• รักหลอก ๆ ต้องบอกลุง •||#01|| 14.01.2018

01

ที่เธอทำมันแรงเกินไป เกินคนรับไหวใครจะทน ก็เธอมีใครอีกคนทนได้ไง

ก่อนวันมีเธอเคียงกาย ข้ามวันฉันคล้ายเพียงกากเดน

กว่าจะมองเห็น ไม่นึกเลยเธอจะเป็น เลือดเย็นเหลือเกิน

ไว้ใจ – ไฮดรา

…………………………………………………………………………………………………………………………………

‘ผมกำลังไปครับ’

‘ไม่เกินสิบนาทีผมน่าจะถึงนะครับ’
‘ขอโทษอีกครั้งครับ’

โดยปกติ การต้องแกร่วรอคู่นัดสร้างความหงุดหงิดแก่ผมนับครั้งได้ ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายบอกเล่าถึงเหตุสุดวิสัยให้รู้ล่วงหน้าเช่นหนนี้ ถึงอย่างนั้น เมื่อจำเป็นต้องปล่อยเวลาทิ้งขว้างไปพร้อม ๆ กับโดนสายเรียกเข้าจากอดีตคนรักกวนประสาททุก ๆ สองนาที ผมจึงไม่มีแก่ใจรักษามารยาทพิมพ์ตอบข้อความล่าสุดที่เพื่อนเที่ยวรุ่นพี่ส่งมารายงานตัว  

ไม่นานหลังจากนั้น เสียงเครื่องยนต์หวีดแหลมแสบแก้วหูดังสนั่นลานจอดรถที่กระชั้นเข้าใกล้ก็ทำให้ผมหยุดไถทวิตเตอร์กะทันหันก่อนจะถูกท่วงท่าน่ามองของชายนิรนามคนหนึ่งสะกดสายตาตรึงไว้กับที่ แม้จะเป็นการสอดส่องระยะไกลผ่านกระจกหน้ารถติดฟิล์มดำสนิทของตัวเอง แต่ผมกลับรู้สึกถูกใจผู้ชายที่เพิ่งตวัดช่วงขายาว ๆ ก้าวลงจากท้ายรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างคนนั้นอย่างไม่มีสาเหตุ  สงสัยผมจะตัดใจเรื่องไอ้พี่บูมได้เด็ดขาดแล้วแหละ ไม่อย่างนั้น จู่ ๆ ผมจะรู้สึกร้อนวูบวาบสลับกับว้าวุ่นใจเพียงเพราะเห็นขายาว ๆ ตูดปอด ๆ ของชายแปลกหน้าอย่างนั้นเหรอ เอ๊ะ หรือจริง ๆ ผมหื่น?

ทว่าสิ่งที่ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำยิ่งกว่าได้แอบมองเจ้าของรูปร่างกระแทกใจโดยไม่มีใครขัดขวาง คือการที่อยู่ ๆ ฝ่ายซึ่งตกเป็นเป้าสายตายกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูพร้อม ๆ กันกับที่มือถือของผมแผดเสียงดังลั่นห้องโดยสารน่ะสิ

“เฮ่ย!!” ถึงจะเชื่อว่าเรื่องบังเอิญไม่มีในโลก แต่ผมกลับตกประหม่าจนแข้งขาสั่นเมื่อเห็นหมายเลขไม่คุ้นตาบนหน้าจอโทรศัพท์

“สะ... สวัสดีครับ” เสียงผมสั่นจนกระทั่งตัวเองยังอดนึกรำคาญไม่ได้

หากผู้ชายคนนั้นใช่เพื่อนเที่ยวของผมจริง แล้วตัวผมในสภาพตื่นตระหนกยิ่งกว่าหมาตกใจเสียงประทัดอย่างที่กำลังเป็นอยู่นี่จะรอดไหม... เจ้าประคู้ณ ขออย่าให้ใช่เลย ขออย่าให้เป็นคนนั้นเลย ได้โปรด

“สวัสดีครับ ผมมาถึงแล้วครับ ไม่ทราบรถคุณคันไหนครับ” ฉิบหาย! ริมฝีปากเขาขยับพอดีกับเสียงทุ้ม ๆ ที่ดังกรอกเข้าหูผมเป๊ะเลย แต่ของอย่างนี้จะมั่วไม่ได้ เพื่อความแน่ใจ ผมต้องพิสูจน์

“รถผมจอดอยู่ข้างเสา ล็อค B -12 แต่ผมว่าผมเห็นคุณแล้วล่ะ ไหนคุณลองโบกมือซ้ายหน่อยได้ไหมครับ” ไม่ทันไร ผู้ชายคนนั้นก็โบกมือตามที่ผมขอ โอ๊ย ใช่เขาจริง ๆ ด้วย ทำไมรูปดิสเพลย์หน้าเว็บกับตัวจริงถึงต่างกันหลายเบอร์ขนาดนี้วะ

ทำไงดี ตอนนี้ผมโคตรตื่นเต้น มือไม้เย็นไปหมดแล้ว?!

สาธุ ขอให้เขาแก่จนหูเริ่มเสื่อมทีเถอะ เขาจะได้ไม่ต้องทนฟังเสียงหัวใจผมที่เต้นดังยิ่งกว่ากลองตรุษจีน ส่วนผมเองก็จะได้ไม่ต้องแบไต๋ว่าตัวเองหวั่นไหวกับผู้ชายรุ่นน้อง ๆ พ่อ 

.

.

.

.

“สวัสดีครับ คุณทูใช่ไหมครับ” พอรู้พิกัดแน่ชัดคู่นัดของผมก็กระวีกระวาดตรงมาหาผมที่รถทันที ภาพที่เห็นไกล ๆ ว่าดูดีแล้ว กลับสู้ตัวเขาที่กำลังยืนประจันหน้ากับผมในตอนนี้ไม่ได้เลยสักนิด

ถึงจะไม่หล่อเหลาตามสมัยนิยม แต่ใบหน้าคมคายนั่นก็ดูสะอาดสะอ้าน จมูกโด่งจนน่าอิจฉา  ริมฝีปากน่าจูบ ฟันขาวเรียงสวยเป็นระเบียบ รวม ๆ แล้วผมว่าเครื่องหน้าทั้งหลายทั้งมวลเหล่านั้นช่วยส่งเสริมให้เขาดูน่าค้นหาเกินกว่าจะมองเลยผ่าน กะจากสายตาแล้วก็แอบดีใจที่เขาไม่ใช่พวกก้ามปู แต่บ่ากว้าง ๆ อกแน่น ๆ นั่นก็ประมาทไม่ได้ ที่สำคัญตัวสูงกว่าผมเกือบคืบ กอดอุ่น พิงไหล่สบายล่ะทรงนี้

เสื้อผ้าหน้าผมของเขาไม่ล้ำ แต่ก็ไม่เลว รสนิยมน้ำหอมถูกจริตจนพลอยคิดซื่อ ๆ ด้วยไม่ได้ ทว่าคุณสมบัติอันโดดเด่นเหนืออื่นใด คือ บริเวณใต้ซิปกางเกงยีนส์ที่ดูมีมิติล้ำหน้าจนผมต้องเสสายตาเหลือบมองพื้นพลางลอบกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว... ได้พ่อมาเยอะจริง ๆ พับผ่าสิ

“ขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนาน ผมหนาวครับ”

“ฮึ?!” ประโยคทักทายของเขาทำผมเกือบสำลักน้ำลาย อะไรคือเจอหน้ากันแล้วบอกหนาว ขาดความอบอุ่นมากเหรอ?

“ขอโทษทีครับ ผมชื่อหนาวครับ” เขาอธิบายทันทีราวกับรู้ว่าออกตัวพลาด “จะเรียกพี่หรือเรียกหนาวเลยก็ได้ครับ ผมไม่ถือ” ยังดีที่เมื่อพูดจบเขาแค่เกาหัวแก้เขินแล้วยกมุมปากยิ้มพอเป็นพิธี ลองเขาเขินแรงกว่านี้สิ ผมคงชิงระเบิดตัวเองตายเพราะทนความน่ารักของเขาไม่ไหว  

Rrrrr Rrrrr Rrrrr Rrrrr ความสุขของผมยังไม่ทันจะเบ่งบาน อดีตแฟนก็โทรมารังควานจนผมหมดอารมณ์ระรื่น

“กำลังเดินเข้าไป ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ” ผมตัดสายเรียกเข้าล่าสุดอย่างไร้เยื่อใยก่อนจะหันไปตีหน้านิ่งแล้วป้อนคำสั่งกับเพื่อนเที่ยวแบบรวบรัดรวดเร็ว “อีกเดี๋ยวผมจะไปเจอแฟนเก่า ผมอยากให้คุณช่วยเป็นแฟนใหม่ให้ผมหน่อย” อิดออดไปก็ป่วยการ ขอแค่วันนี้ผมกำจัดไอ้พี่บูมไปจากชีวิตได้ ต่อให้ต้องสาวไส้ทุกขดออกมาเร่ขาย ผมก็ถือว่าคุ้มค่า

“ฮะ?!”

บ้าจริง คนอะไร ขนาดขมวดคิ้วทำหน้าตกใจยังเพลินตา แต่เพราะรู้ว่าไม่ใช่เวลา ผมจึงวกกลับเข้าเรื่องสำคัญก่อนหัวสมองจะเตลิดไปถึงไหน ๆ “ไม่เป็นไร ถ้าเจอเขาแล้ว คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอก แค่ทำตัวเป็นแฟนผมให้เนียน ๆ ก็พอ”

“...” เขายังคงยืนประมวลผลอยู่ที่เดิม ในขณะที่ตัวผมเริ่มหมดความอดทน บอกเลยว่า วินาทีนี้จะหาใครอยากเป็นโสดมากเท่าผมคงไม่มี

“ไปครับพี่หนาว ไปเจอแฟนเก่าของทูกัน” พูดจบผมก็ออกเดิน ยังดีที่เขาเป็นมืออาชีพมากพอ ไม่อย่างนั้นผมคงต้องทั้งจูงทั้งลากผู้ชายตัวใหญ่กว่าให้ตามหลังกันเข้าห้างไปแน่ ๆ

••••••

“พี่นึกว่าทูจะไม่มาแล้วซะอีก” ผมเบือนหน้าหนีผู้ชายที่เพิ่งลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยท่าทางกระตือรือล้นคนนั้นเพราะทนมองไม่ไหว ยิ่งล่าสุดเฟมมันแคปหน้าจอข้อความนัดยิ้มที่พี่บูมโพสลงแอพฯ ชุมทางเกย์เมื่ออาทิตย์ก่อนส่งมาให้ดู ผมก็ยิ่งแน่ใจว่าการตัดสินใจครั้งนี้ถูกต้องที่สุด

“นั่งก่อนสิทู เดี๋ยวไปพี่สั่งกาแฟให้นะ”

“ไม่ต้อง ผมคุยไม่นาน” ช่วงความรักสุกงอม ผมเคยลำพองใจว่าความสัมพันธ์ของผมกับผู้ชายตรงหน้าจะคงอยู่ชั่วลูกชั่วหลาน แต่ในเมื่อทุกอย่างพังพินาศด้วยน้ำมืออีกฝ่าย การต้องกลับมาเจอหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้จึงควรยุติโดยเร็ว

“ทูพาเพื่อนมาด้วยเหรอ” แม้คนข้างตัวผมจะเป็นเพียงชายแปลกหน้า แต่สายตาเหยียด ๆ ที่แฟนเก่าใช้มองพี่หนาวหัวจรดเท้าก็ทำให้คนกลางอย่างผมรู้สึกอดรนทนไม่ได้   

“เขาไม่ใช่เพื่อนผม แต่เป็นแฟนใหม่ผมเอง”

“สวัสดีครับ” นอกจากจะไม่แสดงสีหน้าประดักประเดิดจนดูผิดสังเกตแล้ว ผู้ถูกพาดพิงยังยืดอกยิ้มรับสถานะที่ผมยัดเยียดให้เสียน่ามองเชียว แหม... บริการทุกระดับประทับใจสมกับเงินหลายพันที่จ่ายไปจริง ๆ   

“ฮะ?! เมื่อกี้ทูว่าไงนะ!” พนันได้เลยว่าไอ้พี่บูมตกใจแรงได้ไม่ถึงครึ่งตอนที่ผมรู้เช่นเห็นชาติมันหรอก แต่ถ้าใช้ความทุเรศของหนังหน้าเป็นตัวชี้วัด ผมฟันธงว่ามงฯ ต้องลงหัวมันนี่แหละ

“ผมมีแฟนใหม่แล้ว เพราะฉะนั้นพี่ก็เลิกยุ่งกับผม ครอบครัวผม แล้วก็พวกเพื่อน ๆ ผมซะที หลังจากนี้ผมอยากให้เราต่างคนต่างอยู่ ถ้าไม่จำเป็น จะตอนไหน ๆ พี่ก็ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก” พอได้พูดจนสาแก่ใจ ผมก็คว้าแขนแฟนแอบอ้างมาควงพร้อมตั้งท่าหมุนตัวกลับ “ไปครับพี่หนาว ทูหิวข้าวแล้ว”

“เดี๋ยวสิทู คุยกับพี่ให้รู้เรื่องก่อน” พอเห็นไอ้พี่บูมมันลุกพรวดขึ้นมา ผมก็ดึงแขนเพื่อนเที่ยวรุ่นดึกถอยกรูดไปอีกทางก่อนขู่ฟ่อ

“แต่ผมไม่มีอะไรจะคุย” สิ้นคำ ผมก็ควงแขนแฟนรับสมอ้างเดินจากมาด้วยความโล่งอก ในที่สุด ผมก็ไม่ต้องปวดหัวเพราะคนรักเก่าชั่ว ๆ อีกต่อไป

.

.

.

.

เมื่อตัดขาดจากรักแรกได้ตามแผน ผมก็หันไประงับบริการกับเพื่อนเที่ยวรุ่นพี่ที่ยังยอมให้ผมเกาะเกี่ยววงแขนเดินร่อนไปค่อนห้างทันที “เมื่อกี้ขอบคุณคุณมากนะครับ ผมหมดธุระแล้ว พวกเราแยกย้ายกันตรงนี้เลยดีกว่า”

“เดี๋ยวครับคุณทู” เขาท้วงเสียงหลงจนผมต้องเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย “ยังไม่ครบหนึ่งชั่วโมงเลยครับ”  

“ไม่เป็นไรครับ คิดเสียว่าวันนี้คุณเลิกงานก่อนเวลาก็ได้ ผมโอเค” ระหว่างที่แสร้งพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดอยู่นั้น ผมต้องต่อสู้กับจิตใจด้านมืดที่ปรารถนาจะแทะโลมอีกฝ่ายผ่านสายตาอย่างยากเย็น พอรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวร่ำ ๆ ว่าจะเพลี่ยงพล้ำ ผมก็นึกถึงหน้าเฟมแล้วใช้วาจาเผ็ดร้อนของมันเป็นเครื่องยึดเหนี่ยว

ไม่ได้! มึงจะตกเป็นทาสของลุงไซด์ไลน์ไม่ได้เด็ดขาด ขืนมึงเทิร์นโปรเป็นสายเปย์ซื้อผู้เสพสมตั้งแต่ยังไม่สามสิบ แล้วหลังเกษียณมึงจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าหมอ ค่ายา ค่าแนนนี่ที่เดย์แคร์ หาอีทู?  

“แต่ผ...”

“ทำตามที่ผมบอกเถอะครับ ผมกลับก่อนนะครับ ยังไงก็ขอบคุณคุณมาก ๆ ที่ช่วยผมไว้วันนี้” เขาดูพะวักพะวน แต่เพราะตระหนักว่าเงินทองไม่ได้หามาง่าย ๆ อีกทั้งยังมั่นใจว่าคนในสายงานเช่นเขาน่าจะคุ้นเคยกับเรื่องทำนองนี้ ผมจึงไม่ลังเลที่จะตัดบทอย่างแห้งแล้งก่อนจะบ่ายหน้าเดินไปยังลานจอดรถโดยไม่รั้งรอ

 ••••••

“เฮ่ย?!” ขณะกำลังล้วงกระเป๋าสะพายควานหากุญแจรถอยู่นั้น ข้อมือข้างหนึ่งของผมก็ถูกกระชากอย่างแรงจากด้านหลัง

เอาแล้วไง ผมโดนเล่นแล้วไง คิดมาถึงตรงนี้ ภาพเหตุการณ์จี้ปล้นกลางลานจอดรถห้างดังที่เคยดูเมื่อชาติปางก่อนก็โลดแล่นอยู่ในหัว แต่เมื่อทั้งตัวถูกรั้งให้หันหลังกลับไปแล้วนั่นแหละ ผมจึงเพิ่งสำเหนียกว่า ถ้าเปลี่ยนไอ้คนตรงหน้าเป็นโจรคงดีกว่ากันเยอะ  

“ปล่อยผมนะพี่บูม”  

“ไม่!”

“ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยผมจะตะโกนเรียกรปภ.”

“เอาเลย เรียกคนมาดูเยอะ ๆ เลย ถ้าถูกถ่ายคลิปเราก็ดังกันทั้งคู่ พี่ไม่อายหรอกนะทู ถ่ายคลิปคู่กับทู... จะแบบไหนพี่ก็ชอบ” สาบานว่านั่นปาก จะคลิปไหน กูก็ไม่เคยถ่ายกับมึงเว้ย แต่ถึงจะเคย... กูก็ลบทิ้งหมดแล้ว อย่ามาบลัฟหน่อยเลย!

“ปล่อยสิวะ” ยิ่งผมขัดขืน แรงที่บีบรอบข้อมือก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บจนนิ่วหน้า

“คลิปฉาว ๆ น่ะคนดูเป็นล้านนะทู หรือทูอยากเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์” ให้ตาย ผมไม่น่าชะล่าใจกับชัยชนะจนลืมความร้ายกาจของอีกฝ่ายไปสนิทใจ คนเลวบริสุทธิ์อย่างไอ้พี่บูมน่ะเหรอจะยอมทำตามคำขอของผมง่าย ๆ ... ที่ตอนนั้นมันไม่แย้งผมสักคำคงเพราะกำลังรักษาภาพลักษณ์จอมปลอมของมันอยู่ยังไงล่ะ

“แล้วพี่ต้องการอะไร... ยังจะเอาอะไรจากผมอีก?”

“พี่ไม่เลิก ยังไงพี่ก็ไม่เลิกกับทู!” เอ๊ะไอ้เหี้ยพี่บูมนี่ ก็กูบอกว่าเลิกไง อย่างี่เง่าได้ไหมวะ

“แต่ผมจะเลิกเพราะผมมีแฟนใหม่แล้ว” ผมยังคงยืนกระต่ายขาเดียว แม้ภายในใจจะกำลังหวาดหวั่นกับความหน้าด้านของอีกฝ่ายอยู่มากก็ตาม

“หึ อย่าโกหกสิทู พี่รู้นะว่าทูไม่มีทางคบคนอื่นทั้ง ๆ ที่ยังรักพี่อยู่” ไอ้พี่บูมมันแสยะยิ้มเยาะเย้ยราวกับเห็นไส้ผมครบทุกขดก่อนจะกระชากผมเข้าหาตัวจนหน้าผมเกือบคะมำ “น่า อย่าเล่นตัวนักเลย วันนี้พี่ก็มาง้อทูแล้วไง หายโกรธแล้วกลับบ้านกับพี่เถอะนะครับที่รัก”

“ทุเรศ! พูดออกมาได้ไม่อายปาก” ผมระเบิดโทสะใส่อีกฝ่ายอย่างเหลืออด “สจ๊วตคนนั้นต่างหากล่ะสุดที่รักของพี่ ผมมันก็แค่ไอ้โง่ที่โดนพี่หลอกอยู่ได้เป็นชาติ”

ยังจะต้องให้ผมบอกอีกเหรอว่าพี่แม่งเหี้ย

หนอย... ตอแหลใส่ผมมาได้ตั้งสามปี ถ้าไม่ใช่เหี้ย ผมก็ไม่รู้จะเรียกพี่ว่าอะไรแล้ว

“ไม่เอาน่าทู ก็ไหนวันนั้นเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไง” อย่านะมึง อย่าพูดเรื่องอัปรีย์นั่นขึ้นมาอีกเชียวนะ ผมขึงตามองขู่ แต่ไอ้พี่บูมกลับพูดเรื่องแทงใจผมได้หน้าตาเฉย “ตอนเมธไม่อยู่เมืองไทย เราก็เป็นแฟนกันเต็มเวลา ส่วนสองสามอาทิตย์ที่เมธมา ทูก็กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว ไปเที่ยวกับเฟม ไปร้องเกะ ไปสปากับพวกพี่ฟี่เหมือนเมื่อก่อนไง... ทูบอกพี่เองไม่ใช่เหรอว่าชอบให้เราห่างกันบ้าง เราจะได้รักกันมาก ๆ ”

โอ๊ย ใครก็ได้ช่วยพาผมออกไปจากเรื่องบ้า ๆ นี่ที ผมจวนจะเป็นโรคประสาทกับตรรกะผี ๆ ของไอ้ตัวหน้าด้านนี่เต็มทนแล้ว “ขอร้องล่ะ จะให้ผมไหว้ก็ได้ แต่ช่วยปล่อยผมไปทีเถอะ ผมมีแฟนใหม่แล้ว ยังไงผมก็จะไม่กลับไปคบกับพี่”  

“ถ้าทูยังพูดไม่รู้เรื่องก็อย่าหาว่าพี่ใจร้ายแล้วกัน” พูดจบ ไอ้เหี้ยพี่บูมก็กระชากแขนผมให้เดินตามมันไป แต่มีหรือที่ผมจะยอมกลับไปตกนรกง่าย ๆ ยิ่งคนข้างหน้าทำรุนแรงกับผมเท่าไร สองขาของผมก็ยิ่งปักหลักไม่ยอมก้าวไปไหนจนไอ้พี่บูมมันเริ่มขึ้นเสียง  “ทู กลับไปกับพี่”

“ไม่! ปล่อยผม” พอไอ้พี่บูมมันหันกลับมาแล้วใช้สองมือยื้อยุด ผมก็เริ่มออกอาวุธเปะปะไปตามประสา... เอาสิวะ ผมเข้าคลาสบอดี้คอมแบทมานะเว่ย

“อยากเจ็บตัวหรือไง”

“ปล่อยดิวะ!”

“อย่าให้พี่โมโหนะทู”

“ก็ปล่อยมือดี้!”

“ทู!”

“ปล่อย! พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง... ปล่อย!”

“คุณช่วยปล่อยแฟนผมด้วยครับ” เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นพร้อมสัมผัสกระชับรอบข้อมืออีกข้างหนึ่งของผมที่ยังว่างอยู่

“ฮะ?!!”

ขณะที่ไอ้พี่บูมกำลังอวดสีหน้าโง่ ๆ แก่คนทั้งโลก ผมเองก็กำลังเซอร์ไพรส์จนหน้าเสียทรงตามไปอีกคน... เฮ่ย มาไงอะ ไม่ได้ตีปีกบินกลับบ้านไปนอนตีพุงแล้วเหรอ?  

“ปล่อยทูเถอะครับ... ก่อนผมจะหมดความอดทน”  หากการเจอไอ้เหี้ยพี่บูมคือคราวเคราะห์ประจำวัน ลุงไซด์ไลน์ที่กำลังออกหน้าเป็นแฟนให้ผมทั้ง ๆ ที่ธุระไม่ใช่คงลอยลำติดอันดับเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดไปเลย “ปล่อยทูเดี๋ยวนี้ครับ”

“ปล่อย!” ต้องให้ผมตอกย้ำด้วยการกระชากแขนอีกทีนั่นแหละคนหน้าบางอย่างไอ้พี่บูมถึงยอมปล่อยผมเป็นอิสระ ในเมื่อแฟนใหม่ (ปลอม ๆ ) ก็มารับแล้ว เรื่องอะไรผมจะทนเหม็นหน้าคนรักเก่าอยู่อีกล่ะ “ไปกันเถอะครับพี่หนาว ทูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”

“มาครับ เดี๋ยวพี่ขับรถให้... วันนี้ให้พี่ขับรถให้เถอะนะ ทูจะได้นั่งพักให้หายตกใจ” ข้อเสนอของเพื่อนเที่ยวต่างวัยทำผมชะงักไปนิดหนึ่ง แต่พอฟังเหตุผลตบท้ายด้วยรอยยิ้มบาง ๆ กระชากใจ ดวงตาของผมก็พลันพร่าพรายจนเผลอพยักหน้ายินยอมเสียเฉย ๆ

“ครับพี่หนาว” ไม่ทันพูดจบ อีกฝ่ายก็ยื่นมือมาตบกุญแจไปจากมือผมด้วยความนุ่มนวล ก่อนจะจับจูงผมให้เดินตามหลังไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย ง่ายเสียจนผมยังแอบกลัวใจตัวเอง เฟม... ช่วยเพื่อนด้วย ลุงไซด์ไลน์ละมุนมาก  

••••••

“คิดเสียว่ามีแค่สองชั้นก็แล้วกันนะ ว่าไงเชน พอไหวไหม” โจโจ้ถามความเห็นรุ่นน้องที่เพิ่งเดินออกมาจากด้านในอาคารสามชั้นกลางเก่ากลางใหม่ใจกลางย่านชุมชนแนวรถไฟฟ้า ก่อนหน้านี้เขามีศักดิ์เป็นเจ้านายและพี่ร่วมโลกของอีกฝ่าย หากคเชนทร์ตัดสินใจเช่าห้องแถวหลังนี้จากเขาจริง ๆ โจโจ้จะกลายเป็นเจ้าของตึกแถวที่ผูกตนเองติดกับอดีตลูกน้องผู้นี้ไปอีกหลายปี

“ต้องไหวสิเจ๊ ทำเลดีแถมค่าเช่ายังถูกเหลือเชื่อ ยังไงผมก็ต้องไหว” คเชนทร์ละสายตาจากใบหน้าเคลือบเครื่องสำอางของนายจ้างแล้วกวาดตามองว่าที่บ้านหลังใหม่ซึ่งตนจะใช้ชั้นล่างทำมาหากินด้วยความหวัง

แม้สภาพภายนอกของสิ่งก่อสร้างตรงหน้าจะทรุดโทรมผิดจากคูหาข้าง ๆ ไปสักหน่อย หนำซ้ำบริเวณชั้นสามยังถูกบิดาของโจโจ้ปรับทำเป็นห้องพักรายเดือนไปแล้วก็ตาม กระนั้นพื้นที่สองชั้นที่เหลือซึ่งแต่เดิมเคยเปิดให้คนเช่าทำร้านค้าก็ยังเหมาะจะเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ที่คเชนทร์ใฝ่ฝันอยู่ดี

“ขอบคุณเจ๊จริง ๆ ที่ยอมให้ผมเช่า ถ้าไม่ใช่เพราะเจ๊คอยช่วยเหลือ ผมคงไม่มีวันนี้”

โจโจ้โบกมือไล่ไม่รับความซาบซึ้งในรูปแบบใด ๆ เพิ่มเติมพลางบ่นขรม “พอแล้ว เลิกไหว้แล้วก็หยุดขอบคุณเสียที เชนจ่ายค่าเช่า ไม่ได้ขออยู่ฟรี ๆ เพราะฉะนั้นเราไม่มีอะไรติดค้างกัน”

เหตุผลที่เจ้าของคณะคาบาเร่ต์คอยส่งเสริมคเชนทร์ ใช่แค่เพราะอีกฝ่ายเป็นลูกจ้างและน้องที่ดีเท่านั้น หากแต่อีกฝ่ายยังเคยผ่านเรื่องบัดซบร้อยแปดมาตามประสาคนหัวอกเดียวกัน จึงไม่แปลกถ้าโจโจ้จะเห็นใจและพร้อมสนับสนุนคเชนทร์มากกว่าเด็กในร้านคนอื่น ๆ   

“แล้วนี่นังสาวมันไปไหน หรือว่าตกส้วมตายไปแล้ว” โจโจ้ถามหาลูกน้องในปกครองอีกคน รายนี้ปล่อยห่างหูห่างตานาน ๆ ไม่ได้ หายหัวทีไรเป็นต้องหาเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจมาให้เขาอยู่เรื่อย

“เมื่อกี้ผมเห็นสาวเดินไปทางนั้นไว ๆ น่ะครับ อีกเดี๋ยวคงกลับมา”

“ขุ่นแม่ พี่ช่า หนูมาแล้ว!” ไม่ทันขาดคำ บุคคลที่ทั้งสองกำลังมองหาก็เดินยิ้มร่าหิ้วหอบถุงก๊อบแก๊บใบใหญ่กลับมาอย่างร่าเริง

“ขุ่นแม่ขา ตรงโน้นมีร้านเบเกอรี่ด้วย ขนมงี้ยั่วน้ำลายมาก” ชายหนุ่มผู้เรียกตัวเองว่าสาวพยักเพยิดพลางลากหางเสียงยืดยาวจนคนฟังทั้งสองต่างพากันทอดถอนใจ ลองว่าเจ้าตัวหอบขนมกลับมาเต็มสองไม้สองมือ อีหรอบนี้แสดงว่าพ่อค้าจะต้องน่ากินกว่าขนมเป็นไหน ๆ “พี่ช่า ไว้วันไหนหนูจะมาช่วยพี่ช่าเฝ้าร้านนะ”

คเชนทร์อมยิ้มพลางพยักหน้ารับคำรุ่นน้อง “ถ้าช่างทำร้านเสร็จเมื่อไร สาวก็แวะมานั่งเล่นนอนเล่นที่นี่ได้ตลอดเลยนะ”

“ขอบคุณนะคะพี่ช่า หนูรักพี่ม้ากมาก” กระดี๊กระด๊าได้ไม่ทันไร สาวก็หุบยิ้มทำหน้าเศร้าหมองใส่คเชนทร์เสียแล้ว “พี่จะออกมาขายดอกไม้จริง ๆ เหรอ แล้วต่อไปถ้าหนูกับอีเฟิร์นมีปัญหา พวกหนูจะปรึกใครล่ะคะ”  

“โอ๊ยนังสาว หล่อนจะฟูมฟายอะไรนักหนา เชนมันแค่เลิกเต้นกินรำกินมาเปิดร้านดอกไม้ มันไม่ได้จะไปตายที่ไหน”

“โห่ขุ่นแม่ล่ะก็ อย่าดุหนูสิคะ หนูยิ่งบอบบาง ๆ อยู่”

“ย่ะ แม่คนบอบบาง... บางทีก็ล่ำ บางทีก็ลงพุงใช่ไหมยะหล่อนน่ะ” โจโจ้แขวะนางโชว์ดาวเด่นสายตลกประจำร้านด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

“นี่ไงพี่ช่า ถ้าพี่ช่าไม่อยู่ ขุ่นแม่ต้องโขกสับหนูตลอด ๆ แน่ ๆ เลยอ่ะ”

เมื่อเห็นโจโจ้เริ่มส่งสายตาประหัตถ์ประหารใส่รุ่นน้องร่างใหญ่ ชายหนุ่มจึงรีบห้ามทัพเพื่อไม่ให้สาวต้องถึงฆาตก่อนวัยอันควร “เรากลับไปทำสัญญากันเถอะครับเจ๊ ผมอยากเป็นเจ้าของร้านดอกไม้เต็มทีแล้ว”  

••• TBC •••

มีใครในนี้เล่นทวิตบ้างไหมคะ  

ส่วนตัวเราเองก็เล่นบ้าง เลยอยากมีแท็กประจำนิยายของตัวเองซักนิดนึง

ถ้ายังไงช่วยแนะนำกันมาหน่อยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ (ยกมือไหว้ท่วมหัว)

เจอกันวันจันทร์หน้าค่ะ  

 ติดตามข่าวสารนิยายกดตรงนี้เลยค่ะ ^^