.24 PM

P’Arthur:

ไอ้หัวจุก เอาเมียมึงไปเก็บ!02.24 PM

Geg:

วันนี้คู่ผมนัดกับคู่พี่รินไปดับเบิ้ลเดทที่งานวาเลนไทน์ของมอน่ะครับ 02.25 PM

Charles:

อ๋อ! พี่ฌานเข้าใจแล้วว่าทำไมบ๊วยถึงต้องแต่งหญิง 02.26 PM

P’Arthur:

ทำไมน้องรหัสกูต้องแต่งหญิงด้วยวะ?!02.26 PM

Geg:

เฮ่ย! บูบู้ไม่ได้จะแต่งหญิงเลยครับพี่เต๋อ! 02.27 PM

P’Duang the Mafia:

มันเป็นงานวาเลนไทน์ธีมแฟนซีน่ะมึง 02.23 PM

P’Arthur:

หึ หึ พวกกองกิจแม่งก็เข้าใจคิดดีว่ะ

ท่าทางคนในมอน่าจะไปกันเยอะ 02.26 PM

จะไปด้วยกันก็ได้นะครับ

ไปกันเยอะ ๆ คงสนุกทีเดียว

READ 02.27 PM

Here Fu:

เรื่องอะไรกูจะไป? 02.27 PM

Here Fu:

งานปัญญาอ่อนแบบนี้เหมาะกับมึงที่สุดแล้วล่ะไอ้แนน 02.27 PM

เอ่อ... ผมรินครับ

READ 02.28 PM

Cobra:

อุ๊ต๊ะ... ตัวเฮี่ยหลุดสะเ - หล่อจังเบ้อเร่อเลยครับ! 02.28 PM

Cobra:

*สติกเกอร์ส่ายหัวถอนหายใจ* 02.28 PM

Cobra:

*สติกเกอร์กลอกตามองบน* 02.28 PM

Cobra:

*สติกเกอร์หัวเราะเยาะเย้ย* 02.28 PM

Here Fu:

*สติกเกอร์แจกกล้วย* 02.29 PM

Geg:

มึงมาป่ะฌอน? 02.29 PM

Shaun:

ไว้กูบอกอีกที 02.29 PM

Geg:

แล้วเฮียอ่ะ? 02.30 PM

P’Duang the Mafia:

พวกพี่อาจจะไม่ไปนะเก็ก...

พี่ขอไปดูฟูก่อนนะ 02.31 PM

Geg:

อ้าวพี่ด้วง... เฮียเป็นไรอ่ะครับ? 02.31 PM

P’Arthur:

ฟูไม่เป็นไรหรอก

แค่จะลงไปแหกอกแฟนเก่ามึงถึงที่น่ะ 02.32 PM

Geg:

ฮอบบิทแม่งก็สดเกิ๊น! 02.33 PM

P’Arthur:

มึงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันหรอกหล่อ...

น้องกูน่ะ หัดปล่อยให้คุยไลน์กับคนอื่นในโลกมั่ง

มึงจะหวงอะไรนักหนา! 02.34 PM

Geg:

ก็ผมรักของผมนี่ครับพี่ 02.35 PM

P’Arthur:

*สติกเกอร์แจกกล้วย* 02.36 PM

«♥»------------------------------------------------------------------------------------«♥»

อิ๊ก: อ๊ะ! *ตกใจเพราะโดนชนจนเซ*

กังฟู: โอ๊ะ! ขอโทษครับ พอดีชุดผมมันใหญ่ไปหน่อย *ขอโทษขอโพยยกใหญ่*

อิ๊ก: อ้าว! *ชี้หน้าอาฆาตคู่กรณี อีกฝ่ายทำเหมือนกันแต่ดูมารกว่า*

กังฟู: กูถอนคำพูด! เมื่อกี๊กูไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น! มึงเข้าใจใช่ไหม?! *ตะคอก*

อิ๊ก: หึ หึ หึ เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับตั่วเฮีย... เราไปทางโน้นกันดีกว่าเนอะ! *ฉุดให้วิ่งตามไปอีกทาง*

กังฟู: เฮ้ยยย! ไอ้เหี้ยอิ๊ก! มึงจะลากกูไปไหน?!  เต๋อ! ด้วง! ช่วยฟูด้วย!!  *เบื้องหลัง คือ เต๋อกับด้วงที่วิ่งตุ้มตะตุ้มตุ้ยตามมาห่าง ๆ*  

อิ๊ก: นี่ นี่ นี่... ดูสิว่าอิ๊กได้อะไรติดมือมา *อวดเสียงดังจนสมุนเลวทั้งโต๊ะหันกลับไปมอง*

สมุนเลวและสาริน: เฮ่ย!

สกล: อุว้าว! เทเลทับขี้! สกล *ตะโกนพลางตบมือเปาะแปะ*

กังฟู: ทับขี้เตี่ยมึงสิไอ้แนน!!

ไทเก็ก: ไหนเฮียบอกไม่มาไง? แล้วนี่มาคนเดียวเหรอเฮีย? พวกพี่เต๋อพี่ด้วงล่ะ?

อิ๊ก: โน่นไง... กลิ้งตาลีตาเหลือกตามมาโน่นแล้ว หึ หึ *ยืนเท้าเอวหัวร่องอหายมเมื่อเห็นเต๋อกับด้วงวิ่งตามมาประกบข้างหลังกังฟู*

สกล: โอ้โห! นี่มันสามยอดมนุษย์เทเลทับขี้เรนเจอร์ชัด ๆ เลยนี่นา! เท่สุด ๆ ไปเลยครับพวกพี่ ๆ! *สรรเสริญเยินยอด้วยจริตประดิษฐ์ประดอย*

กังฟู: ไอ้สัดแนน เดี๊ยะ เดี๊ยะ!

บ๊วย: พี่เต๋อ พี่ด้วง เฮียฟูหวัดดีครับ *รีบไหว้ทักทายปาดหน้าเค้กเปลี่ยนบรรยากาศ*

เต๋อ: สรุปพวกมึงแห่กันมางานนี้หมดเลยงั้นสิ *ถามเองก็ยิ้มเขินเอง*

ฌาน: ครับพี่เต๋อ... ผมไม่นึกว่าพวกพี่เต๋อก็จะมาที่นี่เหมือนกัน *ยิ้มกริ่ม*

เต๋อ: ก็...อืม... นะ *ทำหน้าแหย ๆ แบบรู้กัน* ว่าแต่กู พวกมึงเหอะ...นึกไงแต่งหญิง? เสี้ยนมากเหรอ? *หันไปมองฝาแฝดกับอิ๊กหัวจรดเท้า*

ฌาน: หึ หึ หึ... เปล่าหรอกครับพี่เต๋อ พอดีพวกผมตัดสินใจมางานนี้เอานาทีสุดท้ายเลยไม่ได้เตรียมชุดอะไรกับเขา เห็นแว่นบอกว่าหน้างานมีชุดให้เช่า ก็เลยมาลองถามหาดู สุดท้ายก็ได้ชุดนี้แหละครับที่พอจะแต่งเป็นกลุ่มสามคนได้

เต๋อ: ชุดอะไรของพวกมึงวะถึงได้แต่งออกมาแล้วกลายเป็นแก๊งกะเทยควายตามซุ้มขายยาดองกันแบบนี้น่ะ? *สมุนเลวที่เหลือกลั้นหัวเราะจนตัวโยก*

สกล: โห... พวกพี่ฌานอุตส่าห์ลงทุนคัฟเวอร์พรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์อาหารคู่ใจเด็กหอทั่วประเทศไทยมาช้านานเลยนะครับ ทำไมพี่เต๋อถึงได้ขาดจินตนาการและความสร้างสรรค์ได้มากถึงเพียงนี้ล่ะครับ? ถ้าใครถามอย่าบอกว่าเรียน ’ถาปัตย์เชียวนะครับ น้องอับอาย!

เต๋อ: เดี๋ยวมึงได้โดนกูเอาสามเหลี่ยมม่วงบนหัวนี่รัดคอมึงแน่!

บ๊วย: พวกพี่ฌานแต่งตัวเป็นสามแม่ครัวข้างกระป๋องปลาซาร์ดีนน่ะครับ *ออกโรงไกล่เกลี่ยสมานสามัคคีอีกครั้ง*

ด้วง: แต่งออกมาแล้วก็ดูเหมาะดีนะ เข้าใจเลือก *รับลูกพลางแอบปาดเหงื่อ*

ไทเก็ก: หึ หึ หึ... พวกมันได้เลือกกันที่ไหนล่ะครับพี่ด้วง ไอ้พวกกองกิจมันบอกว่าไม่มีชุดอื่นสำหรับสามคนอีกแล้ว แถมยังขู่อีกว่าถ้าไม่ยอมแต่งแฟนซีจะไม่ให้เข้างาน พวกมันเลยต้องยอมรับกรรมแต่งหญิงไปแบบช่วยไม่ได้

เต๋อ: แล้วนี่พวกมึงกินไรกันยัง?

บ๊วย: ยังไม่ทันได้เริ่มเลยครับ พวกพี่ ๆ ล่ะครับ?

ด้วง: ก็นิดหน่อย แต่ยังไม่ทันอิ่มหรอกน้องบ๊วย

ฌาน: งั้นพวกเราแยกย้ายไปหาอะไรกินแล้วค่อยมานั่งรวมกันตรงโต๊ะนี้แล้วกันนะ ดีไหมครับพี่เต๋อ?

เต๋อ: เออ ๆ แล้วแต่พวกมึงก็แล้วกัน *ลูกเด็กเล็กแดงทั้งหลายต่างแยกย้ายไปออกล่าอาหารในไลน์บุฟเฟ่ต์*

หลังจากนั้นราว ๆ เกือบครึ่งชั่วโมง

ฌาน: ดีนะครับที่พี่เต๋อไม่อุตริใส่ชุดน้องลาล่าสีเหลืองมา ไม่งั้นแทนที่จะได้เป็นเทเลทับขี้เรนเจอร์ พี่เต๋อกับครอบครัวต้องได้กลายเป็นมาสคอตสี่แยกตามรอยจ่าเฉยไปติด ๆ แน่ *แอบเม้าท์เต๋อที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ*

สาริน: น้องกินข้าวให้อิ่มก่อนดีไหมครับแล้วค่อยคุย?

สกล: แนนก็กินอยู่นี่ไง พี่รินไม่เห็นเรอะ?

สาริน: น้องไม่เถียงพี่สิครับ... หรืออยากให้พี่ป้อนข้าวต่อหน้าเพื่อน ๆ ? *ยิ้มมุมปาก ส่งสายตาร้ายกาจ*

สกล: ... *ก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตน*

ไทเก็ก: แล้วไปทำอีท่าไหนหนูแนนถึงยอมให้พี่รินแต่งชุดนี้ได้อ่ะครับ?

สาริน: ... *ทำหน้างง*

ไทเก็ก: คือปกติกับชุดผู้หญิงนี่ หนูแนนมักจะหวงไม่ค่อยให้ใครใส่นอกจากตัวเองน่ะครับ *อธิบายอย่างกุลีกุจอ*

สาริน: อ๋อออ! คือพี่ไม่ใส่แว่นน่ะครับ พี่เลยได้ชุดผู้หญิงมาใส่

ไทเก็ก: ใช้แว่นเป็นตัวชี้วัดกันง่าย ๆ งี้เลยเหรอครับ?

สาริน: หึ หึ หึ... จะว่างั้นก็ได้ครับ *ตอบเรียบ ๆ อย่างไม่ใส่ใจ แล้วหันไปนั่งจ้องเด็กแว่นในชุดเอี๊ยมหลายเลเยอร์ตามเดิม*

ฌอน: ไง... สบายใจยังหล่อ? *กระซิบกระซาบ*

ไทเก็ก: พี่รินแม่งโคตรถนอมหนูแนนเลยว่ะ กูแทบไม่ได้แซะอ่ะ *ชะโงกหน้าผ่านบ๊วยไปรายงานผลอย่างสลดหดหู่*

ฌอน: สมน้ำหน้า... กูบอกแล้วว่าอย่าเล่น อย่าเล่น *ปรายหางตาไปชื่นชมสารินแบบไม่ออกเสียง*

อิ๊ก: ฌอน ข้างหน้างานมีถ่ายรูปคู่ด้วยอ่ะ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปถ่ายรูปกันนะ *วิ่งเข้ามาเสียบกลางวงแล้วออดอ้อนช้อนตามองปริบ ๆ *

ฌอน: หึ หึ... ครับ ๆ ได้ครับ *พอเมียมาก็เมินเพื่อนทันตา*

ไทเก็ก: บูบู้ เดี๋ยวเราไปถ่ายรูปคู่กันนะครับ เราไม่เคยมีรูปคู่เลย *หันไปอ้อนบ๊วยอย่างไม่ยอมน้อยหน้า*

บ๊วย: เอ๋?! รูปที่พี่หมีถ่ายก็ตั้งเยอะแยะไม่ใช่เหรอครับ?

ไทเก็ก: นั่นมันเซลฟี่ครับ ไม่นับ ๆ ... เค้าอยากให้คนอื่นถ่ายให้น่ะ เค้าจะได้กอดบูบู้แบบเต็มไม้เต็มมือยังไงล่ะ

บ๊วย: ฮื่อออ... พี่หมี จะดีเหรอครับ *เขินหน้าไหม้*

ไทเก็ก: ก็ต้องดีสิครับ เนอะ ๆ *ทำหน้ากระลิ้มกระเหลี่ย*

ณ อีกฝั่งของโต๊ะ

เต๋อ: กูว่า... ฉลองวาเลนไทน์ด้วยกันมันก็สนุกดีนะ *เปรยลอย ๆ กับคนนั่งข้าง ๆ *

ฌาน: ครับ  

เต๋อ: แล้วเด็กมึงล่ะ... ไอ้หัวแดงน่ะ ไปไหนแล้ว? ทำไมไม่พาคนเล็กมาฉลองวันวาเลนไทน์เสียด้วยกัน?

ฌาน: เขาอยู่ไกลน่ะครับ นาน ๆ ถึงจะได้เจอกันสักที *ถอนหายใจยาว*

เต๋อ: ไม่เป็นไร *ลืมตัวตบบ่าฌานปุ ๆ ก่อนจะชักมือกลับทันทีที่ความรู้สึกหนาวยะเยือกไต่ไปตามท่อนแขน* ถึงมึงจะไม่ได้อยู่กับแฟนเหมือนคนอื่น ๆ ขอแค่มึงมีเพื่อนแท้ที่กล้าไปลากพวกกูออกจากห้องมาฉลองกับพวกมึงในชุดสีม่วงหรอยทุเรศลูกนัยน์ตาถึงที่นี่ได้ กูว่ามึงก็โชคดีกว่าใคร ๆ แล้วล่ะว่ะ

ฌาน: หึ หึ หึ... ขอบคุณครับพี่

เต๋อ: มึงจะขอบคุณกูทำไม? กูอยากพาฟูกับด้วงมาถ่ายรูปครอบครัวเหอะ... ไม่ได้มาเพราะมึง อย่าเที่ยวสำคัญตัวผิด! *แสร้งด่ากลบเกลื่อน*

ฌาน: เอาจริง ๆ สีม่วงหรอยกับพี่... ก็ดูเข้ากันดีนะครับ *กวาดตามองรุ่นพี่ในชุดทิงกีวิงกีสีม่วงอีกรอบแล้วกลั้นยิ้ม*

เต๋อ: กวนตีน! กูเพื่อนเล่นมึงเหรอไง?

ฌาน: หึ หึ หึ... เปล่าครับ *เงียบไปครู่หนึ่งคล้ายกับตัดสินใจอะไรในใจ* แต่ยังไง... ผมก็ขอบคุณพวกพี่ ๆ จากใจจริงเลยนะครับที่อุตส่าห์คิดถึงผม

เต๋อ: ไปขอบคุณเพื่อน ๆ มึงเหอะ! *ตัดบทลวก ๆ ก่อนหันไปถามอดีตเดือนบริหาร* ไอ้อิ๊ก... ตอนไปตักกับข้าวเมื่อกี๊ มึงเห็นฟูกับด้วงไหม? *เริ่มเลิ่กลั่กเพราะเทเลทับบี้สีแดงกับสีเขียวหายไปจากกรอบสายตา*

อิ๊ก: อ๋อออ! ล่าสุดผมเห็นพี่ด้วงลากตั่วเฮียไปต่อแถวถ่ายรูปตรงหน้างานอยู่น่ะครับพี่เต๋อ ไม่งั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่าข้างนอกมีบูทถ่ายรูปด้วย

เต๋อ: อ้าว! ไอ้ด้วงแม่งเล่นกูเสียแล้ว! *ลุกตามไปทันที*

อิ๊ก: อุ๊ย! ตามไปดูดีกว่า ท่าทางจะสนุก *ลากแขนฌอนให้ลุกตามไป*

สกล: เฮ่ย! ได้ไงล่ะงูเห่า... รอผมด้วย!!

สาริน: เอ่อ พี่ขอตัวไปตามน้องก่อนนะครับ  

ฌาน: เอาไงเรา? อยากไปดูอะไรสนุก ๆ หน่อยไหม?  *หันไปมองเก็กกับบ๊วย*

ไทเก็ก: ก็ดีครับพี่ฌาน... จะได้ไปถ่ายรูปด้วย *ทั้งสามเดินตามกลุ่มเพื่อนออกตามไป*

เต๋อ: มึงนี่แสบจริง ๆ ปล่อยให้คลาดสายตาไม่เคยได้เป็นต้องหาเศษหาเลยกับฟูลับหลังกูตลอด!

ด้วง: กูแค่อยากได้รูปคู่กับฟูเพื่อเป็นที่ระลึกวาเลนไทน์แรกด้วยกันสักรูปสองรูป... ก็แค่นั้น  *ยิ้มมุมปากพลางมองหน้ากวนตีน*

เต๋อ: เดี๋ยวมึงจะโดนนะด้วง!

ด้วง: หึ หึ หึ... ก็เอาซี่ คิดว่าทำได้ก็ลองดู! *เยาะเย้ย*

เต๋อ: ฟูครับ คืนนี้เต๋อขอนอนกลางได้ไหม? เต๋ออยากให้ฟูกับด้วงนอนกอดเต๋อมั่งน่ะ

กังฟู: ดีเหมือนกัน เต๋อกับด้วงจะได้สนิทกันมาก ๆ

ด้วง: ฟู! ไม่เอา ไม่ทำอย่างนั้นนะครับ!

กังฟู: ด้วงต้องกอดเต๋อให้แน่น ๆ เลยนะ *หันไปยิ้มกับเต๋อ*

เต๋อ: หึ หึ หึ... กูล่ะอยากให้คืนนี้มาถึงเร็ว ๆ เสียจริง ๆ มึงจะได้จำได้ว่า คืนแห่งความรัก... มึงกับกูนอนกอดกันจนถึงเช้า *กระหยิ่ม*

สกล: พี่ริน พี่รินอย่ายิ้ม พี่รินต้องทำหน้ามู่ทู่ ๆ เหมือนโดนโกงเงินสิจะได้เหมือนรูปต้นฉบับ!

สาริน: ยังไงเหรอครับ? ไหนทำให้พี่ดูหน่อยสิ *หันไปขยิบตาให้ตากล้อง*

สกล:  ก็นี่ไง... อย่างนี้ *ตั้งใจสาธิตประมาณโค้ชการแสดงมืออาชีพ*

สาริน: หึ หึ หึ *ยิ้มกว้างจนตาหยี*

สกล: พี่รินจะยิ้มทำไม? ทำหน้าบึ้งซี่!!!

สาริน: หึ หึ หึ... พี่จะทำหน้าบึ้งได้ยังไงกันล่ะครับ ก็น้องของพี่น่ารักออกเสียขนาดนี้พี่ก็ต้องยิ้มสิ

สกล: ไอ้พี่บ้า! แล้วนี่เราจะเดินออกมาทำไม? ยังไม่ได้ถ่ายรูปเลยไม่ใช่เหรอ? *โวยวายกลบเกลื่อน*

สาริน: ก็ไปรอรูปยังไงล่ะครับ ไปครับ!

สกล: ห๊ะ?! ถ่ายเมื่อไร? เมื่อกี๊คือถ่ายแล้วเหรอ?! *โวยวายของจริง*

ฌาน: พี่ฌานไม่ต้องถ่ายด้วยก็ได้มั้ง น้องชายกับอิ๊กถ่ายกันสองคนเถอะ *ทำท่าจะเดินออกไป แต่โดนฌอนฉุดแขนรั้งเอาไว้*

ฌอน: ถ่ายด้วยกันนี่แหละครับพี่ชาย ฌอนถ่ายกับอิ๊กทีหลังก็ได้

อิ๊ก: นั่นสิครับพี่ฌาน ถ่ายด้วยกันเป็นครอบครัวนี่แหละ ดีที่สุด!

ฌาน: แต่วันนี้มันวันวาเลนไทน์ *ทำหน้าลำบากใจ*

อิ๊ก: แต่ผมก็ไม่อยากได้รูปคู่เบี้ยนมาเก็บเป็นที่ระลึกเยอะนักหรอกครับพี่ฌาน อีกอย่าง... ถ้าพี่ฌานไม่ถ่ายด้วยก็ไม่ครบแก๊งสามแม่ครัวกันพอดีสิครับ *แกล้งพูดเรื่อยเปื่อยเพื่อให้ฌานสบายใจ ฝาแฝดมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม*

ฌาน: ขอบใจมากนะอิ๊ก แต๊งกิ้วมากน้องชาย *บีบไหล่ฌอนเบา ๆ *

ฌอน: หึ หึ หึ... ไม่เป็นไรครับพี่ชาย ฌอนกับอิ๊กเต็มใจ

อิ๊ก: พวกเราทุกคนอยากให้พี่ฌานมีความสุขไปด้วยกันน่ะครับ อีกอย่าง... แค่ได้เห็นไอ้ตั่วเฮียแต่งตัวประหลาด ๆ อิ๊กก็นอนตายตาหลับแล้ว เคี๊ยก ๆ ๆ ๆ *แผดเสียงหัวเราะสุดประหลาดอย่างบ้าคลั่ง*

บูบู้: พี่หมีครับ เราไม่ต้องถ่ายรูปตามคาแร็กเตอร์หรอกเหรอครับ?

ไทเก็ก: ก็นี่ไงบูบู้ เค้าทำไม่ถูกตรงไหนฮึ? *ยืนซ้อนหลัง กอด โน้มตัวพาดหน้าเข้าซอกคอ*

บูบู้: แต่... มาริโอ้กับลุยจิเป็นพี่น้องกันนะครับ พี่น้องที่ไหนจะกอดกันแน่นอย่างนี้ล่ะครับ?

ไทเก็ก: ช่างหัวมาริโอ้! เค้าอยากกอดบูบู้... ใครจะทำไม?

บูบู้: แต่นี่เราอยู่ต่อหน้าคนอื่นนะครับ *เขิน*

ไทเก็ก: สงสัยต้องบอกให้ลุยจิกดมาริโอ้ดูแล้วล่ะ  มาริโอ้จะได้ไม่งอแงเวลาโดนลุยจิลวนลามในที่สาธารณะ

บูบู้: พี่หมี!

ไทเก็ก: หึ หึ หึ... เค้ารักบูบู้นะครับ อยู่ฉลองทุก ๆ เทศกาลกับเค้านะครับบูบู้?

บูบู้: ตกลงครับ

ไทเก็ก: ตลอดไปเลยนะ?

บูบู้: ตลอดไปเลยครับพี่หมี ยิ้มหวาน รักพี่หมีครับ... สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับพี่หมี

 «♥»------------------------------------ TBC ------------------------------------ «♥»