บทรุกที่ 25: ชี้โพรงให้กระรอก
(ชี้โพรงให้กระรอก :
ชี้แนะช่องทางที่ไม่ดีให้ผู้อื่นเห็น หรือให้เขาคิดได้
เพื่อเป็นแนวทางให้คนนั้นกระทำสิ่งไม่ดีนั้น)
ผมเดินถือแก้วน้ำกลับมานั่งลงตรงขอบเตียง
ข้างๆผม...ร่างขาวๆที่มีจุดแดงขึ้นไปทั่วแผ่นหลังกำลังนอนคว่ำหน้าหลับตาคล้ายๆกับคนนอนหลับ
แต่ผมรู้ดี...ว่าอีกคนแค่กำลังหลับตาเพื่อพักเอาแรงช่วงสั้นๆหลังจากเซ็กส์รอบที่แล้วของเราเพิ่งจะเสร็จสิ้นลงอย่างเร่าร้อน
ผมปัดปอยผมที่ปรกเคลียข้างแก้มของขนุนออก
แล้วเลื่อนมือลงมาลูบไล้ลากเส้นเชื่อมต่อระหว่างจุดแดงๆแต่ละจุดที่ผมฝากทิ้งเอาไว้ตามลำตัวของอีกฝ่าย
เหมือนกับเกมสมัยเด็กๆที่ผมเคยชอบเล่น พลางพูดเสียงนุ่ม “ขนุนฮะ...
น็อตขออะไรอย่างได้ไม๊ฮะ?”
ทั้งที่ยังปิดเปลือกตาสนิท
แต่คนที่ยังนอนคว่ำตะแคงหน้าหันมาทางผมก็เอ่ยออกมาเรียบๆด้วยน้ำเสียงติดจะงัวเงียนิดๆ
“...ฮื่อออออ... ถ้าน็อตจะขอต่ออีกรอบ
ขอขนุนพักเดี๋ยวได้ไม๊?”
ผมถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ขนุนบอก
อย่าบอกนะว่า ขนุนแม่งเห็นผมเป็นจักรกลเซ็กส์สังหาร ผู้ไม่จำเป็นต้องพักยกชั่วคราวเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อฟองน้ำประจำกาย
แล้วออกไปยืดเส้นยืดสายนั่งอัดบุหรี่ กระดกเหล้าระหว่างฟังเพลงเบาๆ
หรือทำอย่างอื่นที่สร้างสรรค์นอกเหนือไปจากการสังวาสบ้างจริงๆหรือ??!!...
...เหยดดดด!! แค่ได้มีอะไรกันเพียงคืนเดียว ความเก่งกล้าสามารถอันโดดเด่นไม่เป็นรองใครในด้านนี้ของผม
ก็สามารถทำให้ขนุนออกปากชมผมออกสื่ออย่างเมื่อครู่นี้ได้เลยหรือนี่.....ฮื๊ยยย
ภูมิใจว่ะสัด!!
หึ หึ
ผมเลยตอบไปอย่างชอบอกชอบใจด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
แล้วย้ายปลายนิ้วมือมาไล้ไปตามส่วนต่างๆของใบหน้าเล็กๆแทน “ฮะ ฮะ
ฮะ...น็อตไม่ได้จะขอเรื่องนั้นฮะ แต่มันก็เป็นอีกเรื่องอื่นที่สำคัญมากพอๆกัน”
พอสิ่งที่ผมตอบอยู่นอกเหนือไปจากความคาดหมายของอีกฝ่าย
เปลือกตาบางๆนั่นจึงเผยให้ผมได้เห็นดวงตาใสๆสีดำขลับที่หรี่ลงนิดๆเพื่อสู้แสงโคมไฟหัวนอน ขนุนเอามือข้างหนึ่งสอดรองใต้ใบหน้า เพื่อหนุนให้ตนเองสามารถจ้องมองหน้าผมนิ่งๆได้โดยไม่ต้องขยับร่างกายส่วนที่เหลือให้เสียพลังงานโดยใช้เหตุ
แล้วถามออกมาเบาๆ “แล้วน็อตอยากขออะไรล่ะ?”
ทันทีที่เห็นหน้ายู่ยี่ไม่สู้แสงของขนุน
ผมจึงพลิกตัวกลับไปอีกด้าน ก่อนวางศอกยันลงบนที่นอนแล้วเอนตัวลงใกล้ๆหน้าขาวเนียนนั่นเพื่อมองหน้าขนุนใกล้ๆ
ไปพร้อมๆกับช่วยบังแสงโคมไฟไม่ให่ส่องแยงตาใสๆคู่นั้นโดยตรงแบบเมื่อครู่ “เวลาจะไปไหนมาไหน จะใกล้ หรือไกลจากสายตาน็อต
ขนุนบอกน็อตก่อนได้ไม๊ฮะ?..
.
.
...เมื่อคืน
ตอนน็อตออกมาจากห้องน้ำแล้วไม่เจอขนุนอยู่ในห้อง น็อตตกใจจนทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่ๆเลยนะฮะ...
...ใจน็อตน่ะคิดกลัวไปว่า
ขนุนจะแอบหลบไปนอนที่บ้าน ตอนนั้นคนเป็นห่วงน็อตก็เฝ้าแต่คิดอยู่อย่างเดียวว่า
ต้องรีบออกไปตามหาตัวขนุนให้เจอโดยเร็วที่สุดน่ะฮะ” ผมอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจ
เพราะตลอดเวลาที่ผมเริ่มเปิดประเด็นเรื่องนี้ ขนุนแม่งทำหน้างงเหมือนคนหลงทาง
เสียงเล็กๆฟังง่วงๆของขนุนถามสวนออกมาทันทีเพื่อไขข้อข้องใจ
“แล้วทำไมน็อตถึงคิดว่า อยู่ดีๆขนุนจะอยากกลับไปนอนที่บ้านตัวเองล่ะ?”
ผมยิ้มให้เขินๆแล้วจึงบอกความจริงให้อีกฝ่ายได้รับรู้
“ก็น็อตคิดว่า ขนุนอาจจะกลัวที่จะต้องมีอะไรกับน็อต ก็เลยหนีไปน่ะฮะ”
คนฟังเงยหน้าขึ้น
เหลือบตาขึ้นมองผมอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วกัดริมฝีปากล่างของตัวเองพลางยักคิ้วให้
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบโต้กับท่าทางยั่วยุอย่างจงใจด้วยมาตรการอันเฉียบขาดใดๆ...
ริมฝีปากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นยั่วยิ้มน้อยๆส่งมา
ก่อนปิดท้ายด้วยคำพูดที่ชวนให้เลือดในตัวผมร้อนรุ่มผิดปกติ “...แล้วไอ้ที่เห็นอยู่นี่
มันยังแปลว่าขนุนกลัวที่เราจะมีเซ็กส์กันอยู่รึเปล่าล่ะ?”
หึ
หึ ถ้าในอนาคตข้างหน้า ผมจะกลายเป็นไอ้หื่นหรรมฟูแบบไม่รู้จักเวล่ำเวลา แม่งก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร...
นอกจากจะไม่อายแล้ว ผมก็พร้อมจะยืดอกรับอย่างภาคภูมิแล้วป่าวประกาศให้ทุกๆคนในโลกได้ล่วงรู้ว่า...
ที่หงี่เงี่ยนเจียนบ้าได้มากขนาดนี้ เพราะมีเมียเป็นดาวยั่ว
คิดแล้วผมถึงกับต้องส่ายหัวให้กับความเพ้อเจ้อช่างจินตนาการของตัวเอง
และความแสบของเมีย คนอาไร๊...ขยันหาเรื่องยั่วผมได้ตลอดเวลา...
ผมเลยตอบขนุนกลับไประหว่างที่มือทั้งสองข้างไล้ไปตามแก้มนิ่มๆอย่างเพลิดเพลิน “หึ
หึ...นี่ถ้าไม่ติดว่าขนุนขอเอาไว้ น็อตคงได้เริ่มเอาขนุนให้สมกับความเซี๊ยวซ่าของประโยคสุดเร้าใจไปอีกรอบแล้วนะฮะเนี่ยะ...
.
.
.
...จะว่าไปแล้ว ถ้าให้บอกตรงๆ น็อตว่า...ตอนนี้น็อตน่าจะเริ่มเป็นฝ่ายรู้สึกกลัวแทนแล้วนะฮะ”
ขนุนเอียงคอแล้วมองตรงเข้ามาในตาผมก่อนจะถามอย่างสนอกสนใจ
“กลัวอะไรเหรอน็อต?”
ในเมื่อขนุนติดเบ็ด...ผมก็ขอเล่นเสียหน่อย
เดี๋ยวจะเสียของ “ก็ขนุนเล่นทนทายาด
แถมยังหัวไว...เรียนรู้และรับมือทุกๆกระบวนท่าของน็อตได้อย่างรวดเร็วแม่นยำออกซะขนาดนี้....
น็อตจะไม่โดนขนุนล้วงไส้ล้วงพุงเอาเคล็ดวิชาทั้งหลายที่น็อตสู้อุตส่าห์สั่งสมมาตลอดช่วงหลายปีไปอย่างง่ายดายหรอกเหรอฮะ”
อีกฝ่ายกำลังจ้องเข้ามาในตาผมนิ่งๆเหมือนต้องการจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง
มือเรียวๆของขนุนถูกส่งมาให้ลูบแก้มผมเบาๆเพื่อเรียกความสนใจ
เมื่อผมประสานสายตาจ้องตอบ
ขนุนก็ยิ้มร้ายๆให้แล้วพูดช้าๆชัดถ้อยชัดคำและเน้นย้ำทุกๆวลีอย่างตั้งใจ “หึ หึ หึ... เพ้อเจ้อใหญ่แล้วนะ”
หึ
หึ...พอได้ยินที่ขนุนเอ่ยเสริมทัพมาอีกประโยค ผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่า เมียผมต้องอยู่ในอารมณ์อยากจะยั่วผมแน่ๆ
“ที่พูดนี่ตั้งใจจะยั่วน็อตรึเปล่าฮะ?” ผมเลื่อนปลายนิ้วไปคีบริมฝีปากล่างแดงบวมฉึ่งเอาไว้แล้วดึงเล่นเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“แล้วน็อตเข้าใจว่าไงล่ะ?”
ขนุนพูดจบแม่งก็ส่งปลายลิ้นเรียวๆมาดุนไล้ไปตามนิ้วผม โดยระหว่างนั้น
ไอ้สายตาท้าทายนี่แม่งไม่ได้ละไปจากหน้าผมเอาเสียเลย... ฮึ่ยยยย!!
ทำไมเมียผมถึงได้ชอบลูบคมทดสอบความอดทนของผมเสียเหลือเกินวะ???!!
นี่ถ้าไม่ติดว่า ตลอดทั้งคืนที่ผ่านมา ขนุนโดนผมสอยไปหลายดอก
จนร่างกายบอบบางถูกใช้งานเกินพอดีทั้งที่ยังมีสถานะเป็นเคะมือใหม่.. ผมแม่งต้องมีจัดต่อล่อให้ฟ้าเหลืองกันทั้งคู่ให้รู้แล้วรู้แร่ดไปแล้วล่ะฮะ
เพื่อสุขภาพที่ดีของเมีย
และการมีเซ็กส์ของเราไปตราบนานเท่านาน...ผมจะต้องไม่ละโมบ ทั้งๆที่อีกฝ่ายได้ทอดสะพานนอนยิ้มหวานเชิญชวนอยู่ต่อหน้าต่อตาก็ตามทีเถอะ
ผมยกยิ้มมุมปากแล้วตอบนิ่งๆ
โดยพยายามข่มความอยากด้านมืดเอาไว้อย่างยิ่งยวด “หึ หึ...นอนเถอะฮะ
นี่ก็ใกล้จะเช้าแล้ว เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนมาเกือบทั้งคืน
เดี๋ยวคืนนี้จะไม่มีแรงไปซะเปล่าๆ”
“ครูของขนุนนี่นอกจากจะใจดียอมปล่อยให้นักเรียนพักแล้ว...ยังจะขยันขันแข็งเข้าสอนได้ทุกค่ำคืนไม่คิดอู้ ขนุนนี่ไม่รู้จะตบรางวัลให้คุณครูผู้น่ารักยังไงเลยเนี่ยะ...หึ
หึ” ถ้าคนอื่นจะบอกว่าผมกวนตีนได้โล่ห์...
เมียผมแม่งก็ยั่วได้น่าเย่สไม่แพ้กันแหละฮะ เพราะไอ้ประโยคประชดนิ่มๆของขนุนนี่
ตีความได้ว่า...เจ้าตัวแม่งยังอยู่ในโหมดสั่นคลอนตัวตนฝ่ายดีของผมแบบไม่คิดจะถอนตัวง่ายๆเสียด้วย
ผมเลยต้องปรามตามประสาสามีผู้มีอำนาจสูงสุดในการปกครอง...
“ขนุน!! อย่ายั่วน็อต!” ...ที่ผมต้องดุขนุน ไม่ใช่เพียงเพราะคำพูดของขนุนนะฮะที่กำลังทำผมขันแตก
เพราะไอ้นิ้วมือผมเมื่อกี๊ ที่ขนุนยังเลียเล่นอยู่แหม่บๆ
ตอนนี่แม่งก็เสือกทรยศผมวิ่งเข้าไปประจบลิ้นเรียวในปากขนุน แล้วปล่อยตัวปล่อยใจให้อีกฝ่ายอมๆดูดๆอย่างย่ามใจ
จนความลื่นนุ่มนิ่มที่ปลายนิ้วผมกำลังสัมผัส ได้ถูกสมองแปลงเป็นคลื่นสัญญาณหื่นวิ่งไปปลุกไอ้ดุ้นโตด้านล่างให้ตื่นขึ้นมา
เพื่อหาทางเสียบเข้าในโพรงปากของขนุนแทนดัชนีขึ้นมาตงิดๆเสียแล้วสิ
เมื่อผมพูดจบ...อีกฝ่ายก็ยอมปล่อยให้ผมชักนิ้วมือออกจากโพรงปากของเขาได้
สายตาขนุนที่มองตามสายน้ำเชื่อมซึ่งไหลติดปลายนิ้วชี้ของผมออกมาบอกได้ว่าเจ้าตัวกำลังเสียดาย...
...สัด!! นั่นมันสายตาพิฆาตชัดๆเลยฮะขนุน
คุณรู้ตัวบ้างหรือเปล่า??!!
คนที่ไม่ได้รับรู้เรื่องหื่นๆภายในหัวผม
เลียรอบๆริมฝีปากของตัวเองอย่างช้าๆด้วยเจตนาบางอย่างที่ผมเองก็รู้ดี “หึ หึ...ก็แค่อยากแน่ใจน่ะ ว่าน็อตโอเคจริงๆ
ถ้าขนุนจะนอน ทั้งที่น็อตยังตาสว่างอยู่แบบนี้”
ผมที่ต้องใช้ความพยายามเล่นบทพระเอกมากกว่าหนไหนๆเอ่ยออกไปอย่างยากลำบากว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ...อีกเดี๋ยวน็อตก็จะตามลงไปนอนด้วยแล้วล่ะ
ขอแว่บไปดูพี่ปีย์กับพี่กานต์เดี๋ยวเดียวฮะ”
ดูเหมือนขนุนแม่งจะอ่านทางผมขาดจริงๆ
ว่าผมกำลังทำตัวปากอย่างใจอย่าง
เพราะไอ้แววตาวิบวับของเจ้าตัวที่เขามักจะเผลอทำเวลาที่เราเริ่มนัวเนียกันยังไม่หนีหายไปไหน...
ขนุนยืดแขนมาทางผม
จับปอยหางม้าบนหัวก่อนออกแรงดึงน้อยๆนำหัวผมให้ก้มต่ำลงไปหาใบหน้าเล็กๆและดวงตาฉ่ำเยิ้มน่ามอง
ก่อนจะพูดสั้นๆ “....ก่อนไป......ขอดูดปากหัวจุกทีซิ”
ผมถึงกับยิ้มกว้างอย่างชอบใจในความก๋ากั่นของเมียตัวเอง
“หึ หึ...น็อตบอกแล้วใช่ไม๊ฮะ ว่าอย่ายั่ว!..นี่ถ้าไม่เห็นว่าตาจะปิดอยู่รอมร่ออย่างนี้...
น็อตไม่ปล่อยให้นอนจริงๆนะฮะ”
คนฟังขายั่วของผมเลยปิดท้ายด้วยการสมนาคุณผมให้เข้าอีกดอก
ด้วยการปล่อยมือจากปอยผม เปลี่ยนมาเป็นคว้ามือข้างที่ไม่ได้ใช้รับน้ำหนักตัวของผม
เพื่อเอาไปวางลงตรงแก้มก้นเด้งๆของตัวเอง แล้วออกแรงบีบก้นตัวเองหนักๆโดยมีมือผมเป็นทางผ่าน
แล้วพูดทิ้งท้าย “งั้น...พอขนุนตื่นแล้ว
เราค่อยกลับมาเอากันใหม่ก็แล้วกันนะหัวจุก.../ ขนุน!! / ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ
ฮ...ฮื่มมมมม......ฮื่ออออ................อืออออ...............อื้มมมมม......... หลังจากโดนยั่วถึงที่สุด
หลังจากใบหน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันจนเกินไป
หลังจากที่อีกฝ่ายสอดปลายนิ้วใต้ปอยหางม้าบนหัวผมอีกครั้ง และหลังจากที่ผมดุขนุนสุดเสียงแต่เจ้าตัวกลับเอาแต่ระเบิดหัวเราะเสียจนน้ำตาไหล
ผมก็มอบจูบหวานๆรับอรุณให้ขนุนตามคำขอ
นี่นับเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้
ที่ผมกับขนุนแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มแบบนี้ แต่ทุกครั้ง...มันก็ยังรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เราจูบกันเสมอ
ผิดก็แต่เรื่องเดียว... คือเมียผมแม่งจูบเก่งขึ้นเรื่อยๆ จนผมเองยังหวั่นใจ คราวนี้...การกระตุ้นของขนุนทำเอาผมเกือบเสียการควบคุมตัวเองไปอย่างหวุดหวิด
นอกจากจะล้อเล่นตอบโต้ลิ้นกระหายสัมผัสของผมได้อย่างสูสีไม่มีเพลี่ยงพล้ำ ลิ้นเล็กเรียวนุ่มนิ่มของขนุนยังดิ้นพลิ้วไปทั่วทุกๆจุดที่กระตุ้นให้ผมรู้สึกคึกคักได้ ไม่เท่านั้น...
ไอ้ปลายนิ้วมือทั้งห้าที่สอดอยู่บนหัวผมแม่งก็วิ่งวนดึงปอยผมตรงโน้นตรงนี้หยอกล้อไปทั่วจนผมเริ่มจะคิดอะไรไม่ถ้วน
ไหนจะเสียงครางแหบเสน่ห์ในลำคออย่างสมใจของเขาอีกล่ะ เหี้ยเอ๊ย!! ไม่เคยแม้สักครั้ง ที่ผมจะเกิดอารมณ์ได้ง่ายๆ
เพียงแค่ได้จูบกับใครสักคนแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ...
ก่อนที่อะไรๆจะดำเนินไปในทิศทางตรงกันข้ามไปจากการคาดการณ์ของผมอย่างสุดขั้ว
ผมก็ค่อยๆผละหน้าออกมาจากหน้าเล็กๆสุดเอ็กซ์ของขนุน
แล้วเอ่ยเบาๆพลางจัดผ้าห่มและท่านอนให้อีกฝ่าย “นอนพักหน่อยนะฮะคนเก่ง”
ขนุนที่ตอนนี้เปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายปิดเปลือกตาทั้งสองข้างสนิทเหมือนคนกำลังหลับ ก็พูดตอบออกมาด้วยรอยยิ้มโดยไม่คิดลืมตา
“กลับมาเร็วๆนะหัวจุก”
ผมเห็นคนพูดยกมือขึ้นแล้วก็ชูหนังยางรัดผมที่เคยถูกใช้มัดจุกบนหัวผมขึ้นในอากาศเหมือนเด็กๆอวดรูปวาดของตัวเองให้พ่อแม่ดู...นั่นก็แปลว่า
ระหว่างที่เราจูบกัน ขนุนได้แอบปลดเอาหนังยางบนหัวผมออก
เพื่อปล่อยให้ผมปอยได้เป็นอิสระ เหมือนที่ผมมักจะทำเป็นประจำก่อนนอนทุกคืน
“(ฟอดดดดด)
นอนได้แล้วฮะ”
ผมกดมือของอีกคนลงวางข้างๆตัวแล้วลูบหัวขนุนเบาๆคล้ายๆกับกล่อม ระหว่างนั้น
ผมก็ไล่สายตามองร่างขาวๆที่เต็มไปด้วยรอยรักของผมอย่างหลงใหล
ผิวอ่อนๆของขนุนแม่งขึ้นสีดีชิบหาย
ขนาดว่าผมพยายามยั้งมือไม่ทิ้งรอยจูบเอาไว้ตามตัวเขาแทบตาย
เพราะไม่อยากให้มีใครได้เห็นร่องรอยการแสดงความรักของผมบนตัวเขา
แต่ลำพังแค่แช่ริมฝีปากจูบเบาๆเอาไว้ไม่นาน
ร่างขนุนยังลายพร้อยเสียจน ถ้ามองเผินๆ อาจจะเผลอเข้าใจผิดไปได้ว่า ขนุนต้องเป็นโรคติดต่อร้ายแรงอะไรสักอย่างแหงๆ ที่ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็น
ไม่ได้เป็นเพราะว่า ผมกลัวคนอื่นจะรู้เรื่องของเราหรอกนะฮะ แต่ผมไม่อยากให้รอยใดๆก็ตาม
เรียกสายตาคนอื่นให้มองมาที่ขนุนอีกเลย...
เรื่องที่ว่าผมกลัวตอนที่คุยกับเขาเมื่อครู่น่ะ...ของจริงฮะ แต่ผมกำลังกลัวเรื่องอื่นที่หนักหนายิ่งไปกว่าเรื่องเซ็กส์ระหว่างเรา
หรือความเก่งกาจหัวไวของขนุนอย่างที่พูดเล่นหัวกับอีกฝ่าย...
...ยิ่งสิ่งที่ผมได้สัมผัสจากร่างกาย
และตัวตนของขนุนตลอดทั้งคืนทำให้ผมรู้สึกดีมากเท่าไร ผมก็ยิ่งกลัวว่าคนอื่นจะได้เห็นขนุนตอนที่เจ้าตัวเป็นแบบนี้มากขึ้นเท่านั้น ผมไม่อยากให้ใครรู้ว่าขนุนเป็นอย่างไร
เวลาที่เขาปล่อยตัวตามสบายและเป็นตัวของตัวเองที่สุด ผมไม่อยากให้ใครค้นพบความฉลาด
ความเซ็กซี่ ความน่ารักและน่าหลงใหล
แถมเสน่ห์ที่ทำเอาผมยากจะถอนตัวถอนใจไปจากเขาได้ง่ายๆ...
...ผมเริ่มกลัวเสียจนรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเป็นบ้า
กลัวจนอยากจะเก็บขนุนเอาไว้คนเดียว ไม่อยากให้ใครได้มาพบเห็นอีกเลย
คิดดูสิฮะ...ขนาดตัวผมที่ผ่านมาเยอะจนโชกโชนช่ำชองประมาณตัวพ่อยังต้องอาย พอได้มาเห็นหน้าขนุนตอนโดนผมสอดใส่นี่...ผมก็แทบจะละลายเสียให้ได้ แล้วถ้าลองเผลอปล่อยให้ไอ้ตัวผู้หน้าไหนได้มีโอกาสใกล้ชิดกับขนุนแบบที่ได้เห็นเจ้าตัวตอนมีอารมณ์อย่างว่า
และไอ้เหี้ยตัวนั้นแม่งเกิดใจไม่แข็งพอ... รับรองเลยฮะ
ว่าร้อยทั้งร้อยต้องยอมพ่ายแพ้ให้กับหน้าตาอีโรติกผลาญพร่าคร่าสามัญสำนึกของขนุนแน่ๆ
...อาการของผมแม่งก็หนักหนาเอาเรื่องอยู่ เพราะผมตั้งใจเอาไว้แล้วว่า
หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ผมจะไม่ออกปากร้องขอให้ขนุนแต่งตัวดีๆ
ทำผมเผ้าให้ดูเป็นผู้เป็นคน ใส่คอนแทค
หรือทำอะไรก็ตามที่เป็นชนวนให้ใครหน้าไหนหันมามองขนุนอย่างสนอกสนใจอีกต่อไป เพราะพอคลาดสายตาผมเมื่อไร...ขนุนอาจจะเผลอหลุดความเอ็กซ์แตกแหกโค้ง
ที่มาพร้อมกับความน่ารักเรี่ยราดไม่บันยะบันยังเป็นที่สุดออกมาให้คนอื่นได้เห็นก็เป็นได้...
...แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุดในเวลานี้...
กลับไม่ใช่คนนอกหรอกฮะ
หากแต่คือใจของขนุนซึ่งผมเดาไม่ออก
แถมยังไม่ได้เคยได้รับรู้ความรู้สึกที่เจ้าตัวเก็บเอาไว้อยู่ภายในอีกด้วย
แม้จะพยายามหลอกถามอยู่บ่อยๆเมื่อมีโอกาสก็ตามที...
...และสิ่งแรกที่ทำเอาผมกลัวจนหัวหด
ก็คือ...ผมกลัวว่าขนุนจะไม่อยากมีอะไรกับผมอีกต่อไป ถ้าอยู่ๆขนุนเกิดรู้สึกว่า
ผมหื่น หรือ บังคับให้เขาทำโน่นทำนี่ที่เกี่ยวข้องกับเซ็กส์มากจนเจ้าตัวเกิดทนไม่ไหว ทีนี้...ลำพังแค่จะขออยู่ใกล้ๆ
หรือคอยดูแลไม่ห่างไปไหนในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ผมก็คงไม่มีสิทธิแม้แต่จะคิดลงมือทำ
สาเหตุที่ทำผมกังวลเรื่องจะไม่ได้มีอะไรกับขนุนอีก
และการยับยั้งชั่งใจปล่อยให้อีกฝ่ายได้พักผ่อน ทั้งที่ขนุนออกจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีไปเมื่อครู่
คงจะเป็นเพราะ
เมื่อคืนหลังจากครั้งแรก...ผมแม่งก็ยิงยาวเอาขนุนแบบน็อนสต็อปเลยฮะ... พูดง่ายๆว่า
แทบจะไม่ปล่อยให้ขนุนได้พักหายใจหายคอนานนัก เหมือนพวกตายอดตายอยากมาเป็นแรมปีอย่างไรอย่างนั้น
หึ...ผมยอมรับฮะว่า
ผมไม่สามารถควบคุมความต้องการเอาไว้ได้จริงๆ แถมความอดทนของผมก็เสือกต่ำเตี้ยเรี่ยดินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่จะว่าผมอยู่ฝ่ายเดียวก็คงจะว่าไม่ได้เต็มปากสักเท่าไร
เพราะอีกคนแม่งก็ประเสิรฐเลิศล้ำนำหน้าใครๆในโลกหล้าจริงๆฮะ... ไอ้ที่ผมชื่นชอบน่ะ ไม่ใช่แค่รสสัมผัสจากการร่วมรักที่สุดยอดหาใดเปรียบเท่านั้นนะฮะ
ที่ทำเอาผมโด่ไม่มีล้มซ้ำๆซากๆได้ตลอดทั้งคืนจนถึงเมื่อตะกี๊นี้ แต่มันยังเป็นเพราะขนุนเอ็กซ์เหนือโลกสุดจินตนาการของหื่นแมนอย่างผมไปหลายขุม...
...ใครมันจะไปทนสายตาฉ่ำเชื่อมที่มองลึกเข้ามาในตาผม
แล้วบอกทุกๆความต้องการอย่างตรงไปตรงมาได้แบบดวงตาของขนุนกัน??! .ไหนจะใบหน้า
และรอยยิ้มที่เหมือนจะคอยยั่วให้ผมกระโจนเข้าใส่เจ้าตัวเกือบตลอดเวลานั่นอีกล่ะ ไม่เท่านั้นนะฮะ...
ไอ้เสียงหวานๆที่ครางกระเส่าสุดลำคอ ตลอดเวลาที่เรามีอะไรกันก็ช่างปลุกปั่นให้อารมณ์ของผมกระเจิดกระเจิงดีเหลือเกิน...
...นี่ผมยังไม่ได้นับรวมการตอบสนองของร่างกาย
และความรู้สึกที่ได้รับภายหลังจากการสอดใส่เข้าด้านในรูหรรษา
ที่ทำผมฟินตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
เท้าจรดหัวไปเสียทุกครั้งที่ผมขยับบั้นเอวเข้าออกนั่นอีกล่ะฮะ... โฮ๊ยยย!! สุดยอดอ่ะฮะ คนๆนี้น่ะถือเป็นที่สุดของที่สุด ต่อไปนะ...ผมว่า แค่ได้จ้องหน้าขนุนสักพัก...ผมแม่งต้องโด่แน่ๆว่ะ...
...ที่สำคัญที่สุด
ถึงเจ้าตัวจะไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่เขากลับไม่เคยทักท้วง
ปิดกั้นจินตนาการทางเพศ หรือท่วงท่าใดๆที่ผมคิดจะลองเลย หึ หึ...หลังจากนี้นะฮะ ผมจะลองเล่นกับขนุนให้ครบทุกท่าที่ผมเคยฝันว่าอยากทำมาตลอดเลยฮะ
เพราะเมียผมแม่งโคตรตามใจ เอาใจ เข้าใจ และได้ใจเลยฮะ
ก็อย่างที่ผมบอกขนุนไปน่ะแหละฮะ
สาเหตุที่ผมยังนั่งมองขนุนอยู่ได้โดยที่ยังไม่ล้มพับไปเสียก่อน ก็เพราะว่า
ผมอยากจะลองไปดูอาการพี่ปีย์เสียหน่อย
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนแกร้องกวนพี่กานต์ให้ต้องอยู่โยงเฝ้าไข้จนไม่ได้หลับได้นอนไปอีกคนหรือเปล่า
อีกอย่าง
ผมน่ะอยากจะไปอ้อนให้พี่กานต์ทำอาหารเช้าอ่อนๆเหมือนของพี่ปีย์เพิ่มให้อีกที่หนึ่ง
แล้วก็ว่าจะไปหายามาให้ขนุนกินกันไข้ถามหาเสียหน่อย เพราะถ้าขืนปล่อยเอาไว้...ไข้น่าจะมาเข้าเยี่ยมเมียผมแน่ๆฮะ ที่แน่ใจว่าขนุนจะจับไข้คงเป็นเพราะว่า...ส่วนหนึ่งขนุนต้องทนอดตาหลับขับตานอนเกือบทั้งคืน
อีกส่วนหนึ่ง...คงเพราะโดนผมทำอะไรต่อมิอะไรไปตั้งหลายยก...
...ถึงขนุนจะไม่เจ็บตัวมากในครั้งแรกๆที่ผมสอดใส่
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าร่างกายที่ไม่เคยหักโหมทำอะไรแบบเมื่อคืนนี้มาก่อน
จะสามารถทนรับมือกับจำนวนรอบและระยะเวลาในการร่วมรักของเราได้ดีเท่าไรหรอกนะฮะ
...คนรักเมียมากก็อย่างนี้แหละฮะ ไม่ต้องทำมาเป็นอิจฉาหรือหมั่นไส้การดูแลเอาใจใส่ขนุนเป็นอย่างดีของผมไปหรอก
หึ หึ
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
หลังจากขนุนและผมตื่นนอนช่วงบ่ายแก่ๆ
พี่กานต์ก็มาขอแรงผมให้ช่วยออกไปซื้อของสดมาตุนเอาไว้ในบ้าน
จริงอยู่ว่าตู้เย็นบ้านผมไม่ค่อยจะเหลือของสดมากอย่างที่ควรจะเป็นในช่วงปกติ แต่เท่าที่กะคร่าวๆด้วยสายตา...ไอ้ของกินที่มีอยู่นี่
แม่งก็น่าจะพอสำหรับเลี้ยงปากท้องของเราสี่คนให้อิ่มหมีพีมันไปได้ถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ที่จะถึงนี้แน่ๆ
หึ!
สงสัยว่าไอ้ที่ผมต้องออกไปซื้อของสดกับเครื่องปรุงโน่นนี่เข้าบ้านเร็วกว่ากำหนด
น่าจะเป็นเพราะพี่กานต์คงอยากจะทำกับข้าวโน่นนี่ให้พี่ปีย์กิน
เพื่อเอาใจคนป่วยให้หายวันหายคืนได้เร็วๆแหงๆ
หึ
หึ...ก็ดีเหมือนกัน พอพี่ปีย์หาย... พี่ผมจะได้มีโอกาสลิ้มรสความหฤหรรษ์ด้วยความบันเทิงจากบั้นท้ายของชายผู้เป็นที่รักเหมือนที่ผมเพิ่งได้ทดลองไปหมาดๆเสียที แต่ถ้าถึงเวลานั้นจริงๆ พี่ปีย์ต้องอิจฉาผมแหงๆ
ถ้าได้รู้ว่า...น้องชายคนนี้ ก้าวล้ำนำหน้าพี่แกไปถึงไหนๆ
เพราะทุกๆคืนหลังจากนี้...ผมแม่งจะทำการวิจัยร่างกายขนุนทุกส่วนสัดให้รู้จัดเจนแบบที่ว่า
หลับตาก็คลำถูกจุดกระสันได้ทันที เคี๊ยกกกกก กรั่ก กรั่ก กรั่ก
ผมเลยออกปากชวนขนุนที่นอกจากจะไม่มีไข้แล้วยังดูสดชื่นกระปรี้กระเปร่าไม่น้อยให้ออกไปซื้อของด้วยกัน
เพราะไม่อยากให้อยู่ห่างสายตา
อีกอย่าง...ผมก็ว่าจะแอบแว่บพาขนุนไปกินอาหารญี่ปุ่นร้านอร่อยเพื่อเติมพลัง ก่อนที่เราทั้งคู่จะกลับบ้านมารบราอ้าฟันกันอย่างร้อนแรงในคืนนี้อีกครั้ง
แล้วก็ว่าจะเลยไปถอยโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้ขนุนเสียวันนี้เลย...เผื่อเราต้องมีเซ็กส์โฟนแบบฉุกเฉิน
ผมจะได้ไม่ต้องเมื่อยมือจัดการกับใช้ไอแพดไปพลาง
ถือหูไปพลางเหมือนเมื่อคืนก่อนอีก
ระหว่างที่ผมเดินตามพี่กานต์ขึ้นไปเพื่อเอารายการของสดที่ต้องซื้อบนห้องพี่ปีย์
ผมก็บอกให้เมียผมนั่งดูทีวีรอผมอยู่ตรงโซฟาชั้นล่าง ทันทีที่ผมได้รายการสั่งซื้อของจากพี่กานต์
ผมก็แทบจะเหาะกลับลงมา เพื่อหาโอกาสนัวเนียกับเมียสักรอบก่อนจะออกไปข้างนอกด้วยกัน
แต่พอเดินลงมาถึงชั้นล่าง...ขนุนแม่งก็หายไปอีกแล้ว
เฮ้อออ!!
ถึงอย่างนั้น
รอบนี้ผมกลับไม่ต้องเสียเวลาตามหาขนุนเสียให้ยากเหมือนกับเมื่อคืน
เพราะผมได้ยินเสียงเล็กๆของขนุนดังออกมาจากทางหน้าบ้าน...
...คงจะไม่แปลกเท่าไร
หากเสียงที่ผมได้ยินอยู่จะเป็นเสียงของเมียผมพูดพึมพำอะไรอยู่คนเดียว เหมือนที่เจ้าตัวชอบทำเมื่อก่อน
แต่นี่มันหนักหนากว่าการติดต่อกลับไปยังดาวแม่ที่จักรวาลแอนโดรเมด้าที่ขนุนทำตอนแอบชอบพี่กานต์หลายเท่านัก...
เพราะแม่งมีเสียงไอ้ตัวผู้ที่ไหนก็ไม่รู้ดังทำลายความเงียบระหว่างที่เมียผมไม่พูดอะไรแทรกมาอีกหนึ่งเสียง
ซึ่งไอ้เสียงปริศนาที่ว่า เสือกเป็นเสียงที่ผมโคตรจะไม่คุ้นหูเอาเสียเลย
ผมเลยเดินเดือดควันออกหูย่ำเท้าหนักๆอย่างไม่พอใจ แล้วเปิดประตูหน้าบ้านตามออกไปทันที
และไอ้ตัวผู้ซึ่งเป็นเจ้าของเสียงสุดหม้อที่ผมไม่คุ้นหูแม่งเสือกเป็นไอ้ห่าตัวท้ายๆบนโลก
ซึ่งผมภาวนาเอาไว้ในใจว่า รองลงมาจากไอ้เหี้ยเจี๊ยวแล้ว
ขอให้ชาตินี้...ขนุนอย่าได้ต้องมาพบเจอคนอย่างมันเลย ให้ตายสิ!..ยิ่งเกลียดยิ่งเจอว่ะห่า!!
และไอ้เหี้ยห่าและสารพัดสัตว์ที่ผมก่นด่าอยู่ไม่ขาดปากในใจนี่ก็คือ...ไอ้ณัธ
เพื่อนหน้าหม้อที่ขอทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงของพี่กานต์มาเป็นเวลาหลายปีดีดัก ไอ้เห็บหมาหน้าหม้อโคตรพ่อหูดำเอ๊ยยยย
เมื่อไรมึงจะไปที่ชอบ ที่ชอบสักทีวะ??!!
ปัจจัยอีกอย่างที่ทำให้สถานการณ์ยิ่งวิกฤตไปกันใหญ่เห็นจะเป็นคนของผมเองนี่แหละฮะ...
...ขนุนอยู่ในสภาพเชิญชวนให้ลงลิ้นแล้วกลืนกินสุดๆ เพราะตอนนี้เมียผมกำลังโชว์หน้าขาวผ่องปราศจากแว่นป้า
แถมยังอยู่ในชุดนอนเสื้อย้วยกับกางเกงขาสั้นโชว์ขาขาวๆอย่างเต็มยศแบบที่ผมเห็นแล้วยังน้ำลายไหล ผมแม่งกำลังสวดภาณยักษ์ตัวเองอยู่ไม่รู้รอบที่เท่าไร...
ที่ไม่ได้บังคับให้ขนุนเปลี่ยนชุดตอนก่อนลงมาข้างล่างนี่ เพียงเพราะผมกะว่า มันคงจะสะดวกต่อการนัวเนียของเรามากกว่าจะแต่งตัวเนิร์ดเต็มยศ
แล้วพอนัวกันจนกระชุ่มกระชวยเมื่อไร
ผมค่อยบังคับให้ขนุนเปลี่ยนชุดกลับไปหลุดโลกเหมือนเดิม จากนั้นจึงค่อยออกจากบ้านไปข้างนอกด้วยกัน...
...กูนะกู
พลาดจนได้!!
ตอนที่ผมยังใส่รองเท้าแตะอยู่ตรงหน้าบ้าน
ผมก็ได้ยินเสียงเห่าของไอ้หน้าหม้อณัธลอยเข้าหูมากระตุกเส้นเอ็นปลายฝ่าเท้าของผมให้อยากจะลอยขึ้นไปสอยหน้าแม่งสักสองสามที “คุณเป็นเพื่อนบ้านของกานต์เหรอครับ?
คุณชื่ออะไรครับ? ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าคุณมาก่อนเลย...
.
...ทั้งๆที่รูปร่างหน้าตาดีๆอย่างคุณนี่
ผมต้องจำได้ขึ้นใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยนะครับ”
ไม่ต้องให้ผมหันกลับไปมอง
หรือต้องมีจิตสัมผัสห่าเหวอะไร ผมก็บอกได้เลยทันทีอ่ะฮะว่า ไอ้เหี้ยณัธนี่
แม่งกำลังหม้อขนุนอยู่อย่างไม่คิดเก็บอาการ... นี่กลางวันแสกๆนะฮะสัดดด!! มึงกล้าจะหม้อผู้ชายอย่างไม่อายฟ้าดินเลยเหรอฮะสัดดด??
แล้วขอโทษนะฮะ...คนที่มึงกำลังหม้อใส่อย่างไม่ดูตาม้าตาเรือนี่...เมียกูนะฮะสัดดด!!
พอผมใส่รองเท้าเสร็จแล้วก็วิ่งห้อออกไปทันที
ก่อนจะไปหยุดยืนข้างหน้าขนุนที่กำลังอ้ำอึ้งเหมือนตุ๊กตาหมดลาน
เมื่อเห็นผม...ขนุนก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือทันที
ผมเลยคุยกับขนุนแทรกบทสนทนาสุดเลี่ยนของไอ้เหี้ยณัธออกมาอย่างไม่สนมารยาทอะไร
“ทำอะไรอยู่ฮะ??... น็อตลงมาแล้วไม่เห็นอีกแล้วนะ”
ขนุนยื่นมือมาประสานนิ้วเอาไว้กับนิ้วผมแล้วพูดออกมาเบาๆ
พลางส่งสายตาพยักเพยิดไปทางไอ้เหี้ยณัธโดยไม่ได้ละสายตาไปจากผม
“...คือ...ขนุนเห็นคุณคนนี้เค้ามาด้อมๆมองๆบ้านคุณกานต์อยู่ซักพักแล้วน่ะ
ขนุนเลยออกมาถามเค้า เผื่อจะช่วยอะไรได้น่ะ”
ผมเลยปลอบขนุนที่ยังดูตื่นๆอยู่เบาๆ
“เดี๋ยวน็อตคุยเองฮะ” เมื่อคุยกับเมียรู้เรื่อง
ผมก็หันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับไอ้เห็บหมาณัธทันที
โดยไม่ลืมฉุดแขนขนุนให้มาหลบหลังผมเอาไว้
ก่อนจะพ่นประโยคห้วนๆอย่างไม่ไว้หน้าส่งกลับไปให้ไอ้เห็บหมาหน้าแป้น ”มีธุระอะไรไม่ทราบ?”
เวลานี้
ผมแม่งไม่คิดกั๊กสีหน้า ท่าทาง
และเจตนาที่อยากจะฆ่าคนแบบเต็มสตรีมอีกต่อไปแล้วนะฮะ...
...ซึ่งโดยปกติ
ถ้าใครที่แม่งสติดีๆแล้วเกิดผ่านมาเห็นผมทำหน้าเหมือนญาติเสียใส่อยู่แบบนี้...
แม่งต้องรู้สึกรักตัวกลัวตายจนต้องโกยตีนหมาหนีหน้าไปให้ไกลสุดลูกหูลูกตา...
แต่กับไอ้เหี้ยเห็บหมานี่แม่งกลับไม่ใช่
เพราะมันยังยืนทำหน้าแป้นแล้นไม่รู้สึกรู้สา
แถมยังตอบผมกลับมาอย่างอารมณ์ดีไม่มีใครเกิน “ผมมาหากานต์น่ะ...ผมเป็นเพื่อนเค้า
อยากรู้ว่าเค้าไปไหน เพราะผมพยายามติดต่อเค้าหลายทีตั้งแต่กลับมาจากยุโรป
เค้าก็ไม่ติดต่อผมเลย” มึงมีความสุขมากรึไงวะสัด??!! กรวยไตมึงสั่งให้ยิ้มแบบชาตินี้ไม่เคยยิ้มให้ใครมาก่อนอยู่ตลอดเวลาเลยหรือไงวะ??
หรือว่าเพิ่งจะเล่นเนื้อมาเลยควบคุมกล้ามเนื้อหน้าไม่ได้??... เหม็นน้ำหน้าไอ้เห็บหมาหน้าหม้อนี่สัดๆอ่ะฮะ
วินาทีนี้!!!
.
.
พอแม่งตอบผมเสร็จ
มันก็ขยับตัวเยื้องไปทางด้านข้างแล้วส่งสายตากระลิ้มกระเหลี่ยมาให้คนที่ยืนนิ่งๆอยู่ข้างหลังตัวผมด้วยความพยายามเต็มที่
“...แต่ยังไม่ทันได้ถามคุณขนุน คุณชื่อขนุนใช่ไม๊ครับ... หึ หึ ผมได้ยินคุณเรียกตัวเองเมื่อกี๊น่ะครับ
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อณัธครับ” ...มึงช่วยเอาความพยายามของมึงในครั้งนี้
ไปใช้กับการทำเรื่องดีๆ แบบช่วยคนตกน้ำ ทำหมันหมาจร
หรือ...อะไรๆเทือกนั้นจะไม่ดีกว่าหรือไงวะ....คนที่มึงหม้ออยู่นี่ เมียกูนะว่อยยยยย!!
ในเมื่อกระแสจิตด้านลบของผมทำอะไรแม่งไม่ได้
ผมเลยต้องลงมือจัดการเก็บขนุนเอาไว้ในที่ปลอดภัยจากไอ้เห็บหมามหาภัยนี่เสียก่อน
ผมสั่งขนุนโดยไม่ละสายตาจากไอ้ณัธแม้แต่วินาทีเดียว
“ขนุน...เข้าบ้านไปก่อนเถอะฮะ
ขอน็อตคุยกับคุณณัธอะไรนี่หน่อย เดี๋ยวน็อตตามเข้าไปนะฮะ”
ขนุนพูดเบาๆพอแค่ให้ผมได้ยิน
แล้วปล่อยมือผมก่อนจะเดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว “...อื้อ...”
แทนที่จะโล่งอก
ผมกลับยิ่งต้องปรี๊ด
เมื่อเห็นสายตาของไอ้เห็บหมามองตามขาขาวๆของขนุนอย่างไม่เกรงอกเกรงใจผม ทั้งที่กำลังยืนหัวโด่ทำหน้าเป็นผีชัตเตอร์จ้องหน้าแม่งอยู่เนี่ยะ
ด้วยความอดรนทนเห็นหน้าหม้อๆของมันไม่ได้อีกต่อไป ผมเลยพูดออกไปหยาบๆอย่างไม่เกรงอกเกรงใจหมาตัวไหนอีกแล้ว
“พี่กานต์ไม่อยู่ ไม่รู้ไปไหน คุณกลับไปได้แล้ว”
ถึงผมจะพูดจาเสียมารยาทออกขนาดนี้...แต่ไอ้เห็บหมาแม่งก็ยังจะไม่รู้สึก
แถมยังทำเมินไม่สนใจแล้วก็พูดกับตัวเองอยู่คนเดียวเหมือนเป็นบ้า “ขนุนเหรอ...หึ
หึ”
นี่เห็นว่าไอ้เหี้ยเห็บหมานี่มันพัวพันกับเรื่องของพี่กานต์มากอยู่หรอกนะ
ผมเลยทำได้แค่แดกมันไปเบาๆเท่านั้น “คนที่มาหาไม่อยู่ แล้วจะมายืนขวางหูขวางตาอยู่หน้าบ้านคนอื่นทำไม...กลับไปให้พ้นๆได้แล้ว!!”
ไอ้เห็บหมาก็โคตรหน้าด้าน
เพราะแม่งตอกหน้าผมกลับมาอย่างไม่ยี่หระอะไร แถมยังทิ้งท้ายเอาไว้ให้ผมขึ้นได้อีกรอบก่อนจะเดินหายขึ้นรถไป
“ไม่ใช่ธุระอะไรของนายนะไอ้น้อง...
...เอ้อ!
ฝากบอกคุณขนุนด้วยนะว่า...แล้วเราจะได้เจอกันอีกเร็วๆนี้ หึ หึ” หึ!! ...กับพ่องน่ะสิไอ้เห็บหมา มึงอย่าหวังเลยว่า มึงจะได้เจอหน้าเมียสุดที่รักของกูอีก...
ต่อให้กูตายเป็นผีไปแล้ว
กูก็จะไม่มีวันปล่อยให้มึงเจอหน้าขนุนได้อีกเป็นครั้งที่สอง
พอแน่ใจว่าไอ้เห็บหมาออกรถไปแล้ว
ผมถึงกับต้องยืนตั้งสติ สูดลมหายใจเข้า – ออกลึกๆ อยู่หลายนาที
ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไปหาขนุนที่กำลังนั่งจ๋องมองหน้าผมอย่างรู้สึกผิดอยู่ตรงโซฟา
ผมยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างไม่เต็มหน้านักพลางเดินเข้าไปหา
แล้วฉุดข้อมือเล็กๆขาวๆของขนุนให้เดินตามกลับเข้าห้องนอนไปทันที และเมื่อประตูห้องปิดลง ผมก็เริ่มประเด็นสำคัญโดยไม่พิรี้พิไรให้เสียเวลา
ผมเดินเข้าไปกอดขนุนเอาไว้จากทางด้านหลังจนร่างเล็กๆฝังเข้ามาอยู่ในอกผม
แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนแรง “ไหนเราสัญญากันแล้วยังไงล่ะฮะ ว่าก่อนจะไปไหน
ขนุนต้องบอกน็อตก่อน”
ขนุนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมใกล้ๆแล้วตัดพ้อออกมาทันทีเหมือนจะไม่ค่อยพอใจที่ต้องมาโดนผมตำหนิเอาแบบนี้
ทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้มีเจตนาร้าย แถมคนที่ผิดเต็มประตู คือ
ไอ้เห็บหมาณัธแต่เพียงตัวเดียว
“ก็น็อตขึ้นไปข้างบนกับคุณกานต์นี่นา...แล้วอีกอย่าง ขนุนคิดว่า แค่ออกไปหน้าบ้าน
ไม่น่าจะเป็นอะไร...
.
.
...ใครจะไปคิดล่ะว่า
คนๆนั้นเค้าจะทำหน้าทำตาและพูดจาแปลกๆใส่ขนุน ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนน่ะ” ผมน่ะเข้าใจดีถึงคำอธิบายของขนุน
เป็นผม...ผมก็คงจะไม่คิดมากอะไร แต่เพราะมันเป็นขนุน... ที่โคตรจะโมเอ้น่าจับกด
และไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร พอต้องมาเจอกับ
ไอ้พารามีเซียมเหลี่ยมจัดจอมลวงโลกอย่างไอ้ณัธ
ผมเลยอดฟาดงวงฟาดงาใส่คนต้นเรื่องไม่ได้จริงๆ...
ผมคงจะปล่อยให้ขนุนอยู่ห่างตาผมไม่ได้อีกต่อไปแล้วล่ะ
ผมกอดขนุนเอาไว้แน่น
พรมจูบไปทั่วหน้าเล็กๆของเจ้าตัว
ระหว่างที่พูดเรื่องจริงอีกเรื่องที่เขาควรทำความเข้าใจ
“ขนุนต้องระวังตัวเองให้มากๆรู้ไม๊ฮะ... เพราะเดี๋ยวนี้ขนุนน่ะ น่ารัก ยิ้มหวาน
พูดเก่ง แถมยังน่ามองสุดๆ ใครๆมาเห็นขนุนตอนนี้ก็ต้องชอบกันทั้งนั้นแหละฮะ”
ขนุนมองหน้าผมอย่างไม่เชื่อหูตัวเองราวกับสิ่งที่ผมเพิ่งพูดออกไปเป็นเรื่องล้อเล่น
แต่เพราะสายตาจริงจังของผมที่ส่งออกไปให้เพื่อยืนยันประโยคที่ผมเพิ่งเอ่ย
ขนุนเลยเปลี่ยนเป็นทำหน้านิ่งๆเหมือนกำลังใช้ความคิดประมวลผลอะไรสักอย่างอยู่อย่างเคร่งเครียดแทน
.
.
ระหว่างที่อีกคนยังทำหน้ามุ่ย
คิ้วมุ่นเพราะคิดหนักอยู่นั้น ผมก็ถามออกไปอย่างไม่ยั้งคิด
เพราะอยากฟังความเห็นของอีกฝ่าย เพื่อความสบายใจของตัวเอง “น็อตถามจริงๆเถอะฮะ
ขนุนชอบรึไง...ที่โดนผู้ชายหื่นๆทำหน้าก้อร่อก้อติกใส่อยู่แบบนั้นน่ะ?”
ขนุนเงยหน้ามองผมอีกครั้งแล้วตอบเสียงเรียบแบบจริงจังไม่แพ้กันกลับมาให้
“ไม่มีเมะดีๆคนไหนชอบเป็นฝ่ายถูกจีบแบบเมื่อกี๊ทั้งนั้นแหละ...หรือน็อตว่ายังไงล่ะ?”
เฮ๊ยยย!!
สาบานได้ว่าผมได้ยินประโยคเมื่อครู่นี้ไปแบบเต็มๆสองรูหูของตัวเอง...
...ผมเองยังไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ขนุนเพิ่งจะพูดออกมาเลย...ให้ตาย!!
...ขนาดเราผ่านเรื่องเมื่อคืนมาด้วยกันอยู่แหม่บๆแท้ๆ
ขนุนแม่งยังกล้าฝังใจคิดว่าตัวเองยังเป็นเมะผู้องอาจโดยไม่คิดตะขิดตะขวงใจอะไรหน่อยเลยเหรอวะ?? ทั้งๆที่เมื่อคืนก็นอนเอ็กซ์แผ่หราอ้าขาร้องเรียกชื่อผมอยู่ตลอดเวลา
ไม่ก็ออดอ้อนให้ผมกระหน่ำร่างกายท่อนล่างเข้าหาตัวเองหนักๆอยู่เนี่ยะนะ?!!
ผมชักเริ่มอยากจะรู้เหลือเกินว่า ขนุนไปเอาความมั่นใจเรื่องการเป็นเมะตั้งแต่อ้อนแต่ออกของตัวเองมาจากที่ไหนนักหนาวะ???
ผมที่ยังอึ้งกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินไปก็ตอบสวนไปทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรมาก
รู้แต่ว่า...ผมแม่งต้องตามน้ำไปก่อน เพื่อให้ขนุนไม่เอะใจเรื่องที่ผมกำลังคิดหนักอยู่ข้างในจนร้อนรุ่มและวุ่นวายไปหมด
นอกเหนือไปจากความรู้สึกทึ่งเรื่องการเป็นเมะของขนุน
“ฮะ...ก็นี่ยังไงล่ะฮะ...ถึงทำให้น็อตต้องออกปากขอร้องให้ขนุนคอยบอกว่าจะไปไหน
ไปทำอะไร เวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
แต่ถ้าทำได้...น็อตก็อยากให้ขนุนอยู่กับน็อตตลอด เพราะน็อตจะได้คอยกีดกันคนอื่นที่เข้ามาเพราะหวังประโยชน์อะไรบางอย่างจากตัวขนุนออกไปให้พ้นๆได้ง่ายๆยังไงล่ะฮะ”
เมื่อตอบเสร็จ...ผมก็กลับมาคิดเรื่องที่ขนุนเพิ่งจะพูดไปในอีกมุมมองทันที...
...จะว่าไป
จริงๆแล้ว ไอ้ผมเองแม่งก็ไม่ต่างอะไรกับไอ้เห็บหมาณัธนักหรอก...
...เพราะผมก็เฝ้ามองขนุนด้วยสายตาหื่นๆอยู่เสมอ
แถมยังคอยจะหาโอกาสลวนลามขนุนด้วยคำพูด สายตา และการกระทำทุกครั้งเมื่อสบโอกาส จะผิดกันก็แค่เรื่องเดียว คือผมจริงจัง จริงใจ
และรักขนุนเกินหน้าใครๆในโลก จนอยากจะทำให้เขากลายมาเป็นคนรักเสียให้ได้โดยเร็วที่สุด...
...ผมคงต้องเร่งมือทำอะไรหลายๆอย่าง
เพื่อให้ขนุนยอมเปิดปากบอกผมเสียที ว่าคิดอย่างไรกับผมกันแน่... ไม่ก็หาทาง
รวบหัวรวบหาง ติ๊ต่างเอามาเป็นแฟนให้ได้ในเร็ววันเสียแล้วสิ!!
มือเล็กๆนุ่มนิ่มถูกส่งขึ้นมาลูบแก้มผมไปมาเบาๆอย่างเอาอกเอาใจ
ก่อนที่เสียงเล็กๆไม่สั่นไหวของขนุนจะเอ่ยออกมา “ขนุนขอโทษนะน็อต
ที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์อย่างเมื่อกี๊ขึ้น...
...ทั้งที่ขนุนน่าจะเดินเลี่ยงออกมาแท้ๆ
แต่ขนุนกลับมัวแต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพราะทำอะไรไม่ถูก..
.
.
...น็อตอย่าโกรธขนุนเลยนะ...
นะ นะ...
...เอาอย่างนี้ดีไม๊
ขนุนยอมให้น็อตลงโทษอะไรก็ได้หนึ่งอย่าง
แลกกับการที่เราสองคนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไปเสียที...
.
...หัวจุกโอเคไม๊คับ?”
พอพูดจบ ขนุนก็เขย่งปลายเท้าขึ้นแล้วจูบเบาๆลงบนริมฝีปากผมอยู่หลายครั้ง
จนเจ้าตัวแน่ใจว่าทำให้ผมยิ้มได้แล้ว เขาจึงกลับไปยืนนิ่งๆพิงหน้าอกผมเพื่อรอคำตอบ...
...ผมรู้ว่าผมกำลังหึงและหวงอีกฝ่ายมากเหลือเกิน
เพราะขนุนเป็นคนของผม... และจะเป็นของผมเพียงคนเดียวเท่านั้นจากนี้จนถึงวันสุดท้าย
แต่เพราะไอ้สิ่งที่ขนุนเพิ่งจะพูดออกมาพร้อมๆกับการกระทำสุดแสนจะน่ารักนี่แหละ
ที่ทำให้ผมสามารถเปลี่ยนอารมณ์เป็นคนละคนกับเมื่อครู่นี้ได้ในพริบตา
ผมก้มลงแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้อีกคน
ก่อนจะปล่อยขนุนออกจากอ้อมแขน
แล้วเดินไปหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชักหนึ่งของตู้เสื้อผ้า
จากนั้นก็หันหลังเดินกลับมาหาคนตัวเล็กกว่า
และเอ่ยอย่างช้าๆชัดๆให้กับอีกฝ่ายที่ทำหน้าสนอกสนใจอย่างที่สุดฟัง “ถ้างั้น...ขนุนช่วยใส่ไอ้นี่เอาไว้ตลอดเวลาที่เราออกไปข้างนอกกันให้หน่อยซิฮะ...
ถ้าขนุนยอมนะ รับรองว่าหัวจุกต้องลืมเรื่องไม่สบอารมณ์วันนี้ไปในพริบตาเลยฮะ”
คนฟังของผมทำหน้าตกใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นสิ่งที่ผมถืออยู่ในมือ
แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนมาเป็นตอบคำผมด้วยสายตาท้าทายไม่แพ้กัน
“น็อตคงต้องช่วยขนุนใส่...ใช่ไม๊ล่ะ?”
ผมยิ้มอย่างชอบใจให้อีกคนทันที...
เพราะไม่มีใครรู้ใจของผมดีเท่ากับขนุนอีกแล้วล่ะ ผมเอ่ยบอกอีกฝ่ายอย่างทันกันว่า
“แต่เราคงต้องเตรียมตัวกันก่อนที่ขนุนจะได้ใส่นะฮะ...
.
...รับรองเลยว่า
น็อตจะระวังอย่างเต็มที่ และขนุนต้องชอบเจ้านี่แน่ๆฮะ หึ หึ ”
ผมว่า...ผมชักจะชอบให้เกิดเรื่องไม่คาดฝัน
ก่อนเวลาที่เราจะออกไปข้างนอกด้วยกันอย่างวันนี้บ่อยๆเสียแล้วสิ เพราะในท้ายที่สุด
ผมก็ได้กลายเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์จากสถานการณ์ทั้งหมดไปเต็มๆแต่เพียงผู้เดียว แต่คำถามในใจของผมเพียงข้อเดียวก็คือ...
หลังจากที่ขนุนใส่ไอ้นั่นแล้ว ผมจะทนอดใจไม่แตะต้องหรือจ้องจะล่วงเกินขนุนอีกเลย จนกว่าเราจะกลับมาถึงบ้านได้จริงๆน่ะหรือ???
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
สถานที่: ภัตตาคารอาหารญี่ปุ่น ใจกลางย่านสุขุมวิท
หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมก็ขับรถฝ่าการจราจรที่เริ่มจะคับคั่งของเย็นวันทำงานเพื่อพาขนุนออกมาจากบ้านมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นสุดหรูแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท
เรื่องแปลกเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นตลอดช่วงเวลาเย็นนี้ ก็คือ
ตั้งแต่ที่เราสองคนแต่งตัวเสร็จ ขนุนก็เปลี่ยนท่าทีเป็นนิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จาหรือซักถามอะไรผมเหมือนที่เจ้าตัวชอบทำ
ขนาดว่าผมทั้งแหย่ ทั้งกวนประสาท ทั้งชวนคุยเรื่องโน่นนี่นั่นอยู่ตลอดก็แล้ว เจ้าตัวเอาแต่จะคอยนั่งมองผมนิ่งๆ
ไม่บางครั้งก็ทำตัวสั่น คล้ายๆกับหนาว แล้วก็เอนไหวพิงไอ้นู่นไอ้นี่ราวกับคนไม่มีแรง
แถมเอะอะก็ยังถอนหายใจหนักๆอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย...
...หรือว่ามันจะเป็นเพราะ
สิ่งที่ผมขอให้ขนุนใส่นั้น มันจะทำให้ขนุนลำบากใจเกินไป แต่ส่วนตัวผม ผมก็ว่าไม่น่าจะใช่หรอกมั้ง...เพราะไอ้สิ่งที่ผมขอให้ขนุนใส่เป็นพิเศษก่อนออกจากบ้านมาในวันนี้น่ะ
แม่งไม่ได้เรียกสายตาให้คนอื่นเหลียวมองขนุนราวกับตัวปละหลาด หรือทำให้เจ้าตัวดูผิดแปลกไปจากมาดเนิร์ดๆตามปกติตรงไหนเลย
กลับกัน...มันออกจะอยู่ในที่มิดชิดเสียด้วยซ้ำ
ภายในห้องกินข้าวส่วนตัวที่ตกแต่งในสไตล์ญี่ปุ่นต้นตำรับแท้ๆ
ผมก็พยายามชวนอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ข้างๆกันพูดคุยเพื่อทำลายความเงียบ ระหว่างรอให้พนักงานจัดการเรื่องบิลและการจ่ายเงินให้เรียบร้อย
“ขนุนทานนี่อีกคำซิฮะ...ไหนบอกว่าอร่อยไม่ใช่เหรอ
คำสุดท้ายแล้วนะ จะได้มีแฟนหล่อๆยังไงล่ะฮะ หึ หึ” ผมคีบปลาดิบชิ้นสุดท้ายในจานรูปเรือขนาดใหญ่เอามาวางให้ขนุนที่ดูเหมือนจะไม่อยากขยับตัวไปไหน...
...ไม่สิ
ผมต้องบอกว่า ทันทีที่พนักงานเสิร์ฟยกอาหารคาวหวานทั้งหมดมาวางเรียงรายบนโต๊ะกินข้าวเตี้ยๆจนครบถ้วน
และขอตัวออกจากห้องตามคำขอของผมไปแล้ว
ขนุนก็ทิ้งตัวพิงลงมาในอ้อมอกผมเหมือนคนป่วยไข้ไม่มีแรง
ผมเลยต้องโอบแขนรอบๆไหล่อีกฝ่ายเพื่อประคองร่างบางๆเอาไว้ตลอดเวลา เพื่อกันไม่ให้เมียไหลลงไปนอนกองกับพื้นเสื่อเสียก่อน
ขนุนเงยหน้าแล้วจ้องผมผ่านแว่นป้าด้วยดวงตาหวานเยิ้มแล้วบอกออกมาเบาๆ
“ฮื่ออออ” พูดจบ ตะเกียบในมือเล็กๆก็คีบเนื้อปลาทั้งแผ่นหายลับเข้าปากไป
ผมเห็นหน้าแดงๆชื้นเหงื่อของขนุน
ระหว่างที่เจ้าตัวกำลังเคี้ยวแก้มตุ่ยอย่างช้าๆลอยอยู่ไม่ห่างจากหน้าผมเท่าไร แล้วก็อดยิ้มอย่างอารมณ์ดีออกมาไม่ได้ “เป็นไงฮะ อาหารที่นี่ ...อร่อยไม๊?”
ด้วยความมีมารยาทในการร่วมโต๊ะอาหารที่ดี
เมียผมก็พยายามจะรีบเคี้ยวและกลืนอย่างรวดเร็ว
ก่อนจะพลิกตัวเปลี่ยนข้างนั่งพับเพียบพลางตอบ “อื้อ...อร่อยมากเลยล่ะ”
อีตอนที่เจ้าตัวทิ้งน้ำหนักลงก้นหลังจากเปลี่ยนท่านั่นแหละฮะ
ที่ผมได้ยินเสียงครางเบาๆออกมาจากปากเล็กๆแดงก่ำของขนุน ”...อ๊าห์...”
ทันทีที่เสียงไม่พึงประสงค์ของขนุนหลุดออกมาจากปาก
ขนุนรีบเม้มปากแน่นเพื่อกลบเกลื่อยนอาการเขิน และคงหวังว่า
การปิดปากจะช่วยกั้นเสียงแปลกๆไม่ได้หลุดออกมาให้ใครได้ยินได้อีกล่ะมั้ง...
...หึ
หึ... ร่างกายขนุนตอนนี้แม่งคงจะไวต่อสัมผัสมากสุดๆไปเลยสินะ...
ยิ่งเห็นว่าเจ้าตัวพยายามทำท่าเหมือนปกติมากเท่าไร...ผมก็ยิ่งรู้สึกอยากจะแกล้งคนที่ผมโอบกอดเอาไว้แนบกายคนนี้ขึ้นมาชิบหายวายวอดเลยว่ะ
ผมเลยก้มหน้าลงไปกระซิบเบาๆลงข้างหูขนุน
โดยจงใจให้ริมฝีปากปัดไปโดนติ่งหูของอีกฝ่ายเกือบจะตลอดเวลาที่เปลี่ยนรูปปากไปตามถ้อยคำต่างๆ
พร้อมกับเป่าลมเข้าในหูแทบจะคำเว้นคำเลยทีเดียว
“น็อตดีใจนะฮะที่ขนุนชอบ เดี๋ยววันหลังน็อตพามากินอีกบ่อยๆนะฮะ”
พอจบคำผม
คนฟังนี่แทบจะหลอมร่างกลายมาเป็นส่วนเดียวกับตัวผมไปแล้วล่ะฮะ เพราะขนุนทำตัวเหลวเหมือนสิ่งของนุ่มๆไม่มีรูปร่างพาดลงมาบนไหล่
อก หัว ตัว คอ..และทุกๆตรงของผม เท่าที่เจ้าตัวจะอาศัยพิงถ่ายน้ำหนักได้ระหว่างที่เราสองคนยังอยู่ในท่านั่ง
เจ้าของสีหน้าทรมานนิดๆเอ่ยออกมาด้วยหางเสียงเคืองๆ
ผสมครางแหบๆเบาๆ “...ฮ่าห์...แต่ไม่เอาอย่างวันนี้แล้วนะ...อื้อออ..”
เมื่อผมได้เห็นแววตาอาฆาตของขนุนที่ส่งมาให้อย่างหมายมาด
แล้วก็อดหัวเราออกมาดังๆไม่ได้จริงๆ “ฮะ ฮะ
ฮะ...งั้นเอาไว้คราวหน้าค่อยมาแก้ตัวกันใหม่แล้วกันนะฮะ...
.
.
...ส่วนวันนี้...ขนุนก็แค่อดทนอีกไม่กี่ชั่วโมง
เดี๋ยวเราก็กลับถึงบ้านกันแล้วล่ะฮะ” พูดจบ...ผมก็ให้รางวัลอีกคนด้วยการกระตุกแขนเสื้อยืดตัวใหญ่ลงด้านล่างเบาๆเพื่อเผยผิวบางๆตรงหัวไหล่
แล้วฝังจูบซุกไซ้ไล้ไปทั่วเนื้อเนียนๆที่โผล่พ้นคอเสื้อย้วยๆออกมา
ด้วยความรักใคร่ใหลหลง
“...ฮื่อออ.....อ๊ะห์........ฮ๊าห์........
คนที่โดนผมไซ้หนักๆก็ดึงให้ผมกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้งด้วยการครางแผ่วๆ
คล้ายๆกับกังวลว่า
เสียงเล็กๆน่าฟังของเขาจะไปสร้างความรำคาญให้กับแขกของร้านอาหารที่ใช้บริการห้องรับรองอื่นๆอยู่อย่างนั้นแหละ...
น่ารัก น่ารักเสียไม่มีล่ะเมียผม หึ หึ
ผมเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองใบหน้าเล็กๆของขนุนที่เอนลงจนเกือบจะนอนราบอยู่ในอ้อมแขนผมอย่างพินิจพิเคราะห์
สิ่งที่ผมเห็นอยู่เต็มๆสองตา ทำให้ผมอดพูดออกมาดังๆไม่ได้ “ขนุนรู้ตัวไม๊ฮะ
ว่าขนุนน่ะเซ็กซี่...และก็น่าเอาสุดๆไปเลยฮะ” สิ้นคำ ผมก็ช้อนแขนลงข้างใต้วงแขนของคนตัวเล็กกว่า
แล้วยกตัวขนุนให้ลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง... แต่คราวนี้
ผมรองก้นขนุนด้วยหน้าขาของตัวเอง
พอจับขนุนมาวางลงบนตักของตัวเองได้แล้ว
ผมก็ค่อยๆสอดมือซ้ายเข้าไปข้างใต้ตำแหน่งหว่างแก้มก้นนุ่มนิ่มทั้งสองพอดิบพอดี เมื่อแน่ใจในพิกัด...ผมจึงกดปลายนิ้วโป้งหนักๆลงบนจุดอ่อนไหวที่สุดของขนุนในเวลานี้เป็นระยะๆ
คนที่อ่อนปวกเปียกซึ่งไม่อาจต่อสู้หรือห้ามปรามใดๆ ก็ได้แต่ร้องครางในลำคอ โดยไม่คิดจะปล่อยให้เสียงใดๆเล็ดลอดออกมา
“...ฮื่มมมม.........ฮื๊อออออ........ฮื่ออออ................ เมื่อผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆประตูหน้าห้องแล้วหยุด
ผมก็อมยิ้มแล้วยกนิ้วชี้ขึ้นแตะปากขนุน เพื่อบอกให้อีกฝ่ายที่กำลังนอนขดตัวเป็นลูกแมวอยู่ในอ้อมอกผม
หยุดส่งเสียงใดๆระหว่างที่ผมจัดการตรวจสอบใบเสร็จและเซ็นสลิปบัตรเครดิต
พนักงานที่เข้ามามีสีหน้าตกใจนิดหน่อยที่เห็นขนุนอยู่ในสภาพของสสารไร้รูปทรง
ผมเลยยิ้มแล้วอธิบายกับพนักงานคนนั้นสั้นๆว่า “เพื่อนผมเค้าไม่ค่อยสบายน่ะฮะ”
ที่ผมกล้าบอกคนอื่นออกไปแบบนี้ เพราะหลักฐานประกอบคำให้การของผมออกจะสมจริง เพราะสภาพของขนุนในเวลานี้
ช่างดูไม่ต่างอะไรกับคนเป็นไข้ตัวร้อนแม้แต่น้อย ก็หน้าเหน้อ หูเหอของเจ้าตัวเล่นขึ้นสีแดงไปทั้งหมด
เผลอๆ ผมว่า...สีผิวของลำตัวขนุนในเวลานี้
ออกสีแดงยิ่งกว่ากุ้งต้มอีกนะฮะ แถมคนหน้าแว่นยังจะนอนหายใจรวยริน
เหงื่อตกไปทั่วทั้งหน้า ทำตาเชื่อมอยู่ในอกผมไม่กระดุกกระดิกไปไหนอีก...
...แต่เรื่องเดียวที่ผมไม่ได้บอกขนุน
ก็คือ...ผมจะไม่หยุดมือข้างซ้ายที่ประชิดหน้าด่านเมืองหลวงของขนุนแน่ๆ หึ หึ
ระหว่างที่ผมตรวจเอกสารประกอบการจ่ายเงินอย่างละเอียดถี่ถ้วน
มือผมก็ดำเนินการกลั่นแกล้งเมียไม่มีว่างเว้น คนป่วยตามคำอ้างของผมก็สะดุ้งแล้วสะดุ้งอีกเป็นระยะๆ...
จะว่าไป เมียผมก็เล่นบทคนป่วยได้สมบทบาทดีนะฮะ
ยิ่งตอนที่ผมขยี้ปลายนิ้วลงตรงปากทางเข้าแล้วแช่ไว้สักพักนี่ หน้าขนุนแม่งขึ้นสีแดงแป๊ดออกมาทันทีราวกับสั่งได้
แถมยังหายใจหนักๆเหมือนกับทางเดินหายใจมีปัญหาอุดตันอย่างไรอย่างนั้นเลยทีเดียว
ทันทีที่พนักงานเดินคล้อยหลังออกไปจากห้อง
ผมก็วางริมฝีปากลงบนใบหูสีแดงร้อนฉ่า
แล้วบอกเบาๆอย่างพออกพอใจกับความอดทนของเจ้าตัว “คนเก่ง...อดทนอีกหน่อยนะฮะ
เดี๋ยวพอซื้อของเสร็จแล้ว น็อตจะช่วยให้หายทรมานทันทีเลย”
ว่าแล้วผมก็ค่อยๆประคองร่างของขนุนแล้วเดินออกไปจากร้านอาหารแห่งนี้โดยไม่คิดรีบเร่ง...
...หึ
หึ... นี่มันยังแค่เริ่มต้นเองนะฮะ...
...ผมกะว่า
จนกว่าที่เราจะกลับถึงบ้าน ผมจะบ่มขนุนให้สุกเต็มที่ ก่อนจะอุ้มขึ้นเตียงไปปอกกินให้เต็มคราบอีกสักคืน
ระหว่างทางที่ไปผมขับรถไปจอดในห้างละแวกใกล้ๆกันนั้น
ผมก็คอยจะหาโอกาสหันไปมองคนนั่งข้างๆ ซึ่งใบหน้าทั้งดวงได้เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อตลอดเวลาไปแล้ว
หน้าเนียนๆของตุ๊กตาหน้าแว่นประจำรถของผมถูกพรมไปด้วยเม็ดเหงื่อพราว...ช่างสวยงามเกินคำบรรยายจริงๆฮะ
เพราะเมื่อใบหน้านั้นต้องแสงไฟยามค่ำคืนที่รายล้อมรอบๆตัวเราอยู่ในตอนนี้
ก็สามารถช่วยเร่งให้จังหวะหัวใจของผมเต้นเร็วไม่เป็นส่ำได้ในชั่วพริบตา ลมหายใจแผ่วๆ แววตาใสเซื่องๆใต้แว่นตาทรงป้า
กับริมฝีปากเล็กๆที่แสนอร่อยลิ้นที่ผมรักเหลือเกิน ก็ช่างดึงดูดสายตาและความสนใจทั้งหมดของผมไม่ให้หลงเหลือไปเพ่นพ่านที่ไหนได้อีก
พอจ้องหน้าขนุนนานๆเข้า
ก็พลอยทำให้ผมเผลอคิดถึงความโรคจิตของตัวเองที่เพิ่งจะกำเริบไปเมื่อครู่นี้เข้าอีกจนได้...
...ถึงตอนนี้
ผมชักจะสงสัยตัวเองขึ้นมาติดหมัดไม่หายว่า... ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอิ่ม ไม่รู้สึกพอกับรสสัมผัสที่ได้จากร่างกายของขนุนเลยแม้แต่นิดเดียว
ตรงกันข้าม...ผมรู้สึกราวกับว่า ตัวผมได้กลายเป็นผืนทรายกว้างใหญ่อันร้อนแล้งแห้งเหือด
ต่อให้เทน้ำลงไปมากเท่าไร... ก็ไม่มีวันที่จะทำให้เม็ดทรายจำนวนมากอย่างผมชุ่มชื้น
และสามารถกักเก็บน้ำจนกลายเป็นโอเอซิสขึ้นมาได้ง่ายๆ
นั่นก็เปรียบได้กับความเป็นจริงที่เกิดชึ้นระหว่างเราสองคน
ตลอดช่วงเวลานับตั้งแต่ที่เราเริ่มสัมผัสร่างกายกันและกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ดี
ผ่านมาถึงเซ็กส์ครั้งแรกด้วยกันเมื่อคืน จนถึงเวลานี้...
ผมแทบไม่ปล่อยให้ขนุนได้อยู่เฉยๆ โดยที่ร่างกายของเราไม่แตะต้องโดนกันได้นานเกินชั่วโมงเลย
ก่อนออกมานี่...ผมแม่งก็เกือบจะเผลอลงมือกับขนุนไปอีกรอบ...
ระหว่างที่เราอาบน้ำด้วยกัน
และระหว่างที่ผมช่วยขนุนแต่งตัวด้วยเครื่องประดับพิเศษสำหรับเย็นวันนี้
บรรยากาศและอารมณ์ที่ไหลผ่านจากร่างของผมไปยังอีกร่างหนึ่ง ช่างหมิ่นเหม่และเอื้อต่อการลงเอยด้วยกิจกรรมเข้าจังหวะที่เตียงเสียเหลือเกิน...
ยังดี ที่ผมพอจะยั้งคิดถึงความรับผิดชอบ
และความตั้งใจที่จะไม่ผิดคำพูดกับพี่กานต์
ทุกครั้งที่ผมเริ่มจะหวั่นไหว
ผมต้องคอยพยายามเพ่งสมาธิทั้งหมดไปใคร่ครวญถึงมาตรการในการป้องกันไอ้เหี้ยเห็บหมาในครั้งถัดไป
รวมทั้งหาวิธีกำจัดไอ้ตัวผู้หน้าไหนที่แม่งกล้าแหยมเข้ามาหาขนุน
เพื่อจะได้ไม่ต้องจดจ่อกับร่างกายเปลือยเปล่าขาวผ่องของขนุนที่ลอยอยู่ตรงหน้า...
...ยิ่งผมต้องใช้ความอุตสาหะมากเท่าไร
มันก็ทำให้ผมรู้ตัวเองว่า ผมไม่อาจทนเห็นขนุนอยู่ต่อหน้าต่อตาโดยไม่คว้าตัวมาทำอะไรๆให้ชื่นใจแทบไม่ได้อีกต่อไปแล้วล่ะฮะ ใจหื่นๆของผม อยากจะลากขนุนมาปู้ยี้ปูยำให้หน้าแดงตัวแดง
ร้องครวญครางชื่อผมอยู่ตลอดเวลาเสียให้ได้...
...ซึ่งผมแม่งไม่เคยรู้สึก
หรือมีอาการแบบนี้กับใครหน้าไหนมาก่อนเลยแม้แต่คนเดียว...
...เท่าที่ผ่านมา
พอมีอะไรกันเสร็จ ผมก็รีบฉากออกมาทันที
เพราะเราทั้งสองฝ่ายต่างไม่คิดจะมีพันธะใดๆต่อกันอยู่แล้ว...
...แต่ในรายที่ผมยอมปลงใจคบกันยาวๆราวๆสามสี่เดือน
ผมก็มักจะคอยหาทางเลี่ยงการค้างคืน หรือพักค้างอ้างแรมด้วยกันสองต่อสองนานเกินหนึ่งคืน
เพราะผมแม่งโคตรขี้เกียจช่วงเวลาทำตัวติดกันกับผู้หญิงคนไหน...
...ยิ่งการเรียกร้องขอให้ผมกอด
ให้ผมจูบและลูบไล้หลังจากมีเซ็กส์ ซึ่งดูเหมือนจะกลายเป็นภาระและความรับผิดชอบของฝ่ายชายที่พึงกระทำต่อหญิงสาวผู้เป็นที่รักด้วยแล้ว...
มันยิ่งทำให้ผมเซ็งเสียจนไม่อยากจะเปิดเกมรุก
เพื่อแลกกับการมีเซ็กส์กับพวกเธอๆสักเท่าไร...
...พอผมไม่มีอารมณ์อยากจะทำขึ้นมาบ่อยๆเข้า
เจ้าหล่อนทั้งหลายก็จะนั่งร้องไห้ ไม่ก็วีนเหวี่ยงโดยทำตัวเหมือนอยู่ในช่วงวันแดงเดือดตลอดศก
แล้วก็พร่ำบอกอยู่แต่ว่า ผมไม่เซ็นสิทีฟบ้างล่ะ ไม่โรแมนติกบ้างล่ะ บางรายที่ดราม่ามากหน่อย
ก็บีบน้ำตาพลางต่อว่าว่า พอผมได้ตัวเขาแล้วผมก็เปลี่ยนไปบ้างล่ะ...
...จนหลายปีหลังๆมานี่
ผมจึงตัดสินใจเลี่ยงปัญหาน่ารำคาญทั้งหมด
โดยการปิดรับสมัครตำแหน่งแฟนอย่างถาวรแม่งไปเลย
จะได้ไม่ต้องมาคอยประคบประหงมกันหลังน้ำแตกตามออร์เดอร์จของคุณเธอแต่ละคนให้เหนื่อย...
บอกตรงๆว่า เหตุผลเดียวที่ทำให้ผมเปลี่ยนคู่นอนเร่ร่อนไปเรื่อยอย่าไม่รู้จักเบื่อหน่าย
จริงๆแล้วก็เพื่อตัดรำคาญข้อเรียกร้องยิบย่อยพวกนั้นน่ะแหละฮะ
จะว่าไปแล้ว...
ความรักนี่ก็มีอาณุภาพยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใดอย่างที่ใครๆว่าไว้จริงๆนะฮะ เพราะตั้งแต่ที่ผมรักขนุนอย่างจริงๆจังๆ ความรักก็ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงนิสัยของคนอย่างผมได้ภายในช่วงเวลาไม่นาน
แถมยังสร้างเสริมสมรรถภาพทางเพศของผมให้เจริญรุ่งเรือง ใหญ่โตมโหฬารเสียจนต้องหาทางระบายอยู่เรื่อยๆแบบนี้อย่างไรล่ะฮะ
หึ หึ
ฮื๊ยยย!! อยากให้ถึงคืนนี้เร็วๆจริงๆเลยว้อยยย ผมจะได้คอยบอกขนุนว่ารักด้วยร่างกายให้อีกฝ่ายซึ้งกันไปเลย
จั๊กกรู๊ววว!!
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐