วันนี้จัดตอนพิเศษมาให้อ่านย้อนหลังวันเสาร์ที่แล้วค่ะ
มาสั้น ๆ
คั่นเวลาก่อนตอนใหม่จะมาคืนวันจันทร์ (ดึก ๆ ไม่ก็เช้าวันอังคาร แหะ แหะ)
เพราะตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มสักตัวอักษรเลยค่า...
เอาเป็นว่า
ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ ขอให้เรามาทันวันจันทร์ด้วยแล้วกันโนะ
แล้วก็...
เราไม่ได้บอกว่าใครเป็นใคร ลองไปเดาเอาดูนะคะ ว่าตอนเด็ก ๆ ใครฝันอยากจะเป็นอะไร
ยังไง
รักชอบประการใด...
ฝากข้อความแทนใจเอาไว้ได้เลยค่ะ ^^
«♥»------------------------------------------------------------------------------------«♥»
ควันหลงวันเด็ก
2016
(ติ๊ต่างว่าย้อนเวลาไปตอนที่บรรดาหนุ่ม
ๆ ทั้งหลายเป็นเพียงเด็กชายวัยสิบขวบโดยประมาณค่ะ)
สวัสดีจ้ะเด็ก
ๆ ตัวเล็กจิ๋ว
อย่าเพิ่งหิว
ทำขึ้งฉิว นั่งนิ่วหน้า
ด้วยเอ็นดู
อยากรู้จัก อยากเสวนา
พี่ปุจฉา
เจ้าตอบมา อย่าเขินอาย
คำถามพี่
นั้นไม่มี อะไรมาก
พี่แค่อยาก
รู้ว่าเจ้า มีเป้าหมาย...
หลังเติบโต
เป็นผู้ใหญ่ ในบั้นปลาย
เจ้าอยากกลาย
เป็นอะไร ในยามนั้น?
“หนู...
เอ่อ... หนู อยากเป็น เช่นนางฟ้า
บินไปมา พาคน ท่องล่องสวรรค์
ได้แต่งหน้า
แต่งตัวสวย แทบทุกวัน
แถมกัปตัน
ยังหล่อเหลา ดูเข้าที”
เอ่อแต่หนู
เป็นผู้ชาย นะคะลูก
ถ้าให้ถูก
หนูต้องเป็น สจ๊วตสิ
/“ไม่เอาหรอก! แม่บอก ว่าไม่ดี!
กระจั๊วนี้ ทำแม่หวีด กรี๊ดเสียงดัง”
กระจั๊วนี้ ทำแม่หวีด กรี๊ดเสียงดัง”
โอเคจ้ะ...
ไม่สจ๊วต ก็ไม่สจ๊วต
อย่าขมวด
คิ้วใส่พี่ อย่าขึงขัง
เฮ่ย! อย่าค้อน เคียดแค้น แม้นชิงชัง
โน่นไปนั่ง
ชังน้ำหน้า ป้าไกล ๆ
(*ว่าแล้วก็ยื่นอมยิ้มให้ ก่อนโบกมือไล่ไปนั่งตรงมุมห้อง*)
แล้วหนูล่ะ
อะไร... ที่ใฝ่ฝัน?
อย่าต่อยกัน
สิเว้ย! เฉยเป็นไหม?
เอ้าบอกมา
ป้าอยากรู้... ตอบ(กู)ไว ๆ
ว่ายังไง
พ่อตัวน้อย ฝอยออกมา!
“นี่อีป้า!
เมื่อกี๊ตา
หรือว่าตูด?!
แล้วที่พูด น่ะคน...
หรือว่าหมา?
อย่าปากเปรี้ยว
เดี๋ยวพ่อตบ สลบคาตา
ยังมองหน้า หาเรื่องเหรอ?...
เดี๋ยวเจอกัน!”
เปล่าจ๊ะเปล่า
พี่ไม่ได้ จะหือพ่อ
พี่มาขอ
สัมภาษณ์ อาชีพในฝัน
หากพี่พูด
ล่วงเกินเรา รู้เท่าไม่ทัน
ขอแล้วกัน...
อย่าถือโทษ อย่าโกรธเคือง
(*ก้มหัวยกมือเหนือหัวกราบไหว้เด็กวัยสิบสองขวบตัวเท่าเมี่ยงอย่างมีสัมมาคารวะ*)
“เออ! อย่างนี้ ค่อยดี กับหูหน่อย
เรียก...
เตี้ย น้อย จ้อย เล็ก เจ๊ก คือหาเรื่อง
ผมอยากเป็น ท่านหัวหน้า...
พาแก๊งรุ่งเรือง
คอยคุมเมือง
เก็บค่าแผง แต่งรถรา”
นี่แหละหนา
วาทะแห่งสัตบุรุษ
คือที่สุด
แห่งผู้นำ... ผู้แกร่งกล้า
เชิญพ่อนั่ง
พักผ่อน หย่อนอุรา
กรุณา
ทำตัว ตามสบาย
(*เชลียร์เสร็จก็แทบจะอุ้มน้องไปวางบนโซฟาเพราะไม่อยากให้ต้องลำบากเดิน*)
“ผมอยากโต ขึ้นแล้วเป็น
แค่ผู้ใหญ่”
/คือยังไง
จ๊ะพ่อ?... ช่วยขยาย...
...
ความให้พี่ ฟังเพิ่มเถิด นะน้องชาย
/“เป็น ผู้ ห
ย่ า ย” / ห๊ะ?! แล้วไง? บอกใบ้ที
“ก็แค่นั้น แหละครับ...
กลับเลยได้ไหม?”
/เฮ่ย
ได้ไง?! / “งั้นผมนอน ก่อนนะพี่”
/อะไรเฮ่ย?
ตื่นเลย! นั่งคุยดี ๆ !
/“พี่ครับพี่...
มีผมอยู่ จะกลัวอะไร”
(*รู้สึกเย็นวาบจนเผลอกำพระที่คอทันทีที่โดนสะกิด*)
“(คน) ธรรมดา คือปรารถนา
อันสูงสุด
มีวันหยุด เพื่อเที่ยวเล่น
เป็นส่วนใหญ่
อยากทำ(อะ)ไร ก็ได้ทำ
ตามแต่ใจ
นั่งทางใน
โคตรน่าเบื่อ... เชื่อผมซี”
พี่เชื่อจ้ะ
ไม่ดีกว่า!... พี่ศรัทธามาก
หากไม่ยาก
อยากให้ช่วย อวยพรพี่
เป็นตัวเลข
เต็งไม่โต๊ด โปรดปรานี
ถ้าได้ดี...
พี่จะไม่ ลืมบุญคุณ
(*เต๊าะพลางดึงสติไม่ให้ตกอยู่ใต้อำนาจแห่งสายตาโปรดสัตว์*)
“ป้าครับป้า หันมา
ถามผมมั่ง!” (*โดนสะกิดยิก ๆ *)
ใจร้อนจัง...
รูปหล่อจ๋า อย่าเพิ่งฉุน
โตขึ้นอยาก
เป็นไรจ๊ะ พ่อเจ้าประคุณ?
/“ไม่ต้องลุ้น...
แฟนหัวหน้าแก๊ง นั่นอย่างไร!”
“ผมจะเคียง ข้างกายเขา
ไม่หายห่าง
หากผมว่าง จะนวดเฟ้น
คลายเส้นให้
ผมจะรัก ภักดีต่อท่าน
ทุกวันไป
มอบหัวใจ และร่างกาย...
ให้เขาคนเดียว”
หนูแน่ใจ
แล้วใช่ไหม... ไอ้ที่พูด?
/“แน่สุด ๆ
ไปเลยครับ!”/ แต่เดี๋ยว ๆ !
คือ...
รู้ตัว ตั้งแต่ยัง ตัวนิดเดียว?
ไม่คิดเหลียว
แลเหลือบมอง ส่องสตรี?
“ไม่ล่ะครับ เสียเวลา...
น่ารำคาญ”
/อ๋อ! อย่างนั้น เองเหรอคะ? เพิ่งรู้นะนี่
/“ท่านหัวหน้า เท่านั้น
คือ ‘ของดี’
ผมพร้อมพลี ชีวิตนี้
มอบแด่ฟู!!”
(*เบ้ปาก
หลับตาแล้วเงยหน้ากดหัวคิ้วรัว ๆ *)
“หึ!” / “อะไร?!”
/ “เปล๊า!” / “ไม่เชื่อ!”
/ “เบื่อมึงว่ะ!”
อย่าเพิ่งจ้ะ! อย่าทะเลาะ กันเลยหนู!
เห็นแก่ป้า
ตาดำ ๆ ที่ยืนดู
พอ! เลิกขู่ กันสักที... เดี๋ยวตีตาย!
“ผมอยากเป็น เหมือนคุณพ่อ
เมื่อโตขึ้น
อยากหยัดยืน อย่างแข็งแกร่ง
และผึ่งผาย
เป็นนักธุรกิจ
เป็นสามี เป็นยอดชาย
คือความหมาย ของปลายทาง
ที่ผมรอ”
โอ้โหลูก! ความคิดเลิศ ประเสริฐยิ่ง!
ปลื้มใจจริง
เมื่อได้ยิน คำของพ่อ
อภิชาตบุตร
ขนาดนี้ พี่ต้องยอ
ขอให้พ่อ
สำเร็จได้ ดั่งใจปอง!
“ขอบคุณครับ
ขอตัวกลับ ไปนั่งก่อน”
ใครสั่งสอน...
กันหนา? น่ายกย่อง
ช่างคิดอ่าน
ช่างพูดจา แถมน่ามอง
ใครไม่ลอง
มาเป็นป้า... ไม่น่าเข้าใจ
(*จุด ๆ นี้ปรบมือสิคะ จะรออะไร!*)
“ถ้าทำได้ ผมขอเป็น
พ่อครัวหัวป่าก์
อยากทำอา –
หารเลี้ยงเด็ก
และผู้ใหญ่
แม่บอกผม ทำได้ดี
กว่าใคร ๆ
เมนูไข่... แม่ยกให้
ผมจัดการ”
เก่งจังเลย
ตัวแค่นี้ มีเสน่ห์
จวักเก๋
ตวัดปลาย ได้คาวหวาน
“ไม่หรอกครับ...
ผมทำได้ ไม่กี่จาน”
อย่าประมาณ
ตนต่ำค่า เลยหนาพ่อคุณ!
(*ปราดเข้าไปกอดปลอบแล้วมอบตุ๊กตาปลอบขวัญ*)
“ผมอยากเป็น เหมือนพี่
ผู้ดีเลิศ”
หูย! ดีเลิศ... เลยเหรอคะ? ป้าข้องขุ่น
“พี่ผมเจ๋ง
ต่อยตีเก่ง ไม่ต้องลุ้น
แถมมีสมุน มากมาย
คล้ายฝูงลิง”
อย่าบอกนะ...
หัวหน้าแก๊ง คือคนพี่?!
“ฮื่อ!
ใช่สิ! นั่นเฮียผม!” / สมเป็นติ่ง (*กลอกตา*)
“เฮีย! เฮ้... เฮีย! ยู้ฮู!” / น่าน! พี่มันคนจริง!
โคตรจะหยิ่ง...
กระทั่งน้อง ยังมองเมิน
(*ถอนใจหน่าย ๆ
ให้กับมาดหัวหน้าแก๊งที่ไม่เห็นหัวแม้ครอบครัวตัวเอง*)
“ผมอยากเป็น สัตวแพทย์
ที่สุดครับ”
เพราะไรครับ?
ตอบกลับป้า...อย่าเพิ่งเขิน!
“ไม่อยากให้ ที่บ้านน้อง
ต้องเสียเงิน
เจ็บเหลือเกิน...
เมื่อเห็นน้อง ต้องเสียน้ำตา”
โอ๊ยพ่อเจ้าประคุณ
รุนช่อง ของคุณพี่!
งานพ่อดี...พ่อประณีต
พ่อเลอค่า
ทุ่มทุนสร้าง
ตั้งใจมั่น... เหลือคณา
เหล่าแม่ป้า...
พร้อมให้ค่าอาหารกลางคืน
(*ปาตังค์และหัวใจใส่เด็กตี๋รัว ๆ *)
เอาล่ะจ๊ะ...
มาถึงคน สุดท้ายของกลุ่ม
ว่าไงหนุ่ม
อยากเป็นไร?...
.
.
.
...ตื่นเว่ยตื่น! (*เขย่าตัวจนเด็กหัวคลอน*)
“ใจเย็นครับ...
น้องไม่หลับ มาทั้งคืน
พี่อย่าขืน ปลุกน้อง
เดี๋ยวร้องโฮ”
อ้าว! แล้วนี่ พี่จะได้ เรื่องหรือไม่?
“ผมปลุกให้
น้องจะได้ ไม่โมโห”
“แนน... แนน
แนน... ตื่นเถอะนะ อย่าเยโย”
/“แนนง่วง”/
“โธ่!”/ “อยากนอนต่อ” / “พอก่อนคนดี”
(*ค่อย ๆ ประคองน้องเอาไว้ให้นั่ง
แล้วกอดซ้อนหลังหลวม ๆ *)
“ตื่นเถอะครับ...
จะได้กลับ ไปนอนต่อ”
“งั้นแนนขอ
นอนยาว ๆ ได้ไหมพี่?”
“แต่ต้องตอบ ก่อนนะ”
/ “ก็ถามเสียที!”
“โตขึ้นมี
อาชีพในฝันเป็นอะไร?”
“แนนอยากเป็น...
งือ... ไม่รู้ นึกไม่ออก...
.
.
...ขอไม่บอก
ได้ไหม?” / “คงไม่ได้”
/“ถ้าบอกแล้ว
ห้ามล้อนะ แนนจะอาย”
/”สัญญาใจ”/
“ห้ามกลับไป
หรือกลับมา!”
/”ครับ!”/ “ถ้างั้นแนนยอมบอกก็ได้...
.
.
.
.
.
...นางสาวไทยไงล่ะ!” / “ฮะ...เฮ่ย!” / หา?!
“ได้มงกุฏ
สายสะพาย และคทา
แถมงามกว่า
ผู้ใด... ในปฐพี!”
(*ขากรรไกรล่างค้างไปแล้ว*)
เอ่อ...
พี่ว่า มันไม่น่าใช่อาชีพ
“แนนอยากงีบ รีบ ๆ กลับ!” / “อย่าครับ อย่าจี้!”
/“ก็แนนง่วง!”/ “อดทนนิด นะคนดี”/
เฮ่ยเดี๋ยวดิ้!
มาตอบก่อน!!...
.
.
.
.
...ป้าอ่อนใจ
(*มองตามคนพี่ที่พาน้องขี่หลังเดินออกประตูไป
ก่อนจะกวาดตาเหลือบสารร่างกำลังยืดของเด็กชายอีกแปดคนที่นอน
ระเกะระกะอยู่บนพื้นอย่างละห้อยละเหี่ย*)
«♥»------------------------------------ TBC ------------------------------------ «♥»
No comments:
Post a Comment